Ενώ η “ειδική στρατιωτική επιχείρηση” της Ρωσίας στην Ουκρανία βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, οι ΗΠΑ και οι Δυτικοί σύμμαχοί τους έχουν ήδη ανακοινώσει αρκετές κυρώσεις κατά της Ρωσίας τις τελευταίες μέρες. Άρθρα ,τα οποία έχουν παρουσιαστεί και στη Ρωσία και στα Δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης τροφοδοτούν τους αναγνώστες σε ολόκληρο τον κόσμο με απόψεις πασίγνωστων ακαδημαϊκών της Ρωσίας ,της Ευρώπης και των ΗΠΑ για το φόντο και την αιτία της υφιστάμενης κρίσης στην Ουκρανία, μας επιτρέπουν να δούμε αυτές τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας- οι οποίες εξέπληξαν επίσης και ολόκληρο τον κόσμο.
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η Ρωσία είναι καταδικασμένη και δεν θα μπορέσει να επιβιώσει των κυρώσεων μεγάλης κλίμακας που έχουν επιβληθεί από τη Δύση. Εγώ θα επιχειρηματολογούσα λέγοντας ότι οι πράξεις που έχουν ανακοινωθεί είναι όχι μόνο προφανώς παράλογες και στερούνται λογικής, όπως η ακύρωση των εμφανίσεων παγκοσμίως γνωστών καλλιτεχνών της Ρωσίας στην Ευρώπη, αλλά επίσης και πολλές από τις κυρώσεις -η εφαρμογή των οποίων ίσως ακόμη να είναι αμφισβητήσιμη διότι φαίνεται να έχουν παρθεί πολύ βιαστικά υπό πολιτική πίεση χωρίς προσεκτική σκέψη σχετικά με την πρακτική εφαρμογή τους.
Σίγουρα, σε αντίθεση με προηγούμενα μονομερή μέτρα που πάρθηκαν από τις ΗΠΑ και άλλες χώρες κατά της Ρωσίας, αυτό το νέο κύμα κυρώσεων από τη Δύση δεν έχει προηγούμενο σε ότι αφορά την κλίμακα του και τη πολυμετωπική φύση του, η οποία ίσως εύκολα ακούγεται εξαιρετικά τρομακτική, συμπεριλαμβανομένου του παγώματος των Ρωσικών περιουσιακών στοιχείων σε πολλές τράπεζες Δυτικών χωρών και την απομάκρυνση της Ρωσίας από το SWIFT. Είναι φανερό ότι αυτά τα μέτρα πάρθηκαν με σκοπό τη καταστροφή ολόκληρης της Ρωσικής οικονομίας η οποία –μέχρι τώρα-εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από την εξαγωγή της ενέργειας και του ορυκτού πλούτου της χώρας.
Είναι σίγουρα λάθος για τη Ρωσία να υποτιμήσει τις σοβαρές συνέπειες στην οικονομία της χώρας και την πολιτική σταθερότητα η οποία μπορεί να προκληθεί από τέτοιες μαζικές κυρώσεις εναντίον της από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους. Όμως ,ίσως το ίδιο λάθος θα ήταν για τη Δύση να υποτιμήσει την αποφασιστικότητα της Ρωσικής ηγεσίας να έρθει αντιμέτωπη με οποιεσδήποτε δυσκολίες αντιμετωπίζει και το εθνικό ηθικό και αυτοσεβασμό ανάμεσα στους Ρώσους πολίτες οι οποίοι συσπειρώθηκαν με την κυβέρνηση σε μία περίοδο “εθνικής κρίσης”.
Οποιαδήποτε και να είναι η περίπτωση,τα παρακάτω επιχειρήματα δεν θα πρέπει να αγνοηθούν:
Ενώ η ΕΕ ίσως επιταχύνει τη διαδικασία της στροφής της σε εναλλακτικές και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας όπως η ηλιακή και η αιολική, η εξάρτησή της από το Ρωσικό πετρέλαιο και αέριο δε θα σταματήσει αμέσως και δεν μπορεί απλά να εξαφανιστεί. Το γεγονός ότι η Ευρώπη μπορεί επίσης να στραφεί στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αμερική για παροχή ενέργειας ίσως οδηγήσει σε μαζική αναταραχή της διανομής ενέργειας σε ολόκληρο τον κόσμο ,και-κατά επέκταση-στην παγκόσμια οικονομία.
Η οικονομική ανάκαμψη είναι μία επίπονη διαδικασία για οποιαδήποτε χώρα έχει εμπλακεί σε πόλεμο με άλλη. Όμως η Ρωσία είναι υπερδύναμη, με τεράστια γεωγραφική έκταση, πλούσια σε φυσικούς πόρους, και μία από τις πολύ λίγες χώρες η οποία μπορεί να είναι αυτάρκης με την παραδοσιακή έννοια. Το ίδιο ισχύει και για την Ουκρανία από οικονομική σκοπιά.
Η ιστορία έχει αποδείξει ότι όλες οι μονομερείς κυρώσεις είναι -πολύ συχνά- δίκοπο μαχαίρι και οι καταστροφικές συνέπειες των οικονομικών κυρώσεων δεν είναι ποτέ μονόπλευρες.Το χειρότερο όλων είναι ότι η Ευρώπη τελικά θα υποστεί τη δραματική αύξηση του ενεργειακού κόστους και η Ευρώπη είναι αυτή η οποία πραγματικά χρειάζεται εισαγωγή ενέργειας.
Η πρόσφατη ψήφιση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας δείχνει ότι χώρες όπως η Κίνα,η Ινδία και τα ΗΑΕ δε συμμετέχουν σε αυτήν την σχεδόν ανεύθυνη απόφαση της Δύσης εναντίον της Ρωσίας και είναι πιθανό αυτές οι χώρες να συνεχίσουν να συνεργάζονται εμπορικά με τη Ρωσία γεγονός που ίσως σημαίνει ότι αυτού του είδους το εμπόριο θα πάρει άλλη μορφή όπως ανταλλακτικό εμπόριο και επίσης ότι θα βρει λύσεις χρησιμοποιώντας άλλα διαθέσιμα μέσα.
Υπάρχει ακόμη ένας αριθμός χωρών, μία εκ των οποίων είναι η Σιγκαπούρη-μία από τις ηγετικές χώρες του ASEAN- η οποία ,απρόθυμα, δήλωσε ότι σκέφτεται να επιβάλει κυρώσεις-σε ένα συγκεκριμένο βαθμό-στη Ρωσία για την στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία. Αυτό ξεκάθαρα δείχνει ότι δεν ακολουθούν όλες οι χώρες τις οδηγίες των ΗΠΑ πιστά.
Η απλή λογική και συνείδηση θα περίμενε ότι οι εκπρόσωποι και από τη Ρωσία και από την Ουκρανία θα συναντηθούν ξανά για να συζητήσουν σχετικά με την παύση πυρός και ότι ίσως ένας χαρισματικός εκπρόσωπος από μία τρίτη χώρα θα στεκόταν σαν έμπιστος διαπραγματευτής με σκοπό να λογικεύσει και τις δύο πλευρές και να τις φέρει σε συμφωνία ειρήνης.
Οι άνθρωποι στη Ρωσία πολύ σοβαρά προβληματίζονται για το πώς θα βιώσουν τις επικείμενες συνέπειες της επιβολής κυρώσεων στην οικονομία τους και τον αρνητικό αντίκτυπο που θα έχουν αυτές οι κυρώσεις στην καθημερινότητά τους,όμως η πραγματικότητα πρέπει να γίνεται αποδεκτή ,συμπεριλαμβανομένης και της απότομης υποτίμησης του ρουβλιού. Παρόλα αυτά,όσο δύσκολο και αν ακούγεται,κάτι τέτοιο πιθανότατα να αφυπνίσει τη Ρωσία έτι ώστε να συνειδητοποιήσει την επιτακτική ανάγκη να επανεξετάσει πραγματικά τη συνολική δομή της εθνικής της οικονομίας με σκοπό να την κάνει πιο ισορροπημένη για βιώσιμη ανάπτυξη μακροπρόθεσμα.
Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφέρουμε ότι τα ραγδαία οικονομικά επιτεύγματα της Κίνας τα τελευταία 40 χρόνια και οι ευέλικτες τακτικές της ίσως αποτελέσουν σημείο αναφοράς για τη Ρωσία σε μία συνεπή φάση ανάπτυξης. Αν και η διαφορά μεταξύ Κίνας και Ρωσίας είναι αναγνωρίσιμη σε πολύ μεγάλο βαθμό στο πλαίσιο της ιστορίας, ο πολιτισμός και οι εθνικοί χαρακτήρες τους ,η δηλωμένη στρατηγική συνεργασία και συνέργεια ανάμεσα στις δύο χώρες ,όπως έχει φανεί στο πέρασμα των χρόνων, πιστεύεται ότι είναι συμπαγής και ακλόνητη, κάτι το οποίο παρέχει τη βάση για περαιτέρω συνεργασία και αμοιβαία στήριξη καθώς ο κόσμος τώρα πρόκειται να εισέλθει σε μία νέα εποχή πολυπολικότητας.
Ανεξάρτητα από την έκβαση του ατυχούς γεγονότος,είναι φρόνιμο να πιστεύουμε ότι αυτή η κρίση στην Ουκρανία έχει σηματοδοτήσει το ξεκίνημα του τέλους της περιόδου της κυριαρχίας των ΗΠΑ με τη Ρωσία να έχει εξαντλήσει την υπομονή της και να προκαλεί την –οδηγούμενη από τις ΗΠΑ Δύση δια της βίας. Όμως,αν αυτό θα οδηγήσει σε Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο ή όχι ή στην πραγματική αρχή ενός πολυπολικού κόσμου, όπως έχει συζητηθεί πολύ και είναι αναμενόμενο από πολλούς, είναι κάτι που θα φανεί.
Το γεγονός που δε χωράει αμφιβολία είναι ότι ,εκτός από τις κυβερνήσεις οι οποίες έχουν πάρει τις αποφάσεις τους ,η δημόσια γνώμη σε ολόκληρο τον κόσμο σχετικά με το ποιος είναι ένοχος για την υφιστάμενη κρίση στην Ουκρανία ,διαφέρει.Για πολλούς που ακόμη περιμένουν να διαμορφώσουν άποψη για τη Ρωσική στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία, μπορούμε τουλάχιστον να μοιραστούμε τον ίδιο οίκτο για τους αθώους Ουκρανούς και Ρώσους οι οποίοι έχουν παγιδευτεί μη ηθελημένα σε πεδία μαχών και να προσευχηθούμε για αυτούς που ήδη έχουν χάσει τη ζωή τους.
Πάνω από όλα, ας ελπίσουμε ότι η ειρήνη στην Ουκρανία θα επέλθει τις προσεχείς μέρες.
