Μόνον οι αφελείς δεν έχουν ακόμη αναγνωρίσει το γεγονός ότι με την έλευση του 21ου αιώνα και κυρίως μετά την 9/11 ο κόσμος έχει ήδη βρεθεί ξανά αντιμέτωπος με το φάσμα ενός νέου Παγκόσμιου Πολέμου. Η επίθεση στο Ιράκ το 2003 υπήρξε μόνον το πρώτο βήμα. Μαζί με το Αφγανικό και Πακιστανικό χάος συνιστούν μόνον τα πρώτα δειλά βήματα για την εξάπλωση του χάους σε όλη την Ασία. Υποδείξαμε από καιρό το ότι η “σύμπτωση” της συνύπαρξης των Αφγανικών και Πακιστανικών συνόρων με την από δεκαετίες εξεγερμένη Κινεζική επαρχία του Τουρκεστάν, έδρα των Ουιγούρων ανταρτών κάθε άλλο παρά συμπτωματική ήταν. Ήδη από τον καιρό που οι αμερικανοκινούμενοι Μουτζαεντίν πολεμούσαν τους Σοβιετικούς, κάποια “μυαλά” στη Rand Corporation και άλλα “Think Tanks” μελετούσαν τις δυνατότητες εξάπλωσης του χάους στην ευρύτερη Ασία, έτσι ώστε να έχει την ίδια μοίρα που είχε και η Ευρώπη στον 20ο αιώνα, την τελική υποταγή στην Αγγλοσαξωνική σφαίρα επιρροής – και κυρίως στην ιδεολογία που αυτή αντιπροσωπεύει.Το σχέδιο αν και από πρώτη άποψη περίπλοκο, είναι ωστόσο εξαιρετικά απλό και συνεκτικό, όταν αφαιρεθούν οι περιττές λεπτομέρειες. Συνίσταται στις παρακάτω θεμελιώδεις παρατηρήσεις α) Οποιαδήποτε αλλαγή συνόρων και ανακατάταξη σε ένα χώρο τόσο μεγάλο όσο η Μ. Ανατολή και η ευρύτερη Ασία θα απαιτούσε μια κινητοποίηση του μεγέθους του Β ΠΠ ή και μεγαλύτερη. Αυτό είναι αδύνατο να δικαιολογηθεί στους Ευρωπαίους και Αμερικανούς πολίτες, διότι λείπει η απειλή του Ναζισμού ή κάποιας άλλης ολοκληρωτικής ιδεολογίας. Για τον ίδιο λόγο δεν μπορούμε να συγκρίνουμε τους δίδυμους Πύργους με το Περλ Χάρμπορ. β) Αν οι ΗΠΑ κυριάρχησαν στην Ευρώπη το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα το οφείλουν στην οριστική αποδυνάμωση της μετά από δύο Παγκόσμιους Πολέμους που την άφησαν μισοκατεστραμμένη και στο έλεος της οικονομικής βοήθειας των ΗΠΑ. Αν οι ΗΠΑ θέλουν να αποσοβήσουν οριστικά τη μελλοντική οικονομική απειλή της ραγδαία αναπτυσσόμενης Κίνας, Ινδίας και Ρωσίας είναι υποχρεωμένες να εξαπλώσουν έναν εξίσου καταστρεπτικό πόλεμο, ει δυνατόν κατά μήκος όλης της Ασίας. γ) Οι “δρόμοι του πετρελαίου” είναι η ιδανική δικαιολογία και κάλυψη για την εφαρμογή ενός τέτοιου σχεδίου το οποίο απαιτεί όπως εξηγήθηκε στο (α) μια μακρόχρονη εκστρατεία βασισμένη σε προβοκάτσιες, ανορθόδοξο πόλεμο φθοράς και παρόμοια μέσα αντί για μαζικές επεμβάσεις και αποβάσεις που είναι αδύνατες. Σε αυτή τη λογική οφείλουμε την απρόσμενη πορεία του πρόσφατου πολέμου στη Γεωργία και κυρίως την ερμηνεία του φαινομένου Σαακασβίλι. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ΟΤΙ Ο ΣΑΑΚΑΣΒΙΛΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΗΠΑ! Όπως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σαν αντεκδίκηση για τη Γεωργία, σειρά έχει το φιλο-ρωσικό Ιράν με επίθεση από το Ισραήλ κάποια στιγμή μέσα στους επόμενους μήνες πιθανότατα μετά την ορκομωσία του νέου προέδρου των ΗΠΑ τον Φλεβάρη του 2009. δ) Οι ηγέτες των περιοχών γνωρίζουν πάρα πολύ καλά – και μάλιστα καλύτερα από τους αφελέστατους οικολόγους – για ποιους λόγους ο άμεσος πυρηνικός πόλεμος μεταξύ Ρωσίας-Κίνας-ΗΠΑ είναι μη αξιοποιήσιμος λόγω του ότι δεν επιτρέπει νικητές, γεγονός που απαιτεί την κατάληψη και κατοχή του εχθρικού εδάφους για περαιτέρω χρήσεις. Αντίθετα, αναπτύσσουν τώρα μια σειρά από οπλικές τεχνολογίες όπως η συμβατική βόμβα μεγατόνων των Ρώσων, τα Ηλεκτρομαγνητικά όπλα που δοκιμάζονται ήδη στο Ιράκ από τις ΗΠΑ, η βόμβα νετρονίου και άλλα παρόμοια. Επομένως, είναι παντελώς αστήρικτες και αφελείς οι απόψεις εκείνων που πιστεύουν ότι ένας επόμενος μεγάλος πόλεμος δεν μπορεί να συμβεί. Το μόνο που διαφοροποιεί την τρέχουσα κατάσταση από τον 20ο αιώνα είναι μια σημαντική αλλαγή των τακτικών, η οποία συνίσταται σε μακροχρόνια εξέλιξη των επιχειρήσεων διακοπτόμενη από έξαφνα, χειρουργικά η μαζικά χτυπήματα. Επιπλέον, η πρόοδος των επιχειρήσεων αυτών συνοδεύεται από επιχειρήσεις αποπροσανατολισμού εντός των αστικών περιοχών, όχι πλέον με τη μορφή άμεσης κατάληψης των πόλεων, αλλά με τη μορφή της “τρομοκρατίας”, τακτική που πρωτοδοκιμάστηκε από τη CIA στον πόλεμο ανεξαρτησίας του Βιετνάμ και αλλού. Οι οπαδοί της ελευθερίας, στο μέλλον που έρχεται, ας ξέρουν δύο πράγματα. 1)Η μεγάλη περίοδος ταξικής ειρήνης που εγκαινιάστηκε με τον Μεταπόλεμο (1945-1950) και καρναβαλίστηκε στον αμφιλεγόμενο “Μάη του 68″ έληξε οριστικά μετά το 2000! 2) Η μοίρα του παρόντος κόσμου με την τρέχουσα μορφή οργάνωσης και διοίκησης, ήταν, είναι και θα είναι ο πόλεμος.
ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΞΕΚΙΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΝΗ ΤΟΥ ΟΠΛΟΥ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΜΕ ΑΥΤΉΝ.
Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε την Αύγουστος 13, 2008 στις
ΣΧΟΛΙΟ Τα περισσότερα και τα πιο κρίσιμα στο άρθρο είναι σωστά. Όσο αφορά την περιγραφή των εξελίξεων λείπει ίσως μια πιο λεπτομερής ανάλυση του ρόλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι μια υπολογίσιμη δύναμη που δεν μπορεί να αγνοείται. Πιστεύω ότι είναι λάθος να μιλάμε για “ταξική ειρήνη” για την περίοδο 1945 – 2000. Την περίοδο αυτή όχι μόνο υπήρχε ο ψυχρός πόλεμος, αλλά και ο “άδηλος” ανταγωνισμός Αμερικής- Ευρώπης. Ίσως ένας από τους βασικούς λόγους για την Ελληνική χούντα. Στη φάση εκείνη δεν ξέρω ποιο ήταν πιο σημαντικό. Από την άλλη πλευρά, χρειάζεται προσοχή στην ανάλυση των μελλοντικών προοπτικών. Η Ευρώπη, αν και διασπασμένη, αλλά και καίρια τραυματισμένη από τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, αποτελεί ακόμα υπολογίσιμη δύναμη. Πολλά από τα σχέδια των ΗΠΑ έχουν σχέση με την ΕΕ. Εξ άλλου, υπάρχει και επηρεάζει τα πάντα το διεθνές ισλαμικό κίνημα, το οποίο συνήθως υποτιμάμε σαν «γραφικό» και χωρίς ειδικό βάρος. Άλλος σημαντικός παράγων είναι ο εσωτερικός ανταγωνισμός στις ΗΠΑ. Οι διάφορες κλίκες υπάρχουν και σφάζονται, όπως σε κάθε ιμπεριαλιστικό κράτος. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε το εσωτερικό κίνημα αντίστασης στις ΗΠΑ. Από τους “αφελείς οικολόγους” ως τα διάφορα εσωτερικά αντάρτικα κινήματα – κάθε είδους και ιδεολογίας – αποσχιστικά ή κοινωνικά, έχουν κάποιο λόγο στις εξελίξεις (Πχ Martin Luther King, Ralf Nader etc και κάποιοι πολύ πιο άγριοι), Το τελικό και ίσως το πιο σημαντικό, είναι το παγκόσμιο πρόβλημα της κατάρρευσης της οικονομίας. Αν, όπως πιστεύουν ορισμένοι, είναι ένα πρωτόγνωρο φαινόμενο παγκόσμιας έκτασης, συνδυασμένο με την επίσης πρωτόγνωρη κλιματική αλλαγή, – κάτι καταλαβαίνουν και οι “αφελείς” – μπορεί να καθορίσουν τις εξελίξεις κατά τρόπο μη προβλέψιμο. Προσωπικά θεωρώ ότι σ’ αυτή τη φάση είναι δύσκολο να διατυπωθούν σοβαρές προβλέψεις για το μέλλον. Καλό είναι να αποφεύγονται οι ισοπεδωτικές “απλουστεύσεις”.
