Οι οβιδιακές μεταμορφώσεις των πολιτικών που μεταπηδούν από το ένα κόμμα στο άλλο θυμίζουν τις πρώτες μετεγγραφές που τρέλαιναν τον κόσμο του ποδοσφαίρου.
Τότε που εθεωρείτο αδιανόητο ένας Δομάζος να φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού και ο Σιδέρης του Παναθηναϊκού.
Μια εντελώς φυσιολογική μετεγγραφή του σήμερα εκείνη την εποχή ισοδυναμούσε με προδοσία και ιερό πόλεμο. Ακολούθησε ένας επαγγελματισμός ο οποίος ισοπέδωσε όλες αυτές προκαταλήψεις, πρώτα στο ποδόσφαιρο και αργότερα στην πολιτική.
Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ερυθριά που έχει υποψήφια στις τάξεις του τη δεξιά Ραχήλ ούτε η Νέα Δημοκρατία για τον αριστερό Οικονόμου. Όσον αφορά την Γκερέκου, το πρόβλημα το έχει έτσι κι αλλιώς ο Βοσκόπουλος…
Με μία διαφορά: ότι οι ποδοσφαιριστές το κάνουν για το μεροκάματο, ενώ οι πολιτικοί για… τις ιδέες τους.
Είδατε όταν κάθομαι στο λάπτοπ το πρωί χωρίς να πιω τον πρώτο καφέ πόσες ανοησίες γράφω;
