Οι βδομάδες περνάνε, οι μήνες περνάνε και τα πράγματα όχι μόνο δεν δείχνουν να βελτιώνονται, αλλά δείχνουν να χειροτερεύουν. Το φιάσκο της διαχείρισης της κρίσης στη Κύπρο, το φιάσκο με τη συγχώνευση τη Εθνικής με την Eurobank, και οι ανόητες δηλώσεις ανώτατων Ευρωπαίων αξιωματούχων ότι οι καταθέσεις είναι εγγυημένες μόνο μέχρι 100 χιλιάδων € (λες και καλούν όσους έχουν πάνω από 100 χιλ. να στείλουν τα λεφτά τους στη Σιγκαπούρη, το Χόνγκ Κονγκ, το Τορόντο, κλπ.), έχουν κλονίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών όχι μόνο στα πιστωτικά ιδρύματα, αλλά και σε αυτούς που χειρίζονται το μέλλον μας.
Το νέο θέμα που άνοιξαν οι Ευρωπαίοι Εταίροι, είναι αυτό του κουρέματος των καταθέσεων, δηλαδή της μερικής δήμευσής τους. Κάποιοι ισχυρίζονται οι καταθέσεις πρέπει πλέον να θεωρούνται ως ριψοκίνδυνο επενδυτικό προϊόν, και ότι εφόσον έχεις κατάθεση άνω από 100 χιλ. ευρώ, πρέπει εσύ, ο καταθέτης, να γνωρίζεις πόσο «επικίνδυνη» και μη αξιόπιστη είναι η τράπεζα στην οποία τοποθετείς τις αποταμιεύσεις σου!
Λες και είναι δουλειά του κάθε καταθέτη να αξιολογεί την αξιοπιστία κάθε Ευρωπαϊκής εμπορικής τράπεζας, όταν οι ίδιοι οι Υπουργοί Οικονομικών και οι Κεντρικές Τράπεζες που βασική δουλειά τους είναι η εποπτεία των τραπεζών, -και πληρώνονται γι’ αυτό- δεν έχουν κάνει σωστά τη δουλειά τους.
Αν στο τέλος επιβληθεί κάποιο «κούρεμα» στις καταθέσεις, πρέπει να ξεκαθαρισθεί το ποιές καταθέσεις θα αφορούσε κάποια τέτοια δήμευση; Προφανώς τις καταθέσεις πάνω από τις €100 χιλιάδων ανά δικαιούχο.
Επίσης, πρέπει να ξεκαθαρισθεί αν α υπήρχε διαφορετική αντιμετώπιση για κάθε τράπεζα, όπως έγινε στη Κύπρο! Αλλά για την περίπτωση της Ελλάδας, όλες οι Ελληνικές τράπεζες είναι βαθειά στο κόκκινο (παρά τις ανοησίες που λέγονται και γράφονται για την «ανθεκτικότητα του Ελληνικού τραπεζικού συστήματος». Αν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι ειδικοί μηχανισμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν τροφοδοτούσαν τις Ελληνικές τράπεζες με ρευστότητα πάνω από 130 δισεκατομμύρια €, για ποιά θωράκιση θα μιλάγαμε;).
Προφανώς αν επιβληθεί από την Τρόικα κάποιο αναγκαστικό κούρεμα, τότε θα έπρεπε να γίνει η ίδια οριζόντια περικοπή στις καταθέσεις σε όλες τις «Ελληνικές» τράπεζες που χρειάστηκαν και χρειάζονται χρηματοδότηση από τους Ευρωπαϊκούς μηχανισμούς και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, «συστημικές» και μη.
Γιατί ένας καταθέτης σε μια μικρότερη τράπεζα να έχει χειρότερη αντιμετώπιση από τον καταθέτη μιας μεγάλης – «συστημικής» τράπεζας που είναι πιο κοντά στην εξουσία, αλλά που έχει ανοίγματα πολλών δισεκατομμυρίων που θα καλύψουν οι Έλληνες φορολογούμενοι;
Θα ήταν τουλάχιστον ύποπτη οποιαδήποτε διαφορετική μεταχείριση μεταξύ των καταθέσεων στις δήθεν «συστημικές» και στις μη συστημικές (δηλαδή τις μικρότερες) τράπεζες, δεδομένου (1) των κατηγορηματικών διαβεβαιώσεων και της Τράπεζας της Ελλάδος και του Υπουργού Οικονομικών ότι «όλες οι καταθέσεις είναι εξασφαλισμένες», και (2) γιατί ποτέ κανένας «αρμόδιος» δεν προειδοποίησε τους καταθέτες έγκαιρα και επίσημα ότι οι καταθέσεις σε κάποιες συγκεκριμένες τράπεζες θα τύχουν άλλης μεταχείρισης.
Δηλαδή, αν επιβληθεί κούρεμα, αυτό θα πρέπει να είναι, ως ποσοστό, ίσου ύψους για όλες τις τράπεζες, ψευτοσυστημικές και μη και να έχει τον τύπο κάποιου ειδικού φόρου επί του εισοδήματος από τόκους από καταθέσεις.
Εντωμεταξύ, κανένα από τα λαλίστατα κόμματα, ούτε η Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής φαίνεται να έχουν μελετήσει τα θέματα αυτά. Κανένα επιστημονικό συμβούλιο (αν υπάρχει), κανενός κόμματος δεν έχει δημοσιοποιήσει κάποια στοιχειωδώς σοβαρή μελέτη για το τι πραγματικά θα μπορούσε να γίνει για την ανασυγκρότηση του τραπεζικού συστήματος και για να αποφύγουμε τα χειρότερα. Πολλοί δεν έχουν καν πάρει χαμπάρι ποιά ακριβώς είναι τα προβλήματα και πως θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν, πριν είναι πολύ αργά!
