Μου τηλεφώνησε η Ολίβια Γαβρίλη. (Video στο Outdoors)
-Είμαι έξαλλη. Είδα το πρωί στην τηλεόραση την Μπεζεντάκου, όπου ήταν καλεσμένη, να την ειρωνεύονται, ενώ ήξεραν πολύ καλά ποια καλούσαν… και που στο κάτω-κάτω ποτέ δεν πούλησε κάτι που δεν είναι… Και αμέσως μετά είδα σε άλλη εκπομπή να λένε ότι ο καρκίνος του στήθους είναι ανίατη ασθένεια και γι’ αυτό οι γυναίκες να βάλουν σιλικόνη…. Αααααααααααααααααααααααααααααα!
-Γράφ’ το! της είπα…
-Μα εγώ δεν γράφω τέτοια. Θα βρω τον μπελά μου…
-Τι λες μωρέ; Δεν σε ενόχλησε;
-Πολύυυυυυυυυυυ
-Ε, γράφ’ το… και όχι μόνο αυτό, καν’ το και video… αλίμονό μας αν γράφαμε μόνο τριαλαρούμ τριαλαρά…
-ΟΚ…
Κλείνω το τηλέφωνο…
Στο καπάκι κι άλλη κλίση. Η Γιώτα Παπαδοπούλου. (Φωτογραφίες στο Outdoors)
-Δεν το πιστεύω. Είδα το πρωί στην τηλεόραση την Μπεζεντάκου… (κι αρχίζει να μου λέει περίπου τα ίδια με την Ολίβια)…
-Μίλησες σήμερα με την Όλιβ;
-Όχι καλέ… πώς σού’ ρθε;
-Τίποτα… τίποτα… για συνέχισε…
-Ναι, ρε παιδί μου… γιατί την κορόιδευαν την κοπέλα… ούτε εγώ παρακολουθώ την καλλιτεχνική της πορεία… αλλά αν είναι να την κοροϊδεύουν, γιατί την καλούν… Και όταν καλούν πολιτικούς που λένε όποια αηδία τους έρθει στο κεφάλι, γιατί τους χαϊδεύουν;
-Γράφ’ το….
-Ε;
-Γράφ’ το είπα…
-Μα εγώ δεν γράφω τέτοια… Φωτογραφίες τραβάω…
-Λάθος κάνεις… δεν τραβάς μόνο φωτογραφίες… μπορείς να γράφεις κι ό,τι σου κινεί την προσοχή, την περιέργεια, το θυμό, το θαυμασμό κ.λ.π.
-Είσαι σίγουρος;
-Πιο σίγουρος δεν γίνεται…
Περίμενα να μου τηλεφωνήσει και η Κωλόγρια, που είναι πιο μετρ στο είδος, αλλά αυτό το κορίτσι κοιμάται με τις κότες, γιατί ξεθεώνεται στη γιόγκα… έτσι διάβασα τις πρώτες γραμμές από το τελευταίο της post εδώ στη ζούγκλα, για να την ακούσω εντελώς:
(Συγγνώμη που σου κλέβω την πνευματική ιδιοκτησία γλυκιά μου, αλλά ήταν επείγον drug)
«Γαμώ μέσα. Παλιομαλάκες κωλάθρωποι. Ελεεινοί, τρισάθλιοι, παλιοσαβούρηδες, μαλάκες, κομπλεξικοί, σκατά στη μούρη σας, γαμιέστε!»
Διαβάστε τα και σεις με προσοχή. Μιλάμε θα έρθετε στα ίσα σας… αν μπορείτε μάλιστα να τα διαβάσετε και δυνατά η ψυχοθεραπεία είναι εγγυημένη. Ειδικά αν είστε στη δουλειά… Για try it… και αν γίνετε όλοι μαζί.
Βγαίνει ένας το πρωί-πρωί την επομένη της απεργίας των δημοσιογράφων και με τη γεμάτη βλάχικη τηλε-τσαχπινιά του λέει, επ’ ευκαιρία των πολιτικών εξελίξεων της ημέρας της απεργίας:
-Αααααα, εγώ δεν συμφωνώ με της απεργίες των δημοσιογράφων, γιατί βρίσκουν ευκαιρία οι πολιτικοί και κάνουν τα δικά τους… ο κόσμος έχει δικαίωμα στην ενημέρωση… ας βρούμε άλλους τρόπους εμείς οι δημοσιογράφοι να διεκδικούμε τα δίκαια αιτήματά μας… βέβαια τιμώ τις απεργίες μπλα… μπλα…
Ο συνάδελφος δίπλα του, που είδε την κακοτοπιά (και έχει καεί η γούνα του προσφάτως) έκανε τον Αλέκο, ανακατεύοντας τα χαρτιά του…
Δεν το κατάλαβα.
Ειλικρινά, δεν το κατάλαβα.
Τι λε ρε φίλε… (α, ρε Κωλόγρια πώς μου λείπεις μερικές φορές)… επειδή εσύ δεν έχεις τηλεθέαση την ημέρα της απεργίας, και επειδή στα παπάρια σου αν πάρουν οι δημοσιογράφοι 0,1 ή 30% αύξηση, πρέπει οι υπόλοιποι να μην κάνουν απεργία;
Μήπως θες να φορέσεις ένα τσίγκινο σωβρακάκι και να πας να το πεις πρόσωπο με πρόσωπο στους διορθωτές στις εφημερίδες, στα παιδιά που τρέχουν –με μπλοκάκι- στα πεζοδρόμια, σ’ αυτούς που τους χρωστάνε, σ’ αυτούς που δεν τους πληρώνουν, που τους βρίζουν, τους βάζουν χέρι, τους προσβάλουν, τους έχουν ξεσκίσει τα ωράρια;
Και η ΕΣΗΕΑ τι κάνει; Σκοινοβατεί πάνω στις κομματικές ισορροπίες.
Γι’ αυτό έφτασε η ενημέρωση εκεί που έφτασε… πάσχει από το σύνδρομο του ζογκλέρ, που το μόνο που τον νοιάζει είναι μη στραβοπατήσει. Ας καούν τα πάντα αρκεί αυτός να μην στραβοπατήσει.
Λέω την άλλη φορά, να πάω να ψηφίσω στις κοντινότερες εκλογές τσίρκου.
Γιατί να βάλω την Ολίβια και τη Γιώτα στο κλουβί με τα λιοντάρια;
Ούτε η μία ούτε η άλλη είναι δημοσιογράφοι, ούτε θέλουν να γίνουν.
ΜΑ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ!
Επειδή πρέπει να ακουστεί η καθαρή φωνή του μέσου ανθρώπου.
Όχι, ούτε η δική μου φωνή είναι καθαρή. Είναι αλήθεια ότι ο Έμπολα μας έχει χτυπήσει όλους εμάς τους αδέκαστους κ. Τράγκα μου… άλλους πολύ και άλλους λιγότερο.
Δεν έχω καταλάβει από πότε η διεθνής παγκόσμια οικονομική κρίση γίνεται επιθεώρηση… άμα είναι έτσι να βάλουμε το Λαζόπουλο να λέει τον καιρό και τα αθλητικά.
Και τώρα που είπα αθλητικά… ούτε σε έναν αθλητικό συντάκτη δεν έκανε εντύπωση ότι στο προηγούμενο Euro βγήκαμε εντελώς πρώτοι και στο τελευταίο εντελώς τελευταίοι; Όχι προ-τελευταίοι… ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ.
Μα ούτε ένας να μην αναρωτηθεί…
Πάμε σε κάτι άλλο:
Πείτε μου… ρωτάω πάνω από μια 15ετία και κανείς δεν έχει απαντήσει.
Πότε θυμάστε σε μια τηλεοπτική κουβέντα, συνέντευξη, παράθυρο, μονόλογο… να έχει πει παρουσιαστής ή παρουσιάστρια ειδήσεων τη φράση: «Συγγνώμη, έχετε δίκιο. Το’ χα σκεφτεί λάθος!»
Παρακολουθώ την ιδιωτική τηλεόραση από την πρώτη της μέρα, επί πολλά χρόνια έκανα τηλε-κριτική, δούλεψα σε όλα τα κανάλια και μέχρι πριν από καμιά 2ετία έβλεπα τουλάχιστον 5 ώρες τηλεόραση την ημέρα.
Δεν το άκουσα ούτε μια φορά.
Είναι δυνατόν να μιλάς επί 18 χρόνια συνέχεια, κάθε μέρα, για πολύ ειδικά και κάθε φορά διαφορετικά θέματα… και να μην έκανες ΟΥΤΕ μια φορά ΛΑΘΟΣ… και άντε ο ένας είναι ο ΘΕΟΣ και δεν έκανε λάθος… και όλοι άλλοι θεοί είναι;
Τον κόβετε π.χ. τον Αυτιά για Θεό;
Κάποτε έκανα ραδιόφωνο με κάποιον άλλον… είχα αργήσει να πάω και μέσα στην κίνηση άκουγα την εκπομπή στην οποία υποτίθεται ότι έπρεπε να ήμουν κι εγώ…
Ξαφνικά ακούω να τα χώνει ο συνάδελφος στον τότε υπουργό, τον Αναστάσιο Πεπονή, για κάποια πολιτική παπαριά, που’ χε συμβεί. Το άσχημο ήταν ότι δεν είχε εμπλακεί ο κ. Πεπονής, αλλά κάποιος άλλος (που δεν θυμάμαι τώρα το όνομά του)…
Δώσ’ του ο Πεπονής έκανε αυτό…. δώσ’ του ο Πεπονής έκανε το άλλο…. δώσ’ του γιατί δεν παραιτείται… τον πήρε και τον σήκωσε τον δύστυχο τον Πεπονή… που ήταν ο πρώτος πολιτικός που άκουσα να λέει: «Ο Υπουργός αποφάσισε…» και εννοούσε τον εαυτό του… το παθαίνει καμιά φορά και ο Μάκης με το «Δημοσιογράφος», αλλά αυτή τη σεζόν τον βρίσκω σε καλό δρόμο… Τέλος πάντων, ο Αναστάσιος Πεπονής ήταν εντελώς αθώος και εντελώς αμέτοχος στην περίπτωση που σας περιγράφω.
Κινητά τηλέφωνα δεν υπήρχαν έτσι δεν μπορούσα να τηλεφωνήσω… Έφτασα κάθιδρος στο studio ένα τέταρτο μετά… ήδη ραδιοφωνικά είχαμε πάει 2 ειδήσεις πιο εκεί…
-Ξέρεις… του λέω… δεν είναι ο Πεπονής, ο υπεύθυνος, αλλά ο Τάδε… μήπως πρέπει να πεις ότι έκανες λάθος.
Με κοιτάει με έκπληξη… θυμό… έκπληξη… θυμό… το διασταυρώνει… φυσικά έχω απόλυτο δίκιο… έκπληξη… θυμό… θυμό… ΘΥΜΟΟΟΟΟΟ…
-ΟΧΙ, δεν ζητάω συγγνώμη… εσύ να ζητήσεις συγγνώμη, που αργείς κάθε τρεις και λίγο.
Moυ’μεινε αυτό το «ΟΧΙ, δεν ζητάω συγγνώμη…»
Πώς είναι δυνατόν να κρίνεις κάποιον, αν εσύ ο ίδιος δεν έχεις καμιά διάθεση να δεχτείς τα λάθη σου…
Προφανώς δεν ζητούσανε στο σπίτι τους συγγνώμη.
Το’ χω γράψει χίλιες φορές και θα το γράψω άλλες τόσες.
Μεγάλωσα επειδή υπήρχαν εφημερίδες. Εμείς δεν τις διαβάζαμε απλώς σπίτι μας, ζούσαμε απ’ αυτές. Ο σεβασμός μου λοιπόν είναι ίσος με τον έρωτά μου γι’ αυτές… έλα όμως που δεν τις αγοράζω πια. Ντρέπομαι που το λέω αλλά είναι αλήθεια… ξέρετε γιατί δεν τις αγοράζω; Επειδή δεν μου λένε το αύριο, αλλά αναμασούν συνεχώς το χθες.
Και εγώ έχω περάσει ένα έμφραγμα για να με ενδιαφέρει το χθες. Γι’ αυτό συνεργάζομαι αποκλειστικά με νέους ανθρώπους… επειδή ακόμα κι αν δεν έχουν δίψα για το αύριο, έχουν δίψα για το τώρα.
Τι έγινε με την παγκόσμια οικονομική κρίση;
Πείτε μου ειλικρινά. Πόσοι από σας έχετε καταλάβει τι έγινε;
Τι έγινε με το Χρηματιστήριο;
Τι απέγιναν οι Τρελές Αγελάδες;
Οι χρυσοί ντοπαρισμένοι μας;
Τι έγινε με το φωτισμό της Ακρόπολης;
Θα μου πείτε εδώ έχουμε κοτζάμ Εφραίμ… ποιος τη γαμεί την Ακρόπολη… πού να σου εξηγώ τώρα για την οικονομική κρίση… πού το θυμήθηκες καλέ το Χρηματιστήριο, οι τρελές ποιες;… είναι ντροπή να λες τέτοια για τους Ολυμπιονίκες μας…
Συγγνώμη που το λέω, αλλά αυτό το πλοίο που το λέμε ακόμα «Κεντέρης» δεν είναι ελαφρώς γελοίο;
Έχω να σας γράψω άλλα 1.245 τέτοια… δεν βγαίνει τίποτα… απλώς ξεκαπνίζω λίγο το θυμό μου και πιθανότατα και το δικό σας… η ζωή όμως προχωρά σταθερά, εμείς βαριόμαστε και τα παιδιά εθίζονται…
Μάκη, έχω μια πρόταση:
Σοβαρά.
Ποια είναι η πρώτη είδηση σήμερα;
Π.χ. Τα επιτόκια.
Δώσ’ το αγόρι μου να το γράψει η Κωλόγρια η θεά του μπινελικιού. Στήριξε την. Δώσ’ της έναν καλό μισθό για να μην τη ρουφήξουν και πες της ΓΡΑΦ’ ΤΟ!
Μάκη μου, το σημερινό χρυσάφι είναι οι νεαροί καταναλωτές. Το ξέρεις πολύ καλύτερα από μένα. Η τηλεόραση σβήνει, γιατί δεν μπορεί να φέρει νεαρές ηλικίες. Οι εφημερίδες επίσης… και τα περιοδικά επίσης… και όχι, ω του θαύματος, το ραδιόφωνο… γιατί άραγε;
Μην το ψειρίσουμε… γιατί έχουν να διαβάσουν και Ανευλαβή οι άνθρωποι…
Δώσε την πρώτη είδηση στην Κωλόγρια. Σοβαρολογώ σου λέω… Θα μας διαβάζουν όσα παιδιά ξέρουν την Αλφαβήτα, θα μας διαβάζουν ΟΛΟΙ κι ΟΛΕΣ… Η αλήθεια είναι σαν το μέλι.
Κάποτε έγραψες ότι το στιλ της Κωλόγριας σου θυμίζει τον Καραγάτση… Όπως ξέρεις, ο μεγάλος αυτός πεζογράφος, ήταν και επί πολλά χρόνια δημοσιογράφος στη «Βραδυνή»… ήδη από το 1946… σήμερα έχουμε 2008… δεν νομίζεις ότι είναι η ώρα και το κατάλληλο μέσον;
Attachment
Και η Γιώτα και η Ολίβια μου στείλανε το κείμενο που μου υποσχέθηκαν. Κι όχι μόνο κείμενο, αλλά και βίντεο ειδικά για την περίπτωση η μία και φωτογραφίες με σκουπίδια η άλλη. Ήμουν έτοιμος να τα κάνω send στο zougla.gr, όταν η γαμημένη μου εμπειρία με σταμάτησε.
Τι θα προστάτευε αυτά τα παιδιά από το θυμό, οργή όλων αυτών που τυχόν (λέμε τώρα) αναγνώριζαν τον εαυτό τους… Ήταν και η διεθνής οικονομική κρίση, η εκ προοιμίου σοβαρότητα των δελτίων και «δημοσιογραφικά» σκέφτηκα ότι δεν ήταν η στιγμή να κράξουμε για τον τρόπο αντιμετώπισης της κ. Μπεζεντάκου… (Προφανώς κάποιοι δεν βάλανε μυαλό ούτε από το πάθημα του Πάνου Παναγιωτόπουλου με τον Βασίλη Λεβέντη, ούτε της Έλλης Στάη με την Άντζελα Δημητρίου. )
Ποιος βλάκας τα’ βαλε ποτέ με τους γραφικούς και κέρδισε; Κάποιοι ξέχασαν ότι οι γραφικοί είναι συμπαθείς στο κοινό. Κάποιοι αγνόησαν το «τι είναι γραφικό είναι εξαιρετικά υποκειμενικό».
Αποφάσισα λοιπόν να μην «ανεβάσω» τα κείμενα.
Δεν πάει στο διάολο… θα ξανάχουμε ευκαιρία.
Έλα όμως που ο δαίμονας μέσα μου σπάνια κοιμάται.
Πάω βόλτα χθες με το αυτοκίνητο, ακούω Kiss FM… τραλαλαά ωραία μουσική, ένας νεαρός λέει συμπαθητικές χαριτωμενιές… βασικά νέα από τη σημερινή μουσική σκηνή… ακούω πάντα προσεκτικά, γιατί έτσι ακουμπάω το τώρα… τα λέει καλά… και ξαφνικά με αφήνει ακίνητο: Μιλάει για τον dj Shiller… μπλα… μπλα… πήρε –λέει- το όνομά του από κάποιον ποιητή, που αγαπούσε πολύ, όταν ήταν μικρός… τον…τον … Friedrich Schiller.
Δεν με πειράζει τόσο πολύ που ένας πιτσιρικάς δεν ξέρει ποιος είναι ο Schiller και τον λέει «κάποιον» ποιητή… Nα δείτε εγώ πόσα δεν ξέρω… όμως, άμα σου έχουν εμπιστευτεί ένα μικρόφωνο… μόνο εκ περιέργειας… μπες στο Wikipedia και δες ποιος είναι αυτός ο πούστης ο Schiller… άμα μιλάς, γράφεις, δείχνεις προς τον κόσμο, δεν έχεις την πολυτέλεια της γλυκιάς άγνοιας του κοινού. Δεν είσαι ο ίδιος με τον φίλο σου τον Γιαννάκη –υπάλληλο σε καφετέρια- που θεωρεί ότι ο Μότσαρτ είναι κάποιος πιανίστας….
Όμως γίνομαι αυστηρός.
Το πραγματικό πρόβλημα είναι σ’ αυτόν που είναι υπεύθυνος του σταθμού και που δεν είπε- αυτά που γράφω εγώ- στον νεαρό, που έχει ταλέντο, αλλά δυστυχώς παρα-πληροφορεί.
Να σας πω και το χειροτερότερο;
Δεν είπε κανείς τίποτα στο νεαρό… είμαι σίγουρος… γιατί αυτοί που θα’ πρεπε να του πουν, μάλλον θεωρούν ότι ο γνωστός Schiller είναι ο dj και όχι ο Friedrich… που στο φινάλε ήταν κολλητός του Goethe… του στιχουργού μωρέ…
Τα λάθη που έκανε η κ. Άντζελα Δημητρίου ή κυρία Μπεζεντάκου είναι χαριτωμένα…σχεδόν προβλέψιμα… δεν δημιουργούν πεποίθηση, προφανώς έχετε ξεχάσει τα μαργαριτάρια που έλεγε ο ΜΕΓΑΣ Μπιθικώτσης… Όταν όμως η Ρούλα Κορομηλά διάλεγε για μια τουλάχιστον 15ετία, το τι είναι καλό στην ελληνική μουσική… δημιουργούσε πεποίθηση και αυτοί που σήμερα (που είναι εκτός) την κοροϊδεύουν, μπερδεύουν το Μότσαρτ με τον Μαζωνάκη…
