Ελευθέριος Ανευλαβής
Η ουαί η τρίτη έρχεται ταχύ.«… μιαν απαίσια βοή, […[ την σκάλα ανεβαίνει.»
(Κ. Καβάφης)
Και «οι προβατογκαμήλες θα γκρεμιοτσακιζούντανε (Εγγονόπουλος)
«Μια φοβερή ξυλάρα κράταγε και την εκράδαινε» (Ν. Εγγονόπουλος).
Και πήρε σβάρνα, ο Καραΐσκος, τους κωλορεβερέντζηδες υποταχτικούς σφουγγοκωλάριους της Εσπερίας
«όταν γυρίσω θα τους γαμήσω
και αν αργήσω δώςτους κι αυτό
είναι τ’ αρχίδια μου τα δύο»
Όπως στα λέω να τους τα γράψεις,
όπως στα λέω να τους τα πεις.
Καραϊσκάκης Μπεσαλής.»
Αυτά τα λόγια που ακούτε και τα θαρρείτε ξένα και ίσως, μέσα στη μικροαστική σας καλλιέπεια, χυδαία, σε άλλη ζωή, σ’ αλλοτινούς καιρούς, γνωστά σάς ήτανε.
Τα μίλαγε η καρδιά σας.
Κι ήτανε, λένε, ντυμένος το οργισμένο φως της Λαμπρής των Ελλήνων.
Και «η φωνή του ήτανε προορισμένη μόνο για τους αιώνες» (Εγγονόπουλος).
Και τα αγάλματα ακίνητα, μέσα στα θαυμάσια ερείπια, σωπαίνοντας,
βρυχώνται, τώρα, τα βροντερά, τα ξεχασμένα, τα αιώνια μυστικά.
Και τα λυχνάρια, που ψάχνουν τον άνθρωπο, δείχνουν τον δρόμο, που θα’ρθουν οι δαυλοί του αύριο, να βάλουν φωτιά στα σάπια.
Κι οι άνθρωποι θα σπείρουν τον σπόρο της νέας γενιάς των ωραίων ανθρώπων.Ωραίοι σαν Έλληνες.
«Έλληνες μην κιοτέψετε,
Σαν Έλληνες βαστάξετε και σαν γραικοί σταθείτε.
Παιδιά μ’ να νταγιαντίσετε, να γίνετ’ ένα σώμα
Να μη χαθεί η πατρίδα μας, την πάρτε στο λαιμό σας.»
Email: elalefteris@gmail.com
