Η είδηση πέρασε στα ψιλά:«Σε καταρχήν συμφωνία κατέληξαν Ισραηλινοί και Τούρκοι αξιωματούχοι για την εξομάλυνση των σχέσεων των δύο χωρών. Η συμφωνία προβλέπει την εκ νέου ανταλλαγή πρεσβευτών.
Η συμφωνία επιτεύχθηκε σε συνάντηση αξιωματούχων στην Ελβετία, σύμφωνα με ισραηλινή ανακοίνωση. Στη συμφωνία προβλέπεται ότι το Ισραήλ θα θεσπίσει ταμείο για την χορήγηση αποζημιώσεων για τους θανάτους 10 Τούρκων υπηκόων που επέβαιναν στο τουρκικό πλοίο Μαβί Μαρμαρά, που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα το 2010, όταν εξαπέλυσαν έφοδο οι ειδικές ισραηλινές δυνάμεις.Σε αντάλλαγμα η Τουρκία θα αποσύρει όλες τις κατηγορίες εναντίον του Ισραήλ».
Ε, και; Ήταν λοιπόν οικονομικό το πρόβλημα; Μάλλον όχι. Μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια.
Επειδή ουδείς μπορεί να θεωρήσει ως είδηση ότι τόσο η Τουρκία όσο και το Ισραήλ, συστηματικά παραβιάζουν τον Διεθνή Νόμο.
Η Τουρκία κατά το δοκούν βομβαρδίζει Κούρδους σε συριακό και ιρακινό έδαφος, παράνομα κατέχει κυπριακό έδαφος (και διαπραγματεύεται μέσω του ΟΗΕ που την έχει καταδικάσει), όπως και το Ισραήλ βομβαρδίζει τη Συρία και το Λίβανο και κατέχει παράνομα παλαιστινιακά εδάφη (παρ΄όλο που γι’ αυτό έχει καταδικαστεί από τον ΟΗΕ).
Η πλέον ενδιαφέρουσα εξέλιξη όμως που σημειώνεται στην φλεγόμενη –χωρίς αμφιβολία- περιοχή της Μέσης Ανατολής, είναι η απόφαση (μονομερώς) της Γαλλίας και της Βρετανίας να αρχίσουν να βομβαρδίζουν κι αυτές, ακολουθώντας το παράδειγμα του Ισραήλ και της Τουρκίας –χωρίς να έχουν έστω για τυπικούς λόγους την εξουσιοδότηση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Και τις βολές τους θα κατευθύνουν γερμανικά αναγνωριστικά.
Ας μην ξεχνάμε πως με πρόσχημα την καταστολή της τρομοκρατίας του «Daesh» (Ισλαμικού Χαλιφάτου), βομβάρδιζαν ήδη υπό την σκέπη των ΗΠΑ την περιοχή «μπάτε σκύλοι αλέστε» και συμμαχία προθύμων κρατών της περιοχής.
Άσχετο αν ο εχθρός ονομαζόταν «Χαλιφάτο» ή «Ισλαμικό Κράτος», η αμερικάνικη αεροπορία και οι «πρόθυμοι» εταίροι της βομβάρδιζαν θέσεις του συριακού στρατού ενώ οι Ισραηλινοί τις αποθήκες με τους πυραύλους των Χεσμπολά.
Με πρόσχημα πάντα το σύνθημα «να φύγει ο ΄Ασαντ». Στο πίσω μέρος του μυαλού όλων αυτών, ήταν –για εντελώς διαφορετικούς γεωστρατηγικούς λόγους- η ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ και ο διαμελισμός της Συρίας, στα πρότυπα του Ιράκ.
Η διεθνής συμμορία που επεξεργάζεται μεθόδους τύπου διαμελισμού της αλήστου μνήμης Γιουγκοσλαβίας συνάντησε αυτή την φορά έναν αποφασιστικής σημασίας παράγοντα: Εδώ και δέκα εβδομάδες προέκυψε η ρωσική στρατιωτική παρέμβαση στη Συρία.
Και η παρέμβαση αυτή δοκιμάσθηκε με την κατάρριψη από το «λαγό» Ερντογάν του ρωσικού βομβαρδιστικού SU-24 στις 24 Νοεμβρίου.
Επειδή, μην διανοηθεί κάποιος- πως ακόμη και αν –ΑΝ- το αργοκίνητο βομβαρδιστικό είχε παραβιάσει –έστω από λάθος που λένε τώρα οι Τούρκοι- τον εναέριο χώρο τους επί 17 δευτερόλεπτα, αποτελούσε απειλή για τα τουρκικά κυριαρχικά δικαιώματα.
Έχουμε και την προ τριετίας δήλωση Ερντογάν πως «μικρής διάρκειας παραβίαση του εναέριου χώρου δεν αποτελεί προοίμιο επίθεσης» -προφανώς για να δικαιολογήσει τις συνεχείς παραβιάσεις στο Αιγαίο.
Αλλά, η τουρκική επιθετική ενέργεια προβλημάτισε και τους Ισραηλινούς στρατιωτικούς που δεν διστάζουν να διατάξουν πυρ. Ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας MosheYaalon αποκάλυψε στους δημοσιογράφους στις 29 Νοεμβρίου πως ρωσικά αεροσκάφη έχουν παραβιάσει τα ισραηλινά σύνορα στα (κατεχόμενα) Υψίπεδα Γκολάν. Αλλά όπως πρόσθεσε, «τα ρωσικά αεροπλάνα δεν είχαν σκοπό να μας επιτεθούν κι αυτός ήταν ο λόγος που δεν αντιδράσαμε καταρρίπτοντάς τα, επειδή έκαναν ένα λάθος».
Μαλλιά κουβάρια
Το ενδιαφέρον των παικτών στην συριακή κρίση πηγάζει από διαφορετική γεωπολιτική σκοπιά:
Οι Ισραηλινοί δεν θέλουν ισχυρή Συρία, που διεκδικεί και την επιστροφή του Γκολάν.
Οι Αμερικανοί είναι δυσαρεστημένοι που εκτός από τους τζιχαντιστές οι Ρώσοι βομβαρδίζουν και τους μισθοφόρους της CIA αντικαθεστωτικούς αντάρτες (το συνονθύλευμα της αλ-Κάιντα, αλ Νούσρα κλπ).
Βρετανοί, Γάλλοι και Γερμανοί δείχνουν καλή διαγωγή στις ΗΠΑ.
Αριθμός κρατών του Κόλπου, αντιδρούν από φόβο και μόνο μήπως επικρατώντας το ανεξίθρησκο καθεστώς Άσαντ βρεθούν κάποιοι ν’ ανατρέψουν τις μοναρχίες τους. Και επειδή είναι εχθρικά διακείμενες στην επιρροή Σιιτών (βλέπε Ιράν) που έχει συμμαχήσει μαζί με τους Χεσμπολά υπέρ του Άσαντ.
Για τον ίδιο λόγο που Σαουδική Αραβία, Η.Α. Εμιράτα και Κατάρ έχουν συμμαχήσει και βομβαρδίζουν τους υποστηριζόμενους από το Ιράν Χούθι στην Υεμένη. Όπου ωστόσο κάποιες άλλες εξτρεμιστικές οργανώσεις κερδίζουν έδαφος με την εξασθένηση των Χούθι.
Η Τουρκία πάλι, θέλει να είναι ο κύριος ενεργειακός κόμβος αλλά έχει και κάποιες βλέψεις στην περιοχή για συριακά εδάφη (που τυχαίως, έχουν και πετρέλαιο) από την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Ο Ρώσος παίκτης
Η ενεργή στρατιωτική παρέμβαση της Ρωσίας δείχνει να προκάλεσε σημαντική αλλαγή στο σχεδιασμό των εξελίξεων στην περιοχή. Ιδιαίτερα στο βόρειο τμήμα της Συρίας, όπου οι αντικαθεστωτικοί κυριαρχούσαν. Έχουν πληγεί και οι Τουρκμένιοι που είχαν ξεσηκωθεί από την Τουρκία.
Αλλά μεγαλύτερο πλήγμα για την Τουρκία ήταν η αποκάλυψη της συμμετοχής στο λαθρεμπόριο πετρελαίου των τζιχαντιστών, από έναν από τους γιους του Ερντογάν. Του Μπιλάλ.
Όταν μάλιστα δημοσιοποίησαν αεροφωτογραφίες από ουρές αυτοκινητοπομπών με πετρελαιοφόρα που κατευθύνονταν στην περιοχή Bayir-Bucak και στην Γιαραμπουλούς λιμάνι εξόδου για το λαθραίο πετρέλαιο. Και τον δρόμο αυτό του λαθραίου πετρελαίου βομβαρδίζουν πλέον οι Ρώσοι.
Κάπου γύρω στις αρχές του νέου χρόνου, οι χώρες που έχουν εμπλακεί στο συριακό κουβάρι, θα συναντηθούν στη Γενεύη αναζητώντας επίλυση της κρίσης που όμως οι ίδιες δημιούργησαν.
Πάντως ακόμη, δεν έχει αποφασιστεί ποιοι θα καθίσουν γύρω από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Εκεί θα παιχθεί το μεγάλο παζάρι. Επειδή οι Τούρκοι θα βάλουν βέτο για τη συμμετοχή των Κούρδων. Το Ιράν η Ρωσία αλλά και οι Κούρδοι δεν θέλουν αντιπροσώπους των «αντικαθεστωτικών».
Ο παράγοντας Ισραήλ δεν μπορεί να αγνοηθεί, όταν μάλιστα δεν γνωρίζουμε τις ακριβώς επέτυχε στην πρόσφατη επίσκεψή του στη Μόσχα ο πρωθυπουργός Μπίμπι Νετανιάου. Η διαβεβαίωση του επιδίωκε ήταν η Μόσχα να μην πάρει υπό την σκέπη της και τους Χεσμπολά από τα ισραηλινά αντίποινα, αν δεν έχουν στόχο να πληγούν οι ρωσικές επιδιώξεις στη Συρία.
Αλλά το πιο ενδιαφέρον και για μας, είναι η δήλωση Πούτιν στην ετήσια συνέντευξη Τύπου στο Κρεμλίνο, μετά την ανάπτυξη ρωσικών πυραύλων S-400 στην συριακή αεροπορική βάση Hmeymim.
«Θέλω η Τουρκία να ακούσει τούτο: «Τα τουρκικά αεροπλάνα συνήθιζαν να παραβιάζουν το συριακό εναέριο χώρο όλον αυτό τον καιρό. Ας το δοκιμάσουν και τώρα».
