Το προχθεσινό χτύπημα με βαρύ πυροβόλο όπλο, στις πεντέμισι τα ξημερώματα από το κατοχικό πολυβολείο της Πολυτεχνειούπολης, κατά κλούβας των Μ.Α.Τ. πιθανόν να σηματοδοτεί τον επόμενο γύρο της ένοπλης βίας.
Είναι άκαιρο να ερμηνεύσει κάποιος την ενέργεια, ή να προσδιορίσει την ταυτότητα των δραστών από ένα τηλεφώνημα στην ηλεκτρονική μας εφημερίδα.
Θα μπορούσε να θεωρηθεί αυθεντικό, χωρίς να αποκλείεται και η περίπτωση φάρσας από ευφάνταστο άτομο.
Το γνήσιο της υπογραφής μπορούν να το επιβεβαιώσουν μόνον οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές του επεισοδίου, με προκήρυξη ή με όποιον τρόπο εν πάση περιπτώσει επιλέξουν δίνοντας εκ νέου το παρών.
Εάν λοιπόν δεν πρόκειται για κάποιας μορφής προβοκάτσια και αποκλειστούν μυστικές υπηρεσίες ή παρακρατικοί μηχανισμοί (ο Κλεάνθης Γρίβας συνδέει συχνά την δράση ομάδων ένοπλης βίας με το παρακράτος) τότε οφείλουμε να αντιληφθούμε, ότι επιστρέψαμε σε πρακτικές που γνωρίζουμε αρκετά καλά από το παρελθόν.
Αυτό που δε γνωρίζουμε είναι η «πολιτική» της νέας γενιάς ένοπλης βίας, όπως και οι πρακτικές που σκοπεύει να ακολουθήσει.
Το προχθεσινό χτύπημα εμφανίζει πολύ εντυπωσιακά στοιχεία, τα οποία σε δεύτερη ανάγνωση παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Η επιλογή του κατοχικού πολυβολείου που οδηγεί συνειρμικά στην αντίσταση του λαού.
Οι εύστοχες βολές μέσω τον οποίων εστάλη αναίμακτα το πρώτο μήνυμα προς την εξουσία.
Οι κάλυκες που άφησαν και που αποτελούν την υπογραφή-σφραγίδα της οργάνωσης, για να επιβεβαιώνεται από τις διωκτικές αρχές στο μέλλον κάθε χτύπημά τους, χωρίς επόμενη άμεση κίνηση.
Η πρακτική που ακολούθησαν, να λύσουν τα όπλα τους μεταφέροντάς τα κατά τη διάρκεια της νύκτας στο πολυβολείο σε τμήματα, από διαφορετικά άτομα και να απομακρυνθούν πάλι κατά τον ίδιο τρόπο, μειώνοντας τις πιθανότητες να συλληφθεί ένας με βαρύ οπλισμό επάνω του.
Η πείνα αγκαλιά με την προκλητικότητα αμαρτωλών εξουσιών, αποτελούν την πιο κατάλληλη δεξαμενή μέσα από την οποία οι ομάδες αυτές, αντλούν την επιχειρηματολογία τους και αναλαμβάνουν εν ονόματι των ταλαιπωρημένων πολιτών της καθημερινότητας, να λύσουν βίαια τις διαφορές τους με την εξουσία.
Όσοι προσποιούνται ότι δεν το αντιλαμβάνονται είναι και οι ηθικοί αυτουργοί όσων δυσάρεστων πιθανώς ακολουθήσουν.
Αντίθετα η εξυγίανση του πολιτικού βίου και η σοβαρή αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων, με συγκεκριμένες πράξεις αντί των γνωστών θεατρινισμών, απομακρύνει την χώρα μας από αντάρτικα πόλεων και συναφείς άβολες καταστάσεις.
Όταν πέφτουν πυροβολισμοί οι πάντες έχουν μερίδιο ευθύνης, όχι μόνον οι δράστες.
