Ανοικτή Επιστολή:

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ,

Καθηγητή Πανεπιστημίου Μακεδονίας

προς  τον κ Άρη Σπηλιωτόπουλο,

Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων,

την κ Μαριέττα Γιαννάκου, πρώην ΥΠΕΠΘ τον κ Γιώργο Παπανδρέου, Πρόεδρο ΠΑΣΟΚ και πρώην  Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.

Υπάρχουν, τέτοια παιδιά στα Πανεπιστήμιά μας!…

Τι είναι λοιπόν ο επαναστατημένος άνθρωπος, αναρωτιέται στο ομώνυμο βιβλίο του ο Albert Camus και συνεχίζει, ένας άνθρωπος που λέει όχι! Αρνιέται αλλά δεν παραιτείται: είναι ακόμα αυτός που λέει ναι από την πρώτη του κίνηση! Το όχι του σημαίνει: «Μέχρι εκεί και μη παρέκει», «το παρακάνετε», «υπάρχει ένα όριο που δεν θα ξεπεράσετε». Με λίγα λόγια αυτό το όχι του εξεγερμένου επιβεβαιώνει την παρουσία ενός ορίου.

Η επιβεβαίωση που συνεπάγεται κάθε πράξη εξέγερσης εξελίσσεται σε κάτι που ξεπερνά το άτομο αφού το βγάζει από την υποθετική μοναξιά του και του δίνει μια αφορμή δράσης!

Ο σκλάβος δεν ξεσηκώνεται μόνο για τον εαυτό του, αλλά για όλες τις ανθρώπινες υπάρξεις, όταν κρίνει πως με την υπάρχουσα τάξη κάτι μηδενίζεται μέσα του που δεν ανήκει μόνο σε αυτόν, αλλά είναι κοινός τόπος, όπου όλοι οι άνθρωποι, ακόμα και αυτοί που του αντιπαρατάσσονται μπορούν να αποτελέσουν μια κοινότητα και να συμβιώσουν σε καθημερινή βάση, ειρηνικά και παραγωγικά σε αυτήν.

Ίσως τελικά να είναι ευλογία για εμάς που ζούμε, εργαζόμαστε και αναλώνουμε τη ζωή μας στον ακαδημαϊκό χώρο των ΑΕΙ και ΤΕΙ,  το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα στην εποχή του άκρατου ατομικισμού, των διαπροσωπικών μας σχέσεων που έχουν το βάθος της επιδερμίδας, και της έλλειψης οραμάτων και αγνής αφοσίωσης σε ιδεώδη ΥΠΑΡΧΟΥΝ ανάμεσά μας φοιτητές και φοιτήτριες, που τρέχουν ΠΡΟΣ την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ την ίδια ώρα που οι άλλοι  εγκλωβισμένοι στην ευδαιμονία της ασφάλειας που προσφέρει το «μαντρί» αποφεύγουν τις ευθύνες που συνεπάγεται η πραγμάτωση, η βίωση της Ελευθερίας…

Από τέτοιου ψυχισμού παιδιά αποτελείται μία εκπληκτικής ποιότητας ομάδα φοιτητών και φοιτητριών του Τμήματος Μάρκετινγκ και Διοίκησης Λειτουργιών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας που εδρεύει στην Έδεσσα. Τα παιδιά αυτά έχουν ιδεολογικούς προσανατολισμούς αλλά αποφεύγοντας τις Κομματικές Αγκυλώσεις έχουν αποφύγει και τον εγκλωβισμό τους στο Κομματικό «μαντρί».

Η εξέγερση γεννιέται από το θέαμα της παραφροσύνης μπροστά σε μία άδικη κι ακατανόητη κατάσταση. Αλλά η τυφλή της ορμή διεκδικεί την τάξη μέσα στο χάος και την ενότητα μέσα στην ίδια την καρδιά αυτού που φεύγει και χάνεται. Φωνάζει, απαιτεί, θέλει να σταματήσει το σκάνδαλο και να γίνει επί τέλους σταθερό αυτό που μέχρι τώρα γραφόταν χωρίς ανάπαυλα πάνω στη θάλασσα. Το κίνημα της εξέγερσης στηρίζεται ταυτόχρονα πάνω στην κατηγορηματική άρνηση μιας παραβίασης που κρίνεται απαράδεκτη και την όχι πολύ ξεκάθαρη βεβαιότητα ενός σταθερού δικαιώματος ή σωστότερα την εντύπωση του επαναστατημένου ότι «έχει το δικαίωμα να…». Η εξέγερση δεν γίνεται χωρίς το αίσθημα ότι κάποιος κάπου έχει δίκιο. Εδώ είναι που ο επαναστατημένος λέει ταυτόχρονα και ναι και όχι. Επιβεβαιώνει ότι εκτός από το όριο υποψιάζεται πως κάτι υπάρχει που θέλει να διατηρήσει μέσα από το όριο. Αποδείχνει πεισματάρικα ότι υπάρχει μέσα του κάτι που «αξίζει τον κόπο να…». (Ο Επαναστατημένος Άνθρωπος – Αlbert Camust).

Τα παιδιά αυτά-ο Ιορδάνης, ο Γιάννης, η Κατερίνα, η Κική, η Πετρίνα, η Ντίνα, η Χριστίνα, η Μαρίνα, η Πέγκυ – (και πολλά άλλα τα ονόματα των οποίων θα δημοσιευθούν μετά το Δικαστήριο της 12ης Μαρτίου που θα γίνει μετά από δύο αναβολές στην πόλη της Έδεσσας) αποφάσισαν να ακολουθήσουν τον Νόμο  3549/2007 – ΦΕΚ 69/Α’/20.3.2007 που στοχεύει στην «Μεταρρύθμιση του θεσμικού πλαισίου για τη δομή και λειτουργία των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων» όπου στο Αρθρο 22,  με τίτλο «Συλλογική έκφραση – εκπροσώπηση στα Πανεπιστήμια» επισημαίνεται:

«Οι εργαζόμενοι στα Α.Ε.Ι., καθώς και οι φοιτητές ή σπουδαστές, είναι ελεύθεροι να εκφράζονται συλλογικά μέσα από τα συνδικαλιστικά τους όργανα που διευκολύνονται στη λειτουργία τους από τις αρχές των Α.Ε.Ι..και…η ανάδειξη των εκπροσώπων των φοιτητών στα πανεπιστημιακά όργανα γίνεται για ετήσια θητεία και μόνο από το νόμιμο φοιτητικό σύλλογο κάθε τμήματος, ο οποίος οφείλει να έχει συγκροτηθεί ως νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου. Μέλη του φοιτητικού συλλόγου μπορούν να είναι όλοι οι φοιτητές του Τμήματος, εκτός από εκείνους που έχουν νομίμως διαγραφεί…»

Στην προσπάθεια των φοιτητών και φοιτητριών του Τμήματος Μάρκετινγκ και Διοίκησης Λειτουργιών της Έδεσσας ΑΝΤΙΠΑΡΑΤΑΧΘΗΚΕ με πείσμα και με πακτωλό χρημάτων που ξοδεύθηκαν σε δικονομικές μεθοδεύσεις η Διοίκηση του Κεντρικού Φοιτητικού Συλλόγου του Πανεπιστημίου Μακεδονίας (ο οποίος είναι παγκοίνως γνωστό ότι ελέγχεται από την ΔΑΠ – ΝΔΦΚ και ο οποίος σύμφωνα με την κείμενη Νομοθεσία και την εκτίμηση έγκριτων Νομικών δεν είναι ΣΥΝΝΟΜΟΣ ιδιαίτερα μετά την δημοσίευση του παραπάνω Νόμου τον Μάρτιο του 2007).

Ο επαναστατημένος με την ετυμολογική έννοια αλλάζει στάση. Ξαφνικά παύει να είναι πειθήνιος! Θέλει να αντιτάξει κάτι που προτιμάει σε κάτι που δεν του αρέσει. Κάθε αξία δε συνεπάγεται και επανάσταση, αλλά κάθε κίνημα εξέγερσης συνεπάγεται σιωπηλά μία αξία. Ο επαναστάτης θέλει να είναι το παν, να ταυτίζεται ολοκληρωτικά με αυτό το αγαθό που συνειδητοποίησε ξαφνικά και που επιθυμεί να  αναγνωρίζεται και να γίνεται σεβαστό σαν στοιχείο της προσωπικότητάς του, ή να είναι ένα τίποτα, δηλαδή να αποστερηθεί οριστικά τη δύναμη που τον κυριαρχεί. (Albert Camus).

Η ίδια Διοίκηση του – ΕΝΙΑΙΟΥ φοιτητικού συλλόγου του Πανεπιστημίου Μακεδονίας είχε αντιπαραταχθεί με πείσμα και με πολυέξοδο δικαστικό αγώνα στην προσπάθεια των φοιτητών του Τμήματος Διοίκησης Τεχνολογίας που εδρεύει στην Νάουσα να δημιουργήσουν τον δικό τους ανεξάρτητο φοιτητικό σύλλογο ως Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου.

Στην Νάουσα, τελικά, οι φοιτητές δημιούργησαν τον δικό τους ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ Σύλλογο ο οποίος ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ΜΕΘΟΔΙΚΑ από την συμμετοχή του στα δρώμενα του Τμήματος καθώς ο Προεδρεύων της Προσωρινής Γενικής Συνέλευσης του Τμήματος καθηγητής και Αντιπρύτανης κ Αθανάσιος Νούλας ΟΥΔΕΠΟΤΕ πληροφορεί την διοικούσα επιτροπή του Ανεξάρτητου Φοιτητικού Συλλόγου για τις ημερομηνίες Γενικών Συνελεύσεων – οπότε είναι διαφαινόμενη η προστασία των Πρυτανικών Αρχών στον ΕΝΙΑΙΟ Φοιτητικό Σύλλογο που ελέγχεται ΑΠΟΛΥΤΑ από την ΔΑΠ-ΝΔΦΚ του Πανεπιστημίου Μακεδονίας καθώς ο Πρύτανης καθηγητής κ. Ηλίας Κουσκουβέλης ΑΡΝΕΙΤΑΙ να δεχθεί τους εκπροσώπους του στις συνεδριάσεις της ΣΥΓΚΛΗΤΟΥ!…

Παρόμοια προσπάθεια φοιτητών του Τμήματος Εφαρμοσμένης Πληροφορικής που εδρεύει στην Θεσσαλονίκη – στην έδρα του ΠΑΝΜΑΚ – ΠΟΛΕΜΗΘΗΚΕ με πείσμα!…Στη συνέχεια, όμως, και μετά από δικονομικές και άλλες μεθοδεύσεις στελέχη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ δημιούργησαν έναν «δήθεν και γιαλαντζί» κατά τα λεγόμενα εκπροσώπων του συγκεκριμένου τμήματος Ανεξάρτητο Φοιτητικό Σύλλογο ο οποίος καθώς δημιουργήθηκε και ελέγχεται πλήρως από συγκεκριμένα μέλη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ έχει παραχωρήσει ΟΛΑ τα δικαιώματά του στον ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ παραμένοντας από την ημέρα της Ίδρυσής του…μία ΣΦΡΑΓΙΔΑ καθώς αυτός ήταν ο ΣΤΟΧΟΣ και εκεί αποσκοπούσαν οι ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ των…δημιουργών του!…

Στον «επαναστατημένο άνθρωπο» ο Albert Camus, ο μεγάλος, αδικοχαμένος, Γάλλος διανοούμενος σίγουρα εκφράζει τα δρώμενα στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και την επαναστατημένη ομάδα φοιτητών που ΕΙΡΗΝΙΚΑ προσπαθεί να εφαρμόσει το Νόμο και βρίσκει ΑΠΕΝΑΝΤΙ της ως ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ εκείνους  που ΕΠΡΕΠΕ πρώτοι να τον εφαρμόσουν αλλά, προφανώς, εμποδίζονται από την απειλή στα συμφέροντά τους και από δεσμεύσεις με τις οποίες ίσως αναρριχήθηκαν σε θώκους εξουσίας! Ταιριάζει εδώ εκείνο το αρχαϊκό: «Αρχή Άνδρα Δείκνυσι…»

Σωπαίνοντας αφήνεις να πιστεύουν ότι δεν έχεις ούτε κρίση ούτε επιθυμία για τίποτα και σε μερικές περιπτώσεις πραγματικά δεν επιθυμείς τίποτα. Στην επανάσταση ο άνθρωπος γίνεται ο πλησίον του και από αυτήν την άποψη η ανθρώπινη αλληλεγγύη έχει μεταφυσικό χαρακτήρα. Απλούστατα, για την ώρα πρόκειται για κείνο το είδος αλληλεγγύης που γεννιέται μέσα στα δεσμά.
Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι κάθε επανάσταση που έχει σκοπό την άρνηση ή την καταστροφή της αλληλεγγύης χάνει αμέσως το όνομα επανάσταση και στην πραγματικότητα ταυτίζεται με μια εγκληματική συγκατάθεση…(Albert Camus).

Σεβαστέ μου κύριε Υπουργέ, Σεβαστή κυρία, Σεβαστέ κύριε πρώην ΥΠΕΠΘ θα περιμένω με υπομονή τις απόψεις σας στο επίμαχο θέμα, επειδή αυτήν την ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ συγκατάθεση, όπως την χαρακτηρίζει ο Camus, (φρονώ ότι εκφράζει ο Πόλεμος που διενεργείται από τον ΕΝΙΑΙΟ Φοιτητικό Σύλλογο) που βόλεψε και βολεύει πολλούς όχι μόνο στην Έδεσσα ή τη Νάουσα ή το τμήμα Εφαρμοσμένης Πληροφορικής, όχι μόνο στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας αλλά σε όλη την τριτοβάθμια εκπαίδευση και άλλες δομές της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Αυτή την ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΗ προσπαθούν να αναιρέσουν τα παιδιά που έχουν προσφύγει στη ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ επιθυμώντας να γεννηθεί και να θεσμοθετηθεί ο ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ του Τμήματος Μάρκετινγκ και Διοίκησης Λειτουργιών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στην Έδεσσα…Κλείνοντας να επισημάνω το ενδεικτικά και καταλυτικά ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΟ γεγονός ότι στα ΠΕΝΤΕ (5) ακαδημαϊκά έτη της ύπαρξης του Τμήματος Μ.Δ.Λ, τόσο ο πρώην Προεδρεύων της Προσωρινής Διοικούσας Επιτροπής του Τμήματος της Έδεσσας νυν Πρύτανης καθηγητής κ Ηλίας Κουσκουβέλης όσο και ο νυν Προεδρεύων Αναπληρωτής καθηγητής και Αντιπρύτανης κ Δημήτριος Σουμπενιώτης ΔΕΝ βρήκαν τον χρόνο – μήπως και τα απαιτούμενα ψήγματα αγάπης για τα παιδιά και την Πόλη – να ΚΑΝΟΥΝ έστω ΜΙΑ, ΕΣΤΩ ΜΙΑ, Γενική Συνέλευση του Τμήματος στην Έδεσσα…

Ο νοών, νοείτω!…