Να συμφωνήσω μαζί σας πως ο τίτλος είναι πέρα για πέρα παραπλανητικός με προφανή σκοπό, να διαβαστεί το κείμενο αυτό.
Το 1000% το προέβλεψε ο ίδιος ο Στεφ στην συνέντευξή του στα ΝΕΑ, σε μια δικαιολογημένη (;) κρίση Μεσσιανισμού.
Ποτέ μην πεις «ποτέ», αλλά κατά την ταπεινωμένη – και ουχί ταπεινή κυρ – διορθωτά – γνώμη μου ο καθ’ όλα συμπαθέστατος σύντροφος απ’ το Αμέρικα δεν θα γενεί πρωθυπουργός της Ελλάδος ΠΟΤΕ (των ποτών).
Κι ο λόγος είναι ένας και μοναδικός.
Είναι δεδηλωμένος γκέι.
Ή τέλος πάντων – κατά τους αδίστακτους συνομωσιολογούντες – το παίζει γκέι, κατ’ εντολή της CIA.
Για να γενεί κυβερνήτης εδωχάμου πρέπει νατονε ψηφίσει η μέση ελληνορθόδοξη, συντηρητική, αγία- οικογένεια.
Χλωμό.
Το κόβω.
Είχαμε και στο παρελθόν «τοιούτους» (ή, τέλος πάντων μπάι) επικεφαλής του Έθνους, όπως και της αντιπολιτεύσεως αλλά δεν ήτο δεδηλωμένοι και θα ημπορούσαν όλες αυτές οι ευρείας κυκλοφορίας ιστορίες να καταδικαστούν σαν συκοφαντίες.
Πέραν τούτου έχει θεμελιωθεί, εγκαθιδρυθεί θα έλεγα, μια ιστορική επετηρίδα η οποία είναι σχεδόν αδύνατον να προσπεραστεί.
Πρώτα απ’ όλα καλούμαστε να ξεπεράσουμε με ψυχοθεραπεία (;) τον όποιον φαλλοκρατισμό μας και να εκλέξουμε μια γυναίκα αρχηγίνα – σαν την Λασκαρίνα.
Τα πολιτικά γκεϊλίκια δεκτά, αλλά στο μέλλον το απώτερο.
Στον αντίλογο βεβαίως διατείνονται ότι η εποχή προσφέρεται για προσπεράσεις κάθε είδους, οι επετηρίδες γκρεμίζονται, και μόνο οι μεγάλες εκπλήξεις μπορούν να μας μετριάσουν την πλήξη, την ανία, αλλά και της απόγνωσης την σοφία. Διακρίνουν πως και στην πολιτική συμβαίνει ότι και στα κομμωτήρια: οι στρέιτ δεν ζηλεύουνε τους γκέι, οι γυναίκες τους νοιώθουν μαζί τους άνετα. Άρα ποιος ο φόβος να τους παραδώσουμε και την ηγεσία; Ακόμη κι αν όλα τα παραπάνω είναι λάθος και παρανοήσεις, ο Κασσελάκης δεν θα μπορέσει να φτάσει το 36% του Τσίπρα για να αναζητήσει απλώς τον αριστερό Καμμένο του να συν – κυβερνήσουν.
Το ξαναγράψαμε: ο Στέφανος είναι μια αληθινή, ευχάριστη, έκπληξη.
Αντιθέτως ο Αλέξης δεν υπήρξε στα αλήθεια ποτέ. Ήταν μια σκεπτομορφή που δημιούργησε το συλλογικό ασυνείδητο στην φαντασία μας, η «φαντασιακή θέσμιση» μιας κοινωνίας σε κρίση πανικού για να αντισταθεί όσο μπορούσε στην καταστροφή της πατρίδος που έφερναν τα μνημόνια. Ο μόνος –η -ο που μπορεί 1000% να νικήσει τον μικρό τον Μητσοτάκη, τον διάδοχό του και το νέο τέρας της ακροδεξιάς, είναι εκείνος-η-ο που θα καταφέρει να ενώσει ξανά ΟΛΟΚΛΗΡΗ την προοδευτική παράταξη και να ξαναζωντανέψει την ελπίδα στην κοινωνία.
Ή εκείνο-η-ος που θα διαλέξουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ για να εκφράσει τον κοινό μας παρονομαστή.
