Επειδή η μαλακία και η προπαγάνδα βαδίζουν συνήθως παρέα κι έχω κουραστεί να τις συναντώ καθημερινά μπροστά μου, περίπου σαν τους θαμώνες του Da Capo της πλατείας Κολωνακίου.
Επειδή όποιος δηλώνει αριστερός οφείλει και να είναι μέχρι ενός σημείου, για να μην υπονομεύονται η αξιοπιστία και η σοβαρότητά του.
Επειδή θεωρώ ότι αποτελεί ύβρη για την Aριστερά να πλακώνει στο ξύλο κυβέρνηση Σύριζα, συνταξιούχους έξω από το Μαξίμου.
Επειδή χορτάσαμε από λοχαγούς ηγετών τύπου Σκουρλέτη και Παππά, θα σας διηγηθώ καταστάσεις που εκείνοι μεν γνωρίζουν, εσείς προφανώς αγνοείτε και πιθανόν να σας φανούν χρήσιμες και ενδιαφέρουσες στο άμεσο μέλλον.
Αφού ήρθε το καφεδάκι, εξαντλήθηκαν οι πρώτες κρυάδες και οι ανοησίες που ακούγονται συνήθως σε τέτοιου είδους συναντήσεις, ο εκδότης μπήκε στο ψητό και άρχισε να περιγράφει κομμάτια της ζωής του, από τη θητεία στον στρατό μέχρι τις πρόσφατες δραστηριότητές των επιχειρήσεών του. Τους εξήγησε με λίγα λόγια αυτό που επρόκειτο βιώσουν με την πάροδο του χρόνου και οι ίδιοι. Τη μετάβαση από τη χώρα της αγωνιστικής αριστεράς στη χώρα των λωτοφάγων της εξουσίας.
Ανατρέχοντας στα δύσκολα χρόνια της εφηβείας του, περιέγραφε απίστευτες ιστορίες τρέλας, όταν οι γονείς του χαρακτηρισμένοι κομμουνιστές εδιώκοντο ανηλεώς από τους επαγγελματίες εθνικόφρονες.
Η κουβέντα είχε πάρει σύντομα άλλη τροπή. Αναλύοντας ο εκδότης το κεφάλαιο του Μαρξ για να
Εκεί τον έζωσαν τα φίδια, αφού κατάλαβε επίσης ότι ήταν ο μόνος αριστερός της παρέας, αισθάνθηκε όμως και πιο άνετα γιατί μπορούσε πλέον από θέση ισχύος να αναπτύξει τα υπόλοιπα επιχειρήματά του, όπερ και εγένετο.
Φεύγοντας μάλιστα ο σημερινός πρωθυπουργός δήλωνε έκπληκτος για όσα είχε ακούσει, τονίζοντας ότι η εικόνα που είχε σχηματίσει μέχρι εκείνη τη στιγμή για τον εκδότη, είχε ανατραπεί πλήρως.
Πιθανόν η επιρροή της συνάντησης να ήταν η αιτία για κάποιες μεταγενέστερες δηλώσεις του περί σκισίματος μνημονίων, μεγαλοεπιχειρηματιών και κορσέδων…
Βοήθησε προφανώς και η επαγγελματική αλληλεγγύη που τους συνέδεε εφ’ όσον ήταν και οι δύο απόφοιτοι μηχανικοί του Πολυτεχνείου.
Ο ένας κατασκευαστής πολλών δημοσίων και μη αλλά πραγματοποιημένων έργων, ο άλλος εμπνευστής πολιτικών και μη αλλά απραγματοποίητων έργων.
Δέκα τετράγωνα πιο πέρα, στην πλατεία Συντάγματος, ο λαός ούρλιαζε οργισμένος: αφαιρέστε τους τις συχνότητες, χώστε τους στη φυλακή, διώξτε τους από τη χώρα, πάρετε πίσω τα δανεικά.
Ο λαός ο καημένος λαός ή ο άξιος λαός της μοίρας του με την πολιτική κουλτούρα και την ωριμότητα που έχει επιδείξει μέχρι σήμερα.
Διάβασα προ ολίγου ότι ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αισθάνεται αισιοδοξία για την κυβερνητική πορεία, αλλά είναι προβληματισμένος και ανήσυχος με τη διεθνή κατάσταση.
Έλατε τώρα, μας κάνουν χοντρή πλάκα…