Στα λοιμώδη (μεταδοτικά) νοσήματα,
«Ουδείς είναι ασφαλής, εάν δεν είναι όλοι ασφαλείς».
Το 1796, ο Άγγλος γιατρός Εδουάρδος Τζέννερ Έντουαρντ Τζέννερ (Edward Jenner), εμβολίασε ένα παιδί 8 ετών με πύον αγελάδας που έπασχε από Δαμαλίτιδα (λοιμώδης νόσος των αγελάδων), αποδεικνύοντας ότι ο εμβολιασμός (vaccination), όρος που πρώτος χρησιμοποίησε ο Τζένερ, είναι αποτελεσματικός εναντίον της ευλογιάς.
Οι εργασίες του Τζέννερ, πάνω στο θέμα του εμβολιασμού, αντιμετωπίσθηκαν, αρχικά, με καχυποψία και απερρίφθησαν από το ιατρικό κατεστημένο της Αγγλίας, μέχρι που η Αγγλική Κυβέρνηση εφήρμοσε, με νόμο, τον εμβολιασμό εναντίον της Ευλογιάς, το 1840.
Η παρακάτω γελοιογραφία αντικατοπτρίζει τους φόβους της εποχής, δείχνοντας τον Τζέννερ να εμβολιάζει αρρώστους κατά της Δαμαλίτιδας, στους οποίους φαίνεται να ξεφυτρώνουν δαμαλίσια χαρακτηριστικά.
Η άγνοια είναι πολύ μεγαλύτερη και οι ηλίθιοι πολλοί περισσότεροι από όσο νομίζουμε, σε κάθε εποχή. Ακόμη και στον 21ο αιώνα. Τον αιώνα μας.
Give stupidity a chance, τραγουδούν, χλευάζοντεςοιPet Shop Boys.
Σήμερα, για την επιστημονικά σκεπτόμενη ιατρική κοινότητα και τους λογικά σκεπτόμενους ανθρώπους, ο εμβολιασμός αποτελεί το αποτελεσματικότερο μέσον για την πρόληψη των λοιμωδών νοσημάτων.
Η Ευλογιά, η Πολιομυελίτιδα, η Φυματική Μηνιγγίτιδα στα παιδιά, ο Τέτανος και σειρά άλλων λοιμωδών νοσημάτων έχουν εξαφανισθεί ή σχεδόν εξαφανισθεί, με την χρήση των αναλόγων εμβολίων. Κάτι που ξεχνάμε όταν μας πιάνει πανικός για τον εμβολιασμό, γενικώς και ειδικότερα για τον εμβολιασμό εναντίον της Νέας Γρίπης.
Κάθε μεταδοτικό (λοιμώδες) νόσημα αποτελεί κίνδυνο για τον πάσχοντα, το περιβάλλον του και, σε ορισμένες περιπτώσεις, όταν λάβει διαστάσεις επιδημίας ή πανδημίας (όπως συνέβη το 2009, μπορεί να αποτελέσει δημόσιο κίνδυνο για μεγάλες ομάδες πληθυσμού ή και χώρες ολόκληρες.
Ο πλέον σύγχρονος και αποτελεσματικότερος τρόπος προλήψεως των λοιμωδών νοσημάτων είναι ο εμβολιασμός. Διότι στα λοιμώδη νοσήματα είναι αναμφισβήτητο γεγονός, πως άνθρωποι με βαθμό ανοσίας, «τα βγάζουν πέρα», πολύ καλύτερα, από αυτούς που δεν έχουν ανοσία (δεν έχουν εμβολιασθεί). .
Βέβαια, μπορεί κανείς να αναπτύξει ανοσία στο λοιμώδες νόσημα αρρωσταίνοντας, αλλά το κόστος σε όρους βαρύτητας της νόσου και θανάτων είναι πολύ υψηλό.
Είναι προφανές,πως αντί να αποκτήσει κανείς ανοσία με την αρρώστια, προτιμότερη, ασφαλέστερη και αποτελεσματικότερη εναλλακτική λύση είναι ο εμβολιασμός.
Τα εμβόλια, γενικώς, περιέχουν, είτε «νεκρά» (αδρανοποιημένα) αντιγόνα (μικρόβια ή ιούς), είτε «ζώντα» εξασθενημένα αντιγόνα (μικρόβια ή ιούς), που διατηρούν την ικανότητά τους να προκαλούν αντισώματα (αντιγονικότητα), έχουν χάσει, όμως, με την κατάλληλη επεξεργασία, την ικανότητά τους να προκαλούν νόσο (λοιμοτοξικότητα).
Το σύνολο, σχεδόν, των εμβολίων παράγεται από τις γνωστές ιδιωτικές φαρμακοβιομηχανίες (οι οποίες δεν είναι προφανώς φιλανθρωπικά ιδρύματα).
Για την ιστορία, ας θυμηθούμε ότι η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, του Ανδρέα Παπανδρέου, με Υπουργό Υγείας τον Παρασκευά Αυγερινό, με τον νόμο 1316/83 είχε ιδρύσει την Εθνική Φαρμακοβιομηχανία.
Ύστερα ήρθαν… τα μποφόρ!…
Πάνω από 150 εκατομμύρια δόσεις Πανδημικού εμβολίου έχουν χορηγηθεί, χωρίς να αναφερθούν σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες και αυτές που εμφανίσθηκαν είναι παρόμοιες με τις ανεπιθύμητες ενέργειες του εμβολίου της εποχικής Γρίπης. Και αυτό ισχύει για τα εμβόλια που περιέχουν ή δεν περιέχουν ανοσοενισχυτικό. (ΠΟΥ, 3 Δεκεμβρίου 2009. Σύνοδος SAGE στη Γενεύη, 27-28 Νοεμβρίου 2009)
Ο ιός Η1Ν1 είναι πάλι εδώ. Και ήρθε, μάλλον, για να μείνει για ένα διάστημα.
Το τελικό συμπέρασμα είναι πως ο εμβολιασμός είναι προτιμότερος, αποτελεσματικότερος και ασφαλέστερος από το να νοσήσει κανείς ή να περιμένει το «άγγιγμα του Μονάρχη» να τον θεραπεύσει. Μέχρι τον 18ο αιώνα, στην Αγγλία πίστευαν πως το άγγιγμα των χεριών του Μονάρχη πάνω στο άρρωστο με χοιράδωση (φυματίωση των λεμφαδένων) ήταν θεραπευτική!
Εμείς δεν έχουμε Μονάρχη, ή Μονάρχιδα (θηλυκό: η Μονάρχις, της Μονάρχιδος, ή Μοναρχίδος) για να επιχειρήσει την «σώφρονα χειράντληση», που απεικονίζεται στην εικόνα που ακολουθεί.
