Λαθεμένη και επικίνδυνη η συμπεριφορά της αοιδού Δ. Βανδή. Απαίτησε να κατεβεί αφίσα με τη μορφή του Κεμάλ Ατατούρκ μέσα σε τουρκική επικράτεια, για να εμφανιστεί στη σκηνή και να αρχίσει η συναυλία. Μα δεν γνωρίζει ότι το όνομα Ατατούρκ σημαίνει «πατέρας των Τούρκων» και είναι ιερό για τους γειτόνους μας; Δεν είδε ποτέ στις ειδήσεις στην Τηλεόραση το γεγονός πού συμβαίνει όταν σφυρίζουν οι σειρήνες, μία φορά τον χρόνο, σηματοδοτώντας την ώρα του θανάτου του Κεμάλ Ατατούρκ, τί γίνεται; Όλοι οι Τούρκοι, όπου και να βρίσκονται εκείνη τη στιγμή σταματούν για λίγο και τιμούν, σε στάση προσοχής, τη μνήμη του Μεγάλου-σύμφωνα με αυτά πού πιστεύουν-Ηγέτη τους και ιδρυτή του νέου Τουρκικού Έθνους μετά το 1922. Ήταν, κατά την άποψή μου, με τον ηπιότερο χαρακτηρισμό, ιερόσυλη η συμπεριφορά της. Άλλωστε η παροιμία το λέει καθαρά: «Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν». Έπρεπε λοιπόν, να το σκεφθεί πολύ καλά προτού αποδεχθεί την πρόσκληση να τραγουδήσει στην Τουρκία.
Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, επειδή μπορεί να υπάρξουν αντιδράσεις για το σημείωμα αυτό από θερμοκέφαλους, να δηλώσω εδώ ότι είμαι γόνος Πόντιων Προσφύγων Γονέων με καταγωγή από την Τραπεζούντα του ΠΟΝΤΟΥ, πού ήρθαν στην Ελλάδα το 1922, και ότι αυτός ο ξεριζωμός και η γενοκτονία με τα 353.000 θύματα είναι μια φλόγα πού καίει μέσα μου, όμως μέχρι εκεί, γιατί πιστεύω ότι όταν το συναίσθημα καβαλάει (καλκεύ, όπως λέγεται στην ποντιακή γλώσσα) τη λογική είμαστε σε λάθος μεριά. Ψυχραιμία λοιπόν.
Βγήκαν και κάτι «επαγγελματίες» Πόντιοι, όπως εγώ τους αποκαλώ, όπως και ένας γόνος γνωστής οικογένειας, πού έχουν ριζώσει στη Μονή της Παναγίας Σουμελά -μεγάλη η Χάρη Της- λες και δεν υπάρχουν και άλλοι Πόντιοι πού ενδιαφέρονται να ασχοληθούν με τις υποθέσεις της Μονής της Παναγίας Σουμελά (να σημειώσω εδώ ότι όλα αυτά τα λέω καλοπροαίρετα, ως απλή έκφραση παραπόνου) και παίρνουν το μέρος της καθόλα συμπαθούς τραγουδίστριας δημόσια, χωρίς να βλέπουν τον τεράστιο σάλο πού δημιουργήθηκε στη γειτονική Χώρα.
Δεν είδα όμως κανέναν από αυτούς τους επαγγελματίες Πόντιους να στρέφεται δημόσια κατά του Εθνάρχη Ελευθερίου Βενιζέλου, ο οποίος έριξε τέτοιο χαστούκι στους Ποντίους Πρόσφυγες και έδειξε τέτοια απαξίωση στο θέμα της γενοκτονίας των Ποντίων, που έφτασε στο σημείο το 1932, δέκα μόλις χρόνια μετά τη Γενοκτονία των Ποντίων και την Μικρασιατική Καταστροφή να προτείνει – άκουσον άκουσον – τον Κεμάλ Ατατούρκ, τον σφαγέα του Ποντιακού Ελληνισμού, και όχι μόνο, για Νόμπελ Ειρήνης! Διαβάστε και λίγο ιστορία, θα σας κάνει καλό!
Κατά την προσωπική μου άποψη, όλα αυτά τα δυσάρεστα γεγονότα που συνέβησαν το 1922 για τον Ελληνισμό γενικότερα, κατά μία πολύ γενική έννοια, ηθικός αυτουργός είναι ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
Όλα φυσικά άρχισαν με την εκστρατεία της Ουκρανίας (ή εκστρατεία της Κριμαίας) με την ελληνική συμμετοχή, κατόπιν εντολής του Βενιζέλου, τον Γενάρη του 1919 με δύο σώματα στρατού, στην εκστρατεία που επιχείρησε η Γαλλία υπέρ των Εθνικιστών οπαδών του Τσάρου, και κατά των Μπολσεβίκων στην Κριμαία. Αυτή η εκστρατεία κατέληξε σε φιάσκο και τον Μάιο του ιδίου έτους οι ελληνικές δυνάμεις αποχώρησαν. Η ενεργός όμως συμμετοχή των Ελληνικών δυνάμεων σε αυτήν την εκστρατεία ήταν το κίνητρο για τους Μπολσεβίκους που ήρθαν στην εξουσία και τροφοδότησαν τον νεοϊδρυθέντα τότε στρατό του Κεμάλ Ατατούρκ με χιλιάδες όπλα, πυροβόλα, στρατιωτικό υλικό και χιλιάδες χρυσά ρούβλια. Και μάλιστα για την πληρέστερη οργάνωση του στρατού του Κεμάλ έστειλαν και εμπειροπόλεμους Ρώσους στρατηγούς. Και μετά… τη ζήσαμε την εξέλιξη στο πετσί μας.
Και επειδή δυστυχώς η ιστορία επαναλαμβάνεται, πρέπει να έχουμε τον νου μας, και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!
Αυτή φυσικά είναι άποψή μου.
Γ. Ξ. Τροχόπουλος
