Ταράκουλο έχει πάθει η κόκκινη πιάτσα ολόκληρη. Εγκεφαλικό με αυτό τον περίεργο τύπο που λέγεται Χρυσικόπουλος. Τον «αδερφούλη» του Λαλιώτη, που εκεί που δεν το περίμενε κανείς, προέκυψε πρώτο πιστόλι του λιμανιού. Ο νέος Λούβαρης που προς το παρόν δε μοιάζει σε τίποτε με τον κύριο Γιώργο.
Ναι, Ιούλης πιάνει και από ταραχές άλλο τίποτε στον Θρύλο με το «περίεργο» νούμερο «2» της ομάδας. Σιωπηλός καβαλάρης είναι μέχρι τώρα. Και έχει φρικάρει όλο το… έργο της «επικοινωνίας». Κανείς δε μπορεί να κάνει τα νταραβέρια του (εξαιρείται μόνο ο Νονός του Πειραιά και αυτό γιατί η πιάτσα είναι ίσα με την αυλή του σπιτιού του). Ξερά τα… παπαγαλάκια, τέλος τα παραγοντιλίκια από τους ομιλητικούς τύπους και αναπόφευκτα ξεροί σαν παξιμάδια και οι ρεπόρτερ.
Και πρόσεξε τι θα σου πω. Δεν είναι κακό αυτό. Μαγκιά του, του Χρυσικόπουλου. Δεν κατάλαβα δηλαδή τι πρέπει να γίνεται. Να ρωτάει τον κάθε πονηρούλη ρεπορτεράκο ο Θρύλος τι μεταγραφές θα κάνει; Από πού και ως πού… Αυτό έλειπε, να βάλει ο Κόκκαλης συνέταιρο στο μαγαζί του.
Από την άλλη όμως σενιόρ γενικέ πρέπει να ξέρεις το εξής. Δε γίνεται ποτέ κανείς να είναι και με τον αστυφύλακα και με τον αγροφύλακα. Που σημαίνει, εντάξει, δε μιλάς, αλλά όπου πετυχαίνεις… αέρα θα πυροβολείσαι. Όπως έγινε με τον Χριστοδουλόπουλο. Πέσανε τα κοράκια να τον κατασπαράξουν τον γενικό μόλις χάθηκε ο παίκτης. Και όχι άδικα. «Ρε φίλε εδώ δεν είναι YΠΕΧΩΔΕ. Ολυμπιακός είναι. Γίνεται να σου αρπάζει παίκτη μέσα από τα χέρια η βαζέλα;». Όχι κύριε δεν γίνεται. Δεν πρέπει να γίνεται.
Αφού λοιπόν εσύ ξηγήθηκες τον χειρισμό, εσύ θα αρπάξεις και τα σχολιανά σου. Ειδικά από τη στιγμή που δε λες να σπάσεις και κάνα έξτρα θεματάκι να λιγδώσει το αντεράκι μας.
Με τα πολλά την πέσανε στο γενικό και όπως μου λένε οι κοζαδόροι μου, την άκουσε στερεοφωνικά. Φρίκαρε με τις εφημερίδες και άρχισε να ζητά ευθύνες. Από ποιον όμως; Σκυλί που το αφήνεις ατάιστο περιμένεις να μη σε δαγκώσει; Μα είναι ποτέ δυνατόν; Καλώς ήρθες στο κλαμπ λοιπόν, γίγαντα.
Και σήμερα Πέμπτη που γυρνάς από την Ισπανία καλό είναι να έχεις βρει τον τρόπο σου, να κουβαλάς τουλάχιστον ένα δυνατό συμβολαιάκι στην τσάντα σου. Και όταν λέμε δυνατό, εννοούμε κάτι σε πρώτο ψάρι. Σε τσιπούρα ή συναγρίδα. Με γαύρο και σαρδέλα δεν πρόκειται να χορτάσει κανένα γατί στην πιάτσα. Πόσο μάλλον η Αδέσποτη που είναι και αλανιάρα. Γιατί μετά γίνονται κομματάκι περίεργα τα πράγματα. Και θα πρέπει να δοκιμάσεις τις αντοχές σου. Πόσο μάλλον σε ένα καλοκαίρι που ο ΠΑΟ έχει στήσει… πανηγύρι. Και αμολάει τα εκατομμύρια του Βγενόπουλου από τα παράθυρα για να πουλήσει τη λεζάντα του… Και τρώει ήδη τα καλύτερα ψάρια στο τραπέζι του. Οι βάζελοι οσφραίνονται το πρώτο ψάρι στα κάρβουνα και τους τρέχουν τα σάλια. Πού να πιάσει τόπο ο γαύρος στο τηγάνι;
Η Πανάθα πέτυχε την πρώτη μεγάλη νίκη, αλλά υπάρχει και εδώ το πανηγυράκι του. Εξηγώ με συντομία. Έχουν πει του Αντωνίου και του Βέλιτς να κάνουν κουμάντο ποδοσφαιρικό. Και την ίδια στιγμή δέκα νοματαίοι κάνουν κουμάντο επικοινωνιακό. Με αυτή την περίεργη ισορροπία λοιπόν, δημιουργείται μια βασική απορία. Η Πανάθα πάει για να φτιάξει ομαδάρα ή συνθήματα στην κερκίδα. Έχω ένα καλό που τους βάζεις όλους μέσα. «Παύλο και Βγενό πάρτε τους τον λαιμό. Και εσύ Τζίγγερ στον αέρα καθαρίζεις με Πατέρα».
Ναι, προς τα εκεί πάει το έργο. Όλοι ψάχνουν τη λεζάντα τους. Για ποδόσφαιρο όμως μιλάει κανείς, ή μόνο εγώ βλέπω ότι ο ΠΑΟ έχει πια τρεις παίκτες που ξεκινούν από αριστερά στο 4-5-1. Τον Ίβανσιτς, τον Κλέιτον και τον Χριστοδουλόπουλο. Και εντάξει να είχες προπονητή κάποιον που ξέρεις του στιλ Μπάγεβιτς. Αυτός ο Ολλανδός ο Τεν Κάτε θα το πάει καλά το έργο; Για να δούμε!
Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος
