Έχοντας την προστασία του «πατερούλη» Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Στάλιν, ο αγρονόμος, περιορισμένης μόρφωσης, πρώην χωρικός Τροφίμ Ντενίσοβιτς Λυσένκο έπαιξε κεντρικό ρόλο στην καταστροφή της ρωσικής γεωργίας και στην πρόκληση λιμών που στοίχισαν τη ζωή σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Θυσία στο βωμό ενός παραληρήματος που διατείνονταν, μεταξύ πολλών άλλων, ότι «η σίκαλη θα μπορούσε να μετατραπεί σε σιτάρι και το σιτάρι σε κριθάρι», ότι «τα ζιζάνια θα μπορούσαν να μετατραπούν αυθόρμητα σε κόκκους τροφής», ότι «η “φυσική συνεργασία” παρατηρήθηκε στη φύση σε αντίθεση με τη “φυσική επιλογή”» και ότι «μπορούν να πολλαπλασιαστούν οι σοδειές των διαφόρων καλλιεργειών και, ιδιαίτερα, του σιταριού».
Περισσότεροι από 3.000 βιολόγοι φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν ή εκτελέστηκαν στο πλαίσιο μιας εκστρατείας του Λυσένκο για την καταστολή των επιστημονικών αντιπάλων του, με αποτέλεσμα την καταστροφή της επιστημονικής έρευνας στους τομείς της γενετικής, της νευροφυσιολογίας, της κυτταρικής βιολογίας και πολλών άλλων βιολογικών κλάδων, δεδομένου ότι κατά την περίοδο του σταλινισμού, οι επιστήμονες μπορούσαν να διεξάγουν έρευνες μόνο υπό τον απόλυτο έλεγχο του Κομμουνιστικού Κόμματος, όπως συμβαίνει σήμερα στα ολοκληρωτικά καθεστώτα που επιβιώνουν (Κίνα, Β. Κορέα, κ.α.), στις δυτικές φιλελεύθερες ολιγαρχίες που βιώνουν την επιβολή της BigPharma, αλλά και στα ολοκληρωτικά πολιτικά μορφώματα της πλάκας, στα οποία οι ημι-αναλφάβητοι χωρικοί «επιστημονικοί» σύμβουλοι του Καίσαρος μπορούν να προβάλλονται ως σοβαροί «επιστήμονες» ελέω της εύνοιας (και της κραυγαλέας άγνοιας) του αυταρχικού ηγέτη τους.
Περισσότερα στο άκρως ενδιαφέρον βιβλίο του Ζορές Μεντβέντεφ, Η Άνοδος και η Πτώση του Λυσένκο (οι συνέπειες του δογματισμού στην Επιστήμη) —μτφρ. Δανάη Μυλωνάκη, έκδ. Ράππα, Αθήνα 1971.
