Είναι ένα παλιό δόγμα: Για να υπάρχει ο ΚΑΛΟΣ πρέπει να ανακαλύπτουμε κι έναν ΚΑΚΟ.
Πριν δύο χρόνια, ουδείς θα μπορούσε να διανοηθεί πως η Ουάσιγκτον θα παρενέβαινε προκειμένου να ανατρέψει ένα καθεστώς στην εξώπορτα της Ρωσίας και να εγκαταστήσει έναν αχυράνθρωπό της στο Κίεβο. Ταυτόχρονα να εξοπλίζει και να εκπαιδεύει μια κλίκα νέο-Ναζί εξτρεμιστών στον ουκρανικό στρατό και να επιβλέπει την επιβολή αυστηρών μέτρων πειθαρχίας στον ρωσικό πληθυσμό των ανατολικών ουκρανικών περιοχών.
Ταυτόχρονα να αναπτύσσει τεράστιες ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις στα δυτικά σύνορα της Ρωσίας, σε χώρες που κάποτε ανήκαν στο λεγόμενο ανατολικό μπλοκ (επί Σοβιετικής Ένωσης) αλλά στα κατοπινά χρόνια, διαθέτουν κυβερνήσεις εχθρικές προς την Ρωσία, κατάλοιπα της σταλινικής καταπίεσης.
Έτσι διακρίνουμε την ανοικοδόμηση ενός νέου Σιδηρού Παραπετάσματος που ενισχύεται από την επιστροφή αμερικανικών πυραύλων Μέσου βεληνεκούς που είχαν αποσυρθεί με την υπογραφή της συνθήκης ΙΝF του 1987 (από τους Ρέιγκαν και Γκορμπατσόφ).
Η Συνθήκη απαγόρευσης των πυρηνικών όπλων μέσου βεληνεκούς (INF) βρίσκεται στο επίκεντρο της νέας αντιπαράθεσης Ρωσίας – ΗΠΑ. Καθώς οι ΗΠΑ προωθούν σχέδια αποστολής πυραυλικών συστημάτων στην Ευρώπη.
Η αμερικανική κυβέρνηση επεξεργάζεται νέα σχέδια για την ανάπτυξη στην Ευρώπη πυραύλων Κρουζ και βαλλιστικών πυραύλων επίγειας στάθμευσης, σε απάντηση στην -όπως υποστηρίζουν- παραβίαση από την Ρωσία των όρων της Συνθήκης για τα Πυρηνικά Όπλα Μέσου Βεληνεκούς (γνωστή ως INF Treaty).
Αυτές οι ανακοινώσεις που προβλήθηκαν από τα δυτικά ΜΜΕ, όχι μόνο ξεσήκωσαν κύμα διεθνούς ενδιαφέροντος για τη Συνθήκη που είχε υπογραφεί σχεδόν πριν τριάντα χρόνια, αλλά προκάλεσαν και την έντονη αντίδραση της ρωσικής ηγεσίας.
Η INF, που αποτελούσε μια συνθήκη ορόσημο του Ψυχρού πολέμου, έχασε σε μεγάλο βαθμό το στάτους της μετά τη λήξη του στη δεκαετία του 1990.
Πριν λίγο καιρό, ήταν δύσκολο να φανταστούμε την Ευρώπη σαν την αρένα άμεσης στρατιωτικής σύγκρουσης μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας, ακόμα και στο πλαίσιο της ουκρανικής κρίσης.
Κι όμως η ουκρανική κρίση, την οποία κάθε άλλο παρά η Ρωσία προκάλεσε και για την οποία τώρα κατηγορείται από τα δυτικά Μέσα Προπαγάνδας υπήρξε αφορμή και για την ασύμμετρη οικονομική επίθεση εναντίον της ρωσικής οικονομίας και του ρωσικού νομίσματος.
Ο λόγος που η Ουάσιγκτον ακολουθεί αυτή την εξαιρετικά επικίνδυνη στρατηγική οφείλεται στο φόβο ενδεχόμενου οικονομικού συνεταιρισμού Ρωσίας και ΕΕ που θα αποτελούσε άμεσο κίνδυνο στην ηγεμονία του δολαρίου.
Έτσι υποχρεώθηκαν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να ακολουθήσουν μια ριψοκίνδυνη για το συμφέρον τους πολιτική επιβολής οικονομικών κυρώσεων στη Μόσχα κάτι που σαμποτάρει τη συνεργασία και οδηγεί σε ναυάγιο τα φιλόδοξα σχέδια δημιουργίας ελεύθερης ζώνης εμπορίου από τη Λισαβόνα στο Βλαδιβοστόκ.
Καθώς η Μόσχα άλλαξε προσανατολισμό και άνοιξε τα φτερά της στην περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού ο επόμενος στόχος της Ουάσιγκτον φάνηκε: Η Κίνα. Σύμφωνα με τον “Economist” το κινεζικό Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (GDP), θα έχει ξεπεράσει των ΗΠΑ στα 2021.
Με άλλα λόγια δηλαδή, σε μια δεκαετία η Κίνα –αν διατηρηθούν οι τωρινές οικονομικές συνθήκες- θα είναι η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη.
Έχει μπει ήδη σε διαδικασία το σχέδιο να δημιουργηθεί εχθρικό περιβάλλον για την Κίνα, στην περιοχή που αναπτύσσεται το κινεζικό εμπόριο ώστε να υποχρεωθεί η Κίνα να δώσει μεγαλύτερη σημασία στα έξοδα για την ανάπτυξη της εθνικής της άμυνας παρά στην οικονομική της ανάπτυξη. Κάτι που είναι έξω από την ιστορική διαδρομή μιας χώρας που ακολουθούσε πάντα τον δρόμο του εμπορίου.
Η διαδικασία διεκδίκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων και από άλλα κράτη της περιοχής στα νησιά Spratlys στη Νότια Κινεζική Θάλασσα, αποτελεί σαφή προειδοποίηση στο Πεκίνο με την έντονη παρουσία στην περιοχή και πολεμικών του αμερικανικού στόλου.
Η «Αχίλλειος πτέρνα» της Κίνας υπήρξε πάντα ο ενεργειακός της ανεφοδιασμός από τη Μέση Ανατολή. Τι θα γίνει όμως αν ο δρόμος αυτός διακοπεί;
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει άρθρο στην επίσημη ιστοσελίδα του αμερικανικού ναυτικού (US Naval Institute’s website) με τίτλο “Asymmetric Warfare, American Style” (Ασύμμετρος πόλεμος αμερικανικού τύπου) που είχε γραφεί το 2012.Το υπογράφουν ένας Ιάπωνας και ένας Αμερικανός. Ο Αμερικανός James R. Holmes απόφοιτος της Νομικής Σχολής και Διπλωματίας του Πανεπιστημίου Tufts και είναι καθηγητής στρατηγικής στο Ναυτικό Πολεμικό Κολλέγιο του Newport στο Ρόουντ Άιλαντ.
Το άρθρο εξηγεί κατά κάποιο τρόπο τα σχέδια του αμερικανικού Πενταγώνου που επιδιώκει προκειμένου να εξουδετερώσει τις δραστηριότητές της Κίνας στη Νότια Θάλασσα.
Να ένα απόσπασμα του άρθρου: «Είναι σημαντικό για την Ουάσιγκτον να περιορίζει ορισμένα επεκτατικά σχέδια με την ανάτπυξη δυνάμεων αλλά και την σαφή προειδοποίηση των πυρηνικών δυνατοτήτων της. Η υπεράσπιση των συμφερόντων των συμμάχων της θα πρέπει ταυτόχρονα να κάνουν δύσκολη τη ζωή για τον Απελευθερωτικό Στρατό της Κίνας».
Για την εφαρμογή των κάθε άλλο παρά ειρηνικών σχεδίων της διακυβέρνησης των ΗΠΑ από τον Νομπελίστα Ειρήνης πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, υπάρχουν φιλόδοξα νεοσυντηρητικά στοιχεία που αποκαλύφθηκαν στον σχεδιασμό της «ειρηνικής επανάστασης» όπως αποκλήθηκε το πραξικόπημα στην Ουκρανία, με προεξάρχουσες φυσιογνωμίες από την κλίκα των γερακιών, την πρεσβευτή των ΗΠΑ στον ΟΗΕ Samantha Power και την βοηθό υπουργό Εξωτερικών Βικτόρια Νούλαντ.
(*) Τι είναι η INF
Η Συνθήκη εξάλειψης πυρηνικών όπλων μέσου βεληνεκούς – INF, η οποία υπεγράφη το 1987 από τους Ρόναλντ Ρέιγκαν και Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, προέβλεπε την κατάργηση όλων των τύπων πυραύλων με ακτίνα δράσης από 500 έως 5.500 km. Το ντοκουμέντο αυτό έγινε ένα ορόσημο της εποχής εκείνης, όταν η Ευρώπη είχε θεωρηθεί ως το κύριο θέατρο μιας πιθανής στρατιωτικής σύγκρουσης μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ.
