Τα θέματα που απασχόλησαν την πλειοψηφία των χρηστών στο twitter, το facebook και τα υπόλοιπα social media το τελευταίο διάστημα, δίνουν τον τόνο του πολιτικού πολιτισμού μας.
Η μαντήλα της μαθήτριας που παρέλασε δίπλα στη σημαία, οι ανοησίες περί «Μακεδονίας» του εκλεκτού κατά τα άλλα και αντιστασιακού βουλευτή του Σύριζα (όλοι έχουμε τις κακές στιγμές μας), οι επενδύσεις μεταναστών, έμπνευση άλλου κυβερνητικού στελέχους και διάφορα θέματα τα οποία δεν θα είχαν θέση στην καθημερινή δημοσιογραφική ατζέντα ευρωπαϊκής χώρας .
Εδώ όμως είναι Ελλάδα και όλα μπορούν να συμβούν. Αυτή ακριβώς είναι και η κακοδαιμονία που μας ταλανίζει χρόνια τώρα -για να μην πω αιώνες. Είναι το γονιδιακό μας ελάττωμα.
Όλα μπορούν να συμβούν και να μείνουν ατιμώρητα.
Οι πιο απίθανοι τύποι να εμφανιστούν όχι μόνο στα καφενεία και στις πλατείες, αλλά και στο Κοινοβούλιο και στα υπουργεία παντού.
Οι πιο ακατάλληλοι και πολλές φορές επικίνδυνοι.
Σύμπτωμα της εποχής και της παρακμής θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει ένας ψύχραιμος παρατηρητής.
Έτσι συμβαίνει πάντοτε όμως και η Ελλάδα μας δε θα μπορούσε να εξαιρεθεί από τον κανόνα. Θα περάσει την παρακμή της μέχρι να αναπνεύσει και να αισθανθούν οι πολίτες της την πραγματική ανάκαμψη. Οικονομική, πολιτική και πνευματική γιατί όπως θα έχετε διαπιστώσει σε μία τόσο μεγάλη κρίση, οι πνευματικοί ταγοί του τόπου παραμένουν απόντες.
Δείτε τι συμβαίνει με το ποδόσφαιρο. Τα γήπεδα έχουν καταληφθεί από αντικοινωνικά στοιχεία, στρατευμένα από κοινωνικούς αλήτες – παράγοντες. Ο υπουργός αθλητισμού παίρνει μία μεσοβέζικη απόφαση να διακόψει τους αγώνες Κυπέλλου, η παρακμή παρατείνεται και τα παρελκόμενα της παρακμής αρχίζουν να πιέζουν τον υπουργό να ανακαλέσει την απόφασή του, με το επιχείρημα ότι η ΦΙΦΑ θα αφήσει εκτός ευρωπαϊκού νυμφώνος το ελληνικό ποδόσφαιρο, ο πρωθυπουργός το παίζει Παναθηναϊκός, Κινέζος με λίγα λόγια και το τέλμα συνεχίζεται.
Η συντηρητική Θάτσερ μετά το Χέιζελ απαγόρευσε τη συμμετοχή των αγγλικών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και στο εσωτερικό ψήφισε εξοντωτικούς νόμους για την αλητεία. Γιατί εκεί οι ποδοσφαιρικοί αγώνες αποτελούν σοβαρό έσοδο επιχειρήσεων, των οποίων οι καλύτεροι πελάτες είναι οικογένειες.
Δεν υπάρχουν κάγκελα, δεν υπάρχουν φωτοβολίδες, δεν διανοείται άνθρωπος να μπουκάρει στο τερέν την ώρα του αγώνα και οι επικίνδυνοι τύποι έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν τους αγώνες από την τηλεόραση του σπιτιού τους.
Πόσο δύσκολο ήταν να ψηφιστεί ένας νόμος που θα υποχρέωνε, όσους θέλουν να μπουν σε γήπεδο, να φέρουν υποχρεωτικά ταυτότητα φιλάθλου;
Πόσο δύσκολο είναι να μην διανοούνται ότι έχουν τη δυνατότητα να περάσουν εκρηκτικά και φωτοβολίδες αλητάμπουρες μέσα στα γήπεδα;
Από την επόμενη ημέρα τους αγώνες θα παρακολουθούσαν οι φίλαθλοι και των δύο ομάδων με τα παιδιά τους.
Όταν οι πολιτικοί ηγέτες στερούνται στοιχειώδους φαντασίας, νοημοσύνης και αποφασιστικότητας για ένα τόσο απλό θέμα, φανταστείτε πόσες πιθανότητες έχουν να επιλύσουν τα σοβαρά προβλήματα του τόπου.
Έτσι κι αλλιώς ο πρωθυπουργός ζήτησε συγνώμη μόνο από τους χρήστες του twitter για ένα λάθος μήνυμα.
Το μοναδικό άραγε;
