Από σήμερα κι εφόσον έχουμε πεισθεί να συμμετέχουμε στο μίνι μποϋκοτάζ του φρέσκου γάλακτος που πωλείται σε τιμή πάνω από ένα ευρώ το λίτρο, μπορούμε να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να σταματήσουμε μετά από πέντε ημέρες την καλή αυτή συνήθεια. Δεν υπάρχει λόγος να αγοράσουμε πάλι, φρέσκο γάλα σε μεγαλύτερη τιμή. Αντιθέτως μπορούμε να κατέβουμε σε τιμή και να θέσουμε νέο όριο, ώστε να τιμωρηθεί και η εταιρία που αποφάσισε να μας κοροϊδέψει.
Εφόσον οι παραγωγοί αγελαδινού γάλακτος πληρώνονται από 44 έως 40 λεπτά το λίτρο και πιέζονται να μειώσουν περισσότερο την τιμή χωρίς όμως να έχει πέσει η τιμή του στο ράφι, μπορούμε να θέσουμε τα 80 λεπτά ως όριο γιατί εκεί είναι πιο λογικά τα ποσοστά κέρδους και είμαστε πιο κοντά στις ευρωπαϊκές τιμές του φρέσκου γάλακτος.
Επίσης αν η αλυσίδα σούπερ μάρκετ από την οποία ψωνίζουμε δεν έχει φρέσκο παστεριωμένο γάλα, ελληνικό και λίγων ημερών, αλλάζουμε σούπερ μάρκετ και πάμε σʼ αυτό που μάθαμε ότι πουλάει το σωστό γάλα στη σωστή τιμή.
Κι αυτό γιατί όσο κι αν σκούζουν οι αλυσίδες ότι η βιομηχανία φταίει, είναι γεγονός ότι το λιανικό εμπόριο είναι αυτό που αποκομίζει τα περισσότερα κέρδη. Προτιμά να ξοδεύει σε παραπλανητική διαφήμιση, ότι δήθεν πουλάει φτηνότερα, γιατί έτσι μπορεί να εκβιάζει και τα μέσα ενημέρωσης να μην τη δυσφημίσουν με απλή αναφορά της πραγματικότητας, παρά να πουλά πραγματικά φτηνότερα.
Εκεί λοιπόν πρέπει να χτυπήσουμε. Πληροφόρηση υπάρχει. Ο συνειδητοποιημένος καταναλωτής δεν μπορεί να είναι «πέντε ημερών» αλλά 365 ημερών.
