Μαθαίνω ότι ξεκινούν έλεγχοι! Πού; Στο παράκτιο μέτωπο του Σαρωνικού!
Το όνομα αυτού Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος, είναι ο εισαγγελέας Περιβάλλοντος, που προγραμματίζει εφόδους στις παραλίες από τον Φλοίσβο έως την Κερατέα, έχοντας στα χέρια του χαρτογράφηση της περιοχής, ώστε να διαπιστωθεί κατά πόσον τηρούνται οι Νόμοι για τους αιγιαλούς. Εσείς τι λέτε; Τηρούνται;
Ο παράκτιος χώρος του Σαρωνικού είναι βάναυσα καταπατημένος από ιδιώτες που κατά παράβαση του Νόμου 2971/2001 και του ΠΔ 254/2004 παρεμποδίζουν την ελεύθερη πρόσβαση στον αιγιαλό και τη ζώνη της παραλίας, που είναι συνταγματικά και θεσμικά κατοχυρωμένα ως δικαιώματα των πολιτών με χαρακτήρα κοινόχρηστο.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, που αδυνατεί, ηθελημένα ή κατ’ ανάγκη, να προστατέψει την ελεύθερη χρήση των ακτών, τις εκχωρεί σε εμπόρους/επιχειρηματίες να τις εκμεταλλεύονται, επειδή δήθεν είναι αδύνατον να τα βγάλει πέρα με τα Υπουργεία, τις Δημόσιες Υπηρεσίες και τις Εταιρείες του Δημοσίου που επίσης εκμισθώνουν ίσως και το μεγαλύτερο μέρος των ακτών του Λεκανοπεδίου, ενώ θα έπρεπε να είναι ελεύθεροι χώροι.
Από τον Μάρτιο του 2004 με Προεδρικό Διάταγμα καθορίστηκαν για πρώτη φορά κανόνες για την προστασία της παραλιακής ζώνης του Σαρωνικού. Αλλά οι χρήσεις γης δεν γνωρίζουν κανόνες πουθενά, γιατί καθένας που αποφασίζει να παρανομήσει και να αυθαιρετήσει σε βάρος των υπολοίπων, ουδέποτε τιμωρείται όπως του πρέπει.
Για να δούμε, λοιπόν, από τις 16 Αυγούστου και μετά, που επιστρέφει ο Εισαγγελέας Περιβάλλοντος από τις διακοπές του, τι μέλλει γενέσθαι; Κατά πόσο θα ξηλωθούν τα αυθαίρετα κτίσματα πάνω στον αιγιαλό; Κατά πόσο αυτός ο χορός μιας χρόνιας κακώς εννοούμενης αξιοποίησης και εκμετάλλευσης κοινόχρηστων χώρων σε ακτές, αλσύλλια, πεζοδρόμια, θα συνεχίζεται στο ρυθμό του λαϊκού άσματος “Γιατί αυτός κι όχι εγώ;”; Ξέρετε πόσο μεγάλο σουξέ έχει, ιδιαιτέρως σε παραλιακές κοινότητες και δήμους, είτε γιατί τα λεφτά είναι πολλά είτε γιατί τα κουκιά είναι και λίγα και μετρημένα.
Αξιότιμε κύριε Εισαγγελέα, οι ακτές της Αττικής από το Φάληρο έως το Σούνιο δεν αντέχουν άλλο βάρος, όπως οι καρδιές των Αθηναίων και πολλών άλλων ιθαγενών.
Αφού δεν έμεινε πράσινο και δάσος, ας μας μείνει η θάλασσα ελεύθερη και καθαρή!
