Έβλεπα χθες το πρωί τον Μάκη, να λέει στον Αυτιά για τούτο εδώ το site… Τον ρώτησε πότε θα ξαναβγάλει εφημερίδα….κι ο Μάκης του είπε ότι έδωσε τον λόγο του, ότι δεν θα το κάνει για έναν χρόνο… και ενώ όλοι περίμεναν να τους πει ημερομηνία, εκείνος είπε λίγο-πολύ, ότι δεν πιστεύει ότι οι εφημερίδες έχουν πολλά χρόνια ζωής ακόμα.
Το καρα-προσυπογράφω και το έχω γράψει με κάθε ευκαιρία. Και επειδή η θεωρία δεν είναι ακριβώς απόδειξη, πάρτε ένα καλό παράδειγμα:
Πριν από κανέναν μήνα ήρθαν Κυριακή στο σπίτι μου 3-4 άτομα (20-25 ετών) να δουλέψουμε για ένα project. Από το βράδυ είχα πάρει (βέβαια) τις Κυριακάτικες, τις είχα βγάλει από τις σακούλες και τις είχα αφήσει πάνω στον καναπέ, βάζοντας πάνω-πάνω ενα διαφημιστικό που με ενδιέφερε… Λίγη ώρα αφότου είχαν έρθει τα παιδιά, κάτι έκτακτο προέκυψε και έπρεπε να φύγω για 2-3 ωρίτσες…
-Sorry… φτιάξτε καφέ, φάτε ό,τι έχει το ψυγείο, παίξτε με το laptop (είμαι ερωτευμένος με το ΜacBook μου)… κάντε πάρτι… σαν στο σπίτι σας…. και έφυγα….
Επέστρεψα μετά από 2 ώρες.
Τα’χαν κάνει όλα όσα τους είχα πει…. Μόνο ένα δεν είχαν κάνει… Ούτε ένας…ούτε μία… δεν είχε ακουμπήσει τις εφημερίδες… που ήταν ανέγγιχτες εκεί που τις είχα αφήσει….
Δεν μιλάω για τίποτα άσχετα παιδιά… αλλά με τις γλώσσες τους… τις σπουδές τους… φυσικά όλα εντελώς computerized … κι όμως ούτε που ακούμπησαν τον τύπο… η καλύτερα: ούτε που τους πέρασε από το μυαλό.
Ποια DVD και αηδίες τούμπανα; Προσωπικά πληρώνω 15 δολάρια το εξάμηνο στο www.katz.to και κατεβάζω απεριόριστα ταινίες, μουσικές, προγράμματα και ό, τι άλλο φαντασθείτε…Αυτό το λες σε έναν εφημεριδά και συνειδητοποιείς ό,τι από το ένα αυτί του μπαίνει και από το άλλο του βγαίνει. Σε κοιτάει σαν πλαστική μύγα και σου λέει:
-Έχω έρωτα με το χαρτί!
Κι εγώ έχω έρωτα με την Scarlet Johansson αλλά δεν το κάνω θέμα.
Οι εφημερίδες έφεραν ψωμί στο σπίτι μου. Οι εφημερίδες με έκαναν δημοσιογράφο. Οι εφημερίδες μου έδωσαν το δικαίωμα να λέω τη γνώμη μου. Μου έδωσαν μεροκάματο. Πέρασα πολλά χρόνια στις εφημερίδες και τις αγαπώ πάρα πολύ… όμως εφημερίδες χωρίς αναγνωστικό κοινό δεν λέει…
Προσπερνώ την τηλεόραση που είναι σταματημένη, απλώς δεν το ξέρει και περνάω στο net. Μα κι εδώ τα πράγματα ξεπερνιούνται… π.χ. ta blogs… στον διαδικτυακό μικρόκοσμο είναι ήδη παρελθόν… ποιός ασχολείται με τους κακοήθεις ανώνυμους; Αγαπώ πολύ το blog μου… και θα τοχω για πολλά χρόνια ακόμα… εκεί έγραφα, γράφω και θα γράφω αυτα που θέλω να είναι εκεί κι όχι αλλού…. όμως αυτοί που αγαπούν τα νούμερα, ας δουν πού έχει σταματήσει ο αριθμός των bloggers και προς τα που καλπάζει ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν λογαριασμό στο Facebook. Όταν οι μάσκες πέφτουν το πανηγύρι αρχίζει.
Με έχουν φωνάξει 3 διαφορετικές διοικήσεις της ΕΣΗEA να τους πω για το internet. Tρείς φορές πήγα μετά για ούζα για να ξελεγράρω. Και να φαντασθείτε ότι σιχαίνομαι το ούζο….
Η ενημέρωση έχει (ξε)φύγει από τα χέρια των δημοσιογράφων, όπως ακριβώς ξέφυγε η τηλεόραση (το 1989-ιδιωτική τηλεόραση) από τα χέρια των τεχνικών… τωρα η ενημέρωση είναι στα χέρια των individuals…. ή σε ομάδες που θα μιλούν την γλώσσα των individuals. Το κοινό δεν είναι πια μόνο δέκτης, αλλά και πομπός… πομπός μάλιστα με ευαίσθητη σκανδάλη.
Ξέρω έχετε αντιρρήσεις… ΟΚ… θα είμαι λοιπόν ευγενικός (λέμε μπινελίκια εδω Μάκη ή όχι;) και θα σας πω να τις βάλετε…. (λέγε ρε Μάκηηηη) κόντρα στο ποτάμι, να δούμε αν θα αλλάξει ο ρούς.
Οι περισσότεροι συνάδελφοι μου εδώ στο zougla.gr… δεν έχουν ιδέα, τί μας περιμένει… Το ΕΣΡ θα μοιάζει με φιλανθρωπική οργάνωση… εγώ τρέμω… γουστάρω όμως γιατί πάντα ήθελα να ήμουν με ανθρώπους που έχουν πλήρη άγνοια κινδύνου. Η γοητεία του άγνωστου δεν θα ξεπεραστεί ποτέ και με τίποτα.
Κάποτε μου είπε ένας σπουδαίος Γερμανός δημοσιογράφος, (Moenkmeier) ότι οι εφημερίδες για να επιζήσουν από την τηλεοπτική λαίλαπα (μιλάμε για το 1981) πρέπει 1ον να περιγράψουν (πράγμα που δεν μπορεί να κάνει η τηλεόραση) και 2ον να μην έχουν αρθρογράφους με άποψη, αλλά με συνέπεια…
-Δηλαδή; τον είχα ρωτήσει αφού δεν είχα καταλάβει το Νο.2
-Δηλαδή, ο οικονομικός αρθρογράφος, δεν πρέπει να μην είναι μόνο αναλυτικός, προφητικός, έγκυρος αλλά βασικά π.χ. τσιγκούνης… να ‘χει ρόλο…. να λέει δηλαδή ο αναγνώστης: «Για να δούμε τί γράφει σήμερα ο τσιγγούναρος;» …να μην σταματήσει ποτέ να είναι τσιγκούνης… ούτε για μια φορά…σαν τον Σκρουτζ… και βέβαια οι εφημερίδες θα χρειαστούν γραφιάδες….περισσότερο λογοτέχνες παρά ρεπόρτερ….
Μόνο τον «Αποδυτηριάκια» θυμάμαι να το ‘χει κάνει… και προφανώς δεν ξεχνά κανείς πού εκτινάχτηκε «ο Φίλαθλος».
Εδώ και μερικά χρόνια συνάδελφοι και φίλοι της γενιάς μου, είναι σε διευθυντικές θέσεις εφημερίδων. Σέ όλους έχω πει την ιστορία με τον Moenkmaier)… όλοι μου είπανε: «Άσε μας ρε Αντώναρε κι έχουμε και εφημερίδα να βγάλουμε!» Δυστυχώς αυτό το δημοσιογραφικό αξίωμα, αργότερα έγινε κλισέ… Και ‘γω δεν τους λέω ότι ο Γερμανός δάσκαλος είχε τιμηθεί με άπειρα βραβεία δημοσιογραφίας γερμανικά και διεθνή για την συμβολή του στη δημοσιογραφία… και για την τηλεόραση και για τις εφημερίδες…. Σκασιλάρα τους!
YΓ. Το video το’ φτιαξα και το αφιερώνω σε όσους αγαπούν το χαρτί, αλλά δεν είναι κολλημένοι.
