Τη στιγμή που θα έστελνα αυτό το κείμενο, μεσολάβησαν οι πυροβολισμοί στα Εξάρχεια με τη θλιβερή κατάληξη να κινδυνεύει η ζωή ενός 20χρονου παιδιού. Δε θα δώσω καμιά δικαιολογία σ’ αυτούς που πυροβόλησαν. Κανένα μίσος, καμιά αγανάκτηση, κανένα δίκιο, δεν μπορούν να καλύψουν τέτοιες πράξεις. Αν οι άνθρωποι αυτοί ήταν πραγματικοί αγωνιστές, θα ήξεραν πολύ καλά πόσο εύκολα δυσφημίστηκε και τελικά καταστράφηκε ένα κίνημα όπως το ΕΑΜ, από αντίστοιχες ενέργειες ανεγκέφαλων, που έπαιζαν με τη φωτιά σε βάρος όλου του αγωνιζόμενου λαού.
Σε αυτές τις λίγες λέξεις που γράφω κυριολεκτικά στο πόδι, οφείλω να πω ένα πράγμα. Τη συμφορά του νεαρού αστυνομικού δεν την χρεώνονται κύρια οι φυσικοί αυτουργοί, όποιοι και να’ ναι. Την ευθύνη την έχουν αυτοί που, έχοντας αναλάβει 30 τόσα χρόνια να κυβερνήσουν ένα λαό με αγωνιστική παράδοση και φιλότιμο, μας έφεραν σε σημείο να φτύνουμε τα μούτρα μας στον καθρέφτη. Ας καμαρώσουν τώρα τα έργα τους, γιατί όλα όσα έγιναν, δικά τους έργα είναι και να ευχηθούμε να είναι αυτό το τελευταίο κακό που κάνουν σ’ αυτή τη χώρα και τα παιδιά της.
Εύχομαι το παιδί να βγει γερό από αυτήν την περιπέτεια. Το μόνο που μας έλειπε θα ήταν ένας Αλέξης από την άλλη πλευρά. Από την οποιαδήποτε πλευρά.
«ποια δημοκρατία μου μιλάτε, ποια προγράμματα,
ποια πανεπιστήμια, ποια Ευρώπη και ποια γράμματα
πού’ ναι η παιδεία, πού’ ναι η υγεία σας
κύριε υπουργέ, γαμώ τα υπουργεία σας!»
(ΝΙVΟ, «going through»)
Ξέρετε πόσα θαύματα έχουν συμβεί αυτές τις μέρες; Περισσότερα από όσα φανταζόσαστε!
Πρώτα απ’ όλα, από το καπέλο του πρωθυπουργού ξεπήδησαν διάφοροι λαγοί με πετραχήλια!
Δεύτερο, αθόρυβα και στη ζούλα, εξαφανίστηκαν διάφορα «λαοφιλή» εκσυγχρονιστικά μέτρα και νομοσχέδια. Ακολούθησαν κι αυτά τον «άτυχο» δρόμο προς την έξοδο που πήρε η διαβόητη «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» της κυβέρνησης Σαρκοζί.
Τρίτο και φοβερότερο, γεμίσαμε «ειδικούς»!
«Ειδικούς» επί των εξεγέρσεων, «ειδικούς» επί της νεολαίας, «ειδικούς» επί του Μαρξ, «ειδικούς» επί του Λένιν, «ειδικούς» επί του Μπακούνιν… τέλος πάντων, γενικώς «ειδικούς»!
Κατά κανόνα, οι κ.κ. «ειδικοί» επισείουν, δίκην πολεμικής παντιέρας, και τα απαραίτητα χαρτιά! Και χαρτιά με βάρος, παρακαλώ! Τίτλους σπουδών, διδακτορικά, σύμβουλος εδώ, καθηγητής εκεί, παράγων παραπέρα, να χορταίνει το μάτι μας!
Και νααα τροφή για εφημερίδες, τηλεπαράθυρα, μέχρι τα blogs έφτασε η χάρη τους!
Και τι λένε όλοι αυτοί;
Και τι δε λένε!!
Μιλάνε για τα πάντα, από την ψυχολογία του χάσματος των γενεών, μέχρι το κενό της ύπαρξής μας. Από τις αιτίες και τις αφορμές των «ταραχών» (ααα, αυτό είναι σίγουρο, πολύ μας τάραξαν τα κωλόπαιδα!), μέχρι το άσυλο και τους κινδύνους που προκαλεί!! (Αυτό πια κι αν μας τάραξε!)
Ένα πράγμα αποφεύγουν και να διανοηθούν ακόμα.
Ότι αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι μια εξέγερση, αντικειμενικά αναπόφευκτη και προβλέψιμη, ότι η κρίση που προκάλεσε δε θα χαθεί στο πουθενά, όπως δεν ήρθε από το πουθενά, αλλά θα υπάρχει και θα βασανίζει την άρχουσα τάξη στο σύνολό της όσο υπάρχουν και τα προβλήματα που τη γέννησαν και ότι, αν δε βρουν γρήγορα κάποια λύση στα άμεσα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα –και ποιος ξέρει αν υπάρχει βιώσιμη λύση– θα ζουν κάτω από το φόβο μιας ξαφνικής επανάληψης της εξέγερσης και κάθε φορά σε πιο προχωρημένο βαθμό.
Γι’ αυτό τους ακούς να λαλάνε, σ’ όλους τους τόνους:
«Μα πού την είδατε την εξέγερση;»
Διαβάστε παρακαλώ τον «ειδικό».
http://www.skai.gr/master_story.php?id=104635
Του Χρήστου Γιανναρά* – 19/12/2008
* Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του κ. Χρήστου Γιανναρά στον Άρη Πορτοσάλτε στις 19 Δεκεμβρίου 2008
«…Συνεπώς για ποια εξέγερση μιλάμε; Ας πούμε για περίπατο να κάνουμε το χαβαλέ μας!…»
«… Η παραποίηση και η αλλοτρίωση της πραγματικότητας τρομάζει. Λέμε (και βάζουμε στο μυαλό των παιδιών) ότι πρόκειται για εξέγερση της νεολαίας, πράγματα που τα παιδιά ούτε υποψιάζονται να τα σκεφτούν… Διαβάζουν άραγε σήμερα τα παιδιά των 15 και 16 χρονών εφημερίδα; Έχουν ιδέα από τη διάλυση του πολιτικού συστήματος, την κατάρρευσή του;…»
Ώστε οι νέοι βγήκαν στο δρόμο για χαβαλέ; Για να… «θρυμματίσουν» και να κάψουν μαγαζιά και αυτοκίνητα; Έτσι, για πλάκα;
«…Και τα δύο μεγάλα κόμματα κατέστρεψαν την παιδεία αυτού του τόπου. Σε αυτά που συμβαίνουν σήμερα με τα σχολιαρόπαιδα τα 10χρονα που πετροβολάνε “μπάτσους, γουρούνια δολοφόνους”, αυτό είναι η κατάληξη μιας συγκεκριμένης εκπαιδευτικής πολιτικής, η οποία ξεκίνησε από πολύ συγκεκριμένα μέτρα δήθεν εκσυγχρονισμού της παιδείας και κατέληξε σε αυτό το μπάχαλο που ζούνε σήμερα τα σχολειά…»
Ας ακούσουμε την απάντηση. Δόθηκε από μια… «χαβαλεδιάρα» μαθήτρια στον παρά λίγο παραιτηθέντα Προκόπη.
«Τώρα θυμηθήκατε να τα κάνετε όλα; Τώρα που διαλυόσαστε, ο ένας μετά τον άλλον; Τώρα που δε σας έχει μείνει τίποτα; Ντροπή! Έπρεπε να ντρεπόσαστε…».
Όπως βλέπετε η μαθήτρια «… δεν είχε ιδέα για τη διάλυση του πολιτικού συστήματος»!! Απαπά!! Για χαβαλέ βγήκε στην τηλεόραση.
Αλλά, αφού ο κ. καθηγητής δε συγκλονίστηκε από τα λόγια της Δήμητρας, δεν περιμένω βέβαια να φιλοτιμηθεί από λόγια σαν τα δικά μου ή οποιουδήποτε άλλου, που μιλάει την ψυχρή γλώσσα της λογικής.
Δεν περιμένω να καταλάβει αυτό που σήμερα καταλαβαίνουν όλοι οι Έλληνες.
Ότι με δεδομένη τη συσσωρευμένη αγανάκτηση από όσα συμβαίνουν ειδικότερα τα δυο τελευταία χρόνια, θα’ πρεπε να περιμένουμε κάποιο ξέσπασμα.
Ότι η κτηνώδης δολοφονία του Αλέξη ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και έφερε το ξέσπασμα.
Ότι ο πανικός που έφερε η εξέγερση, ξεσπάει και εκδηλώνεται σήμερα, τις επόμενες μέρες, με χιλιάδες τρόπους και κινήσεις. Και βέβαια, σπάει κόκαλα η συνομωσιολογία! Μέχρι και το χρόνο αντίδρασης «των κουκουλοφόρων» μέτρησαν κάποιοι ειδικοί!! Και βρήκαν, πληροφορούμαστε, ότι ήταν μικρότερος και από αυτόν των εξειδικευμένων στρατιωτικών μονάδων. Με τέτοιους «κομμάντος», τρέμετε εχθροί της Πατρίδος!!
(Με άλλα λόγια, τους ήρθε απότομα! Είδες τι κάνει ο «χαβαλές»;!
Ακόμα κι εκείνο το δύστυχο το lifestyle κόμμα, με ιδεολογικό υπόβαθρο «ρήγας φεραίος ο κάθε σέξι νέος», εισέπραξε –αν είναι δυνατόν!– μερίδιο ευθύνης για υποκίνηση, λέει, των επεισοδίων. Θαύμα, θαύμα!! Οι πρώην ρηγάδες επαναστάτησαν στα γεράματα!)
Ότι ο πανικός απλώθηκε σαν φωτιά από την Πορτογαλία ως τη Ρωσία κι από την Ιταλία ως την Αγγλία, (αμάν μην έχουμε τα ίδια!), γιατί ξέρουν πολύ καλά κι εκεί ότι τα ίδια χάλια, ακρίβεια, ανεργία, οικονομική και κοινωνική κρίση, προβλήματα στην παιδεία, στην ασφάλισή, προβλήματα μετανάστευσης και διακρίσεων, υπάρχουν σε ολόκληρη την Ευρώπη!
Καλέ μου κύριε Γιανναρά, το μυστικό που ψάχνετε, δεν κρύβεται κάτω από κουκούλες! Δεν είναι καταγραμμένο στα βάθη κάποιου σκονισμένου τόμου στις μουχλιασμένες βιβλιοθήκες σας! Δεν βρίσκεται στις απόρρητες αναφορές των μυστικών πρακτόρων που ανακάλυψαν τους «Λυσσασμένους Αναρχικούς» και τους «Λύκους των Εξαρχείων» πίσω από τις πυρκαγιές της Ηλείας (2.4.2008 Εισήγηση συν/χου Ι. Γαλατά σε εκδήλωση για τις φωτιές του 2007:
Harvard – Cyprus International Institute
Symposium
Prevention of Disasters and Their Consequences in
Greece: Building Partnerships to Mitigate the Effects
of Forest Fires
April 2, 2008 | Megaron, the Athens Concert Hall, Hall Nikos Skalkotas
Natural Disasters: Phenomena or Man-Made interventions?
Col. Ioannis Galatas, MD, MC, Head, Department of Asymmetric Threats, Joint Military Intelligence
Directorate, Hellenic National Defense General Staff, Greece
Μια εισήγηση που, όπως πιστεύω, εξέθεσε διεθνώς τη χώρα μας με τη φαιδρότητά της).
Δε βρίσκεται – και πώς να σας το εξηγήσω αυτό, που είστε και καθηγητής! – στις βαθυστόχαστες αναλύσεις υμών και των ομοίων σας!
Είναι μπροστά σας!
Τη φωνάζουν τα παιδιά στο δρόμο, με ανάσα φαρμακωμένη από τα χημικά!
Τη γράφουν στους τοίχους, κυριολεκτικά με το αίμα τους!
Τη φωνάζουν με το στόμα τους, με το σώμα τους, με την πέτρα τους, με την ψυχή τους!
«Μας κλέψατε τα όνειρα!!»
Είναι ολοφάνερη!
Γι’ αυτό δεν την βλέπετε κι ας είναι 10 πόντους απ’ τη μύτη σας.
Κύριε Γιανναρά μου, ο μοναδικός χαβαλές δε βρίσκεται στο χώρο των εξεγερμένων.
Ο μοναδικός χαβαλές βρίσκεται στη συμπεριφορά που επιδεικνύει αυτή η κυβέρνηση, αυτοί οι πολιτικοί «άνδρες» όλων των κομμάτων της Βουλής και όλα τα γυμνασμένα παπαγαλάκια τους.
Και μην ξεχνάμε τους οδυρόμενους μαγαζάτορες.
Καλοί κύριοι, μέρες που είναι, ελπίζω να απολαύσατε τη γαλοπούλα σας.
Οι πυρόπληκτοι της Ηλείας, σας εύχονται καλή χώνευση.
Τελευταία λέξη: Επειδή δεν μπορεί να ακούγομαι μόνο εγώ, ο πρώην σταλινικός γεροδεινόσαυρος και να μην έχουν φωνή αυτοί που τη δικαιούνται πάνω από όλους, σας στέλνω ένα κείμενο που έγραψαν οι εξεγερμένοι. Έτσι, για χαβαλέ…
Δεν υπάρχουν προβοκάτορες σου λέω
(Νόμιζα πως είχα αγκαλιά τον τελευταίο)
Τι να’ ναι αυτό που ξαφνικά αναστάτωσε όλη την Ελλάδα και έφερε τους καπνούς της εξέγερσης όχι μόνο στους δρόμους της Αθήνας, αλλά όλης της χώρας;
Η εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξανδρου ήταν που απασφάλισε τη χειροβομβίδα της νεολαιίστικης(;) εξέγερσης (το είπε και η Δαμανάκη άλλωστε ) ενάντια πρώτα από όλα στην αστυνομική βαρβαρότητα και το αστυνομικό κράτος- το κράτος είστε εσείς όπως κατά κόρον έχει δηλώσει και ο Κ. Μητσοτάκης!! Έπρεπε να δολοφονηθεί ένας νεαρός 15 χρονών από τη μεσαία τάξη, για να γίνει ορατή η αστυνομική βαρβαρότητα των δολοφονιών στα σύνορα και στην Π. Ράλλη, των βασανιστηρίων στα Αστυνομικά Τμήματα, των βιασμών και του τράφικινγκ, των εξευτελισμών, των τυχαίων εκπυρσοκροτήσεων, των στοιβαγμένων στα κρατητήρια μεταναστών, των πογκρόμ στους τσιγγάνικους καταυλισμούς, των βάρβαρων επιθέσεων των ΜΑΤ σε απεργούς και διαδηλωτές… Έπρεπε να δολοφονηθεί ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, για να πάψει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας να θεωρεί ότι η αστυνομική βαρβαρότητα και το αστυνομικό κράτος που εκπροσωπεί δεν αφορά απλά στον «άλλο», τον διαφορετικό, τον κρατούμενο, τον μετανάστη, τον αναρχικό, τον απεργό, την «εξαίρεση»… Η ανοχή μας απέναντι στην αστυνομική βαρβαρότητα θρυμματίστηκε, όταν η σφαίρα του ειδικού φρουρού βρήκε τον αντικατοπτρισμό μας στον κοινωνικό καθρέφτη.
Υπάρχουν πολλά και διαφορετικά ζητήματα που έφερε στην επιφάνεια -με τον κρότο της σπασμένης τζαμαρίας- αυτή η εξέγερση, από την ανεργία, την κενότητα του εκπαιδευτικού συστήματος και τους πολλαπλούς κοινωνικούς αποκλεισμούς μέχρι τη ματαιότητα του καταναλωτικού μοντέλου ζωής, την απουσία συλλογικών κοινωνικών δομών, την εξατομίκευση και την απουσία νοήματος στη συνολικότερη ζωή μας, δηλαδή επιμέρους πλευρές του συστήματος που ονομάζεται Καπιταλισμός. Υπάρχει όμως ένα κόκκινο νήμα που διαπερνάει αυτά τα τόσο διαφορετικά στρώματα νεολαίας που βρέθηκαν στους δρόμους και μπροστά από τα Αστυνομικά Τμήματα με την πέτρα, ακόμα και με τη μολότοφ («γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε;») στο χέρι. Από το Ζεφύρι μέχρι τη Φιλοθέη, από το Αιγάλεω μέχρι το Μοσχάτο και από τα Χανιά μέχρι την Ξάνθη, είναι η αστυνομική βαρβαρότητα, είναι το αστυνομικό κράτος, σε όλες τις αυταρχικές και καταπιεστικές του εκφάνσεις, αυτό που αποτέλεσε το στόχο της οργής χιλιάδων νέων ανθρώπων.
Δε θέλουμε να κάνουμε «κοινωνιολογική» ανάλυση της εξέγερσης και των υποκειμένων της. Αυτό ίσως αφορά αυτούς που θέλουν να ερμηνεύσουν και αφομοιώσουν την εξέγερση, πριν προλάβει να γίνει επικίνδυνη για τους αφέντες αυτού του κόσμου. Εμείς βλέπουμε τα γεγονότα μέσα από τη συμμετοχή μας σε αυτά και η θέση μας σε αυτά είναι από τη μεριά που φεύγει η πέτρα. Δηλαδή από τη μεριά της εξέγερσης.
Δεκάδες χιλιάδες νέοι και όχι μόνο, βρέθηκαν και συνεχίζουν να βρίσκονται στους δρόμους της Αθήνας και άλλων πόλεων της χώρας. Διαδηλώνουν δυναμικά και συμμετέχουν με το δικό τους τρόπο στις συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής. Πετάνε πέτρες και μολότοφ, στήνουν οδοφράγματα, σπάνε τράπεζες και βάζουν φωτιές σε κάδους σκουπιδιών, κατεβάζουν βιτρίνες, πολιορκούν Αστυνομικά Τμήματα, χειροκροτούν όλους τους παραπάνω, δε διαλύονται στις επιθέσεις των ΜΑΤ και αντέχουν τα σύννεφα των δακρυγόνων, κράζουν και απωθούν ολόκληρες διμοιρίες με τις φωνές και τα χέρια, καταλαμβάνουν σχολές, σχολεία, δημαρχεία, ραδιόφωνα, τη ΓΣΕΕ κλείνουν τα αυτιά τους στα κροκοδείλια δάκρια των ΜΜΕ και στις εκκλήσεις για την ομαλή λειτουργία της αγοράς. Και όπως ήταν φυσικό, μέσα στην παραζάλη της εξέγερσης, σπάσανε και κανένα μικρομάγαζο, βάλανε και καμιά άσκοπη φωτιά. Οι πιο απελπισμένοι -ω! τι ντροπή- κάνανε και πλιάτσικο. Κι αυτό, μολονότι προκάλεσε μικρότερη «ζημιά» από ό,τι συμβαίνει, όταν πλημμυρίζουν σπίτια και υπόγεια από τις βροχές, επειδή ακριβώς αμφισβήτησε την ιδιοκτησία, είναι πολύ κακό… πιο κακό και από τις πυρκαγιές που έκαψαν τη μισή Ελλάδα. Με άλλα λόγια συνέβη ό,τι συμβαίνει σε κάθε εξέγερση, από την παρισινή κομμούνα μέχρι τους κολασμένους των Παρισινών προαστίων, και από τον Ισπανικό Εμφύλιο μέχρι την εξέγερση του Πολυτεχνείου το ΄73 (εκτός από τη Δαμανάκη και το Λαλιώτη είχε και αυτή οδοφράγματα και εμπρησμούς δημόσιων κτηρίων, α! και τριακόσιους προβοκάτορες κατά την Πανσπουδαστική νο 8)
Κάποιοι βιάστηκαν να χαρακτηρίσουν την εξέγερση «το πρωί μαθήτρια το βράδυ πόρνη»: Το πρωί διαδηλώνουν οι μαθητές και η οργισμένη νεολαία μας «ειρηνικά», παρόλο που επιτίθενται με πέτρες σε πολλά Αστυνομικά Τμήματα και συγκρούονται με τα ΜΑΤ. Το βράδυ διαδηλώνουν ή καλύτερα «καίνε», «καταστρέφουν», «λεηλατούν» οι «κουκουλοφόροι», οι «γνωστοί- άγνωστοι», οι «πράκτορες των ξένων μυστικών υπηρεσιών». Ας είναι, πολλοί και κατανοητοί οι λόγοι: είναι πολλά τα ψηφουλάκια των νοικοκυραίων. Αλλά για όποιον καλοπροαίρετο, και ειδικότερα για όποιον αριστερό, θα ήθελε να δει την πραγματικότητα έξω από προκαταλήψεις και κομματικά στερεότυπα, θα αρκούσε λίγη αντοχή στα χημικά και θα άξιζε να είχε κάνει μια βόλτα στο κατειλημμένο Πολυτεχνείο εκείνες τις πρώτες μέρες της εξέγερσης κι εκεί θα έβλεπε εκατοντάδες νέους, μαθητές στην πλειοψηφία τους να συγκρούονται για ώρες με τις δυνάμεις καταστολής… Η ίδια εικόνα υπήρχε σε όλες τις πόλεις, όπου η νεολαία βρέθηκε στους δρόμους.
Κάποιοι βιάστηκαν να καταδικάσουν «τη βία από όπου και εάν προέρχεται». Δηλαδή από τη μια καταδικάζουν «τις υπερβολές και την εκτροπή» της Αστυνομίας από τα «επιχειρησιακά της πλαίσια», κι από την άλλη καταδικάζουν το δικαίωμα της κοινωνίας να αντιστέκεται. Στην ουσία, όσοι καταδικάζουν «τη βία από όπου και εάν προέρχεται» αναγνωρίζουν το κρατικό μονοπώλιο της βίας, αρκεί αυτό να μην προκαλεί το «κοινό αίσθημα». Αρνούνται το δικαίωμα στα κοινωνικά υποκείμενα να εξεγείρονται, να επαναστατούν, γιατί τι άλλο είναι η εξέγερση και η επανάσταση, στην πρώτη φάση της, από την αμφισβήτηση του κρατικού μονοπωλίου της βίας;
Επομένως, όταν τμήματα της Αριστεράς καταδικάζουν τη «βία από όπου και εάν προέρχεται», όχι μόνο απεμπολούν ακόμα και αυτή την επίκληση της επανάστασης, αλλά επιπλέον αρνούνται και το δικαίωμα των καταπιεσμένων και των εκμεταλλευομένων να αντιστέκονται και να ανατρέπουν τους καταπιεστές και τους εκμεταλλευτές τους.
Κάποιοι βιάστηκαν να εναρμονιστούν με τις προτροπές των ΜΜΕ και του επίσημου πολιτικού κόσμου και να «απομονώσουν», να «καταδικάσουν», να βάλουν στο περιθώριο και να αποπολιτικοποιήσουν τη δράση του Αναρχικού/ Αντιεξουσιαστικού χώρου. Άλλοι πάλι ψάχνουν τα «σκοτεινά συμφέροντα», το «οργανωμένο σχέδιο» και το «συντονιστικό κέντρο» που καθοδηγεί τους 300, άντε 500 «κουκουλοφόρους». Πλανώνται πλάνην οικτρά όσοι σπεύδουν να κάνουν δηλώσεις νομιμοφροσύνης. Αναγνωρίζουμε τον Αναρχικό/ Αντιεξουσιαστικό χώρο ως μια ιστορική τάση του γενικότερου Αντικαπιταλιστικού Κινήματος, που μάλιστα τα τελευταία χρόνια όχι μόνο έχει γνωρίσει μια μεγάλη ποσοτική αύξηση και διασπορά σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο, αλλά είχε και μια σημαντική συμμετοχή σε μια σειρά από κοινωνικούς αγώνες που σημάδεψαν την προηγούμενη περίοδο. Από το κίνημα υπεράσπισης των δημόσιων χώρων μέχρι το Φοιτητικό Κίνημα, και από μια σειρά εργατικούς αγώνες μέχρι το κίνημα ενάντια στην καταστολή και την κρατική τρομοκρατία. Ο Α/Α χώρος δεν είναι ένας «αόρατος» και «γεμάτος μυστήριο» χώρος, αντίθετα είναι ένας πολιτικός χώρος ορατός στην κοινωνία, με τις συλλογικότητες του, τα έντυπά του, τα στέκια και τις καταλήψεις του, τις εκδόσεις του. Είναι ένας πολιτικός χώρος που όχι μόνο συγκρούεται και επιλέγει την άμεση δράση, αλλά παράγει επίσης πολιτικό λόγο και επεξεργασίες.
Κάποιοι βιάστηκαν να μιλήσουν για κουκούλες και κουκουλοφόρους. Οι ίδιοι που μπορεί να φοράνε μπλουζάκι με τον κουκουλοφόρο υποδιοικητή Μάρκος… Όχι φίλοι και σύντροφοι, δεν κρύβονται προβοκάτορες και ασφαλίτες πίσω από τις κουκούλες. Οι εξεγερμένοι κρύβονται πίσω από τις κουκούλες, όπως και στην Τσιάπας. Όσο για τη δράση των ασφαλιτών, οι οποίοι -με ή χωρίς κουκούλα- στόχο έχουν τις συλλήψεις, αυτή ήταν πάντα δεδομένη στα κινήματα και σε όσους πολιτικούς χώρους αντιστέκονται.
ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ
Υ/Σ Μ΄ αυτό το κείμενο δε θέλουμε να πάρουμε θέση σχολιαστή απέναντι στην εξέγερση, αλλά να δώσουμε το στίγμα μας μέσα σ΄ αυτήν.
Αυτόνομο Στέκι
«Ελλάδα σε βιάζουν και ‘συ φτιάχνεις τα νύχια σου
Όχι να με δεις
Όχι για να βρεις τα δίκια σου
Αυτοί σε ξεπουλάνε όση ώρα καλλωπίζεσαι
Είστε μια παρέα και μονάχη ξεφτιλίζεσαι»
Αν και ήμουνα ο πρώτος που μίλησα για προβοκάτορες, πολύ πριν την εξέγερση,
(Τράγκας μαινόμενος
http://www.zougla.gr/news.php?id=2021)
αν και δήλωσα αντίθεση στον κίνδυνο που κρύβουν οι κουκούλες –στην ΕΡΤ κανείς δε φόραγε κουκούλα!– αυτά που λένε είναι πέρα για πέρα αληθινά! Οι ελάχιστες εξαιρέσεις δεν αλλάζουν την ουσία.
Αγωνιστικό το 2009.
