Τυχαίνει να έχω βιώσει την υπονόμευση της ελληνικής κοινωνίας τουλάχιστον από το 1996, όταν εγκαταστάθηκα μόνιμα εδώ, με την ελπίδα να δραπετεύσω από την επικείμενη φρίκη που άρχισα να ψυχανεμίζομαι στην Αγγλία, με την ευγενική χορηγία μοδάτων μερών όπως η Καλιφόρνια και η Νέα Υόρκη.
Από την εποχή της δολοφονίας του Καποδίστρια η Ελλάδα, η σύγχρονη εκδοχή της οποίας εγκαθιδρύθηκε μέσω του Ελευθεροτεκτονισμού, υπήρξε αντικείμενο ξένων επιδράσεων. Είναι γι’αυτό που ο Καποδίστριας απαγόρευσε τον Ελευθεροτεκτονισμό στη δημόσια ζωή, όχι επειδή αυτός ήταν εγγενώς κακός, αλλά επειδή παρείχε ένα καλό κάλυμμα για τα γαλλικά και τα αγγλικά συμφέροντα. Εν τούτοις μέχρι τη δεκαετία του 1850, οι ξένες μασονικές επιρροές, υποβοηθούμενες και υποκινούμενες από τις ελληνικές στοές, είχαν επιστρέψει σε πλήρη δράση, με την Κέρκυρα να παίζει έναν υπνωτιστικά σημαίνοντα ρόλο, με ανταγωνιστικές στοές ελεγχόμενες από τη Γαλλία -και τη Βρετανία-όπως σήμερα. Η Κέρκυρα μέχρι που βοήθησε την αναδυόμενη Ιταλία να μπει στο παιχνίδι. Ενώ η Ελλάδα πάλευε να γίνει αφεντικό του εαυτού της (πράγμα που ακόμα δεν έχει καταφέρει), οι ξένες επιρροές ανταγωνίζονταν για εξουσία, όπως κάνουν ακόμα, παρόλο που οι Αγγλοσάξονες είναι τώρα σε άνοδο. Εν τούτοις ο Ελευθεροτεκτονισμός αρκείται στους δικούς του κανόνες, οι οποίοι δεν περιλαμβάνουν την υπονόμευση της οικογενειακής ζωής. Σε όλη τη διάρκεια των σκαμπανεβασμάτων της ανάπτυξης του ελληνικού κράτους, η οικογένεια παρέμεινε άθικτη από ηθικές επιθέσεις, με την Εκκλησία να παίξει τον φύσει προστατευτικό της ρόλο.
Πηγαίνοντας στη δεκαετία του ‘80, όταν ξεκίνησε μια σειρά επιθέσεων εναντίον της οικογένειας, πρώτα με το δικαίωμα των γυναικών να διατηρούν το επώνυμό τους μετά το γάμο και έπειτα με την αφαίρεση του θρησκεύματος από τις ταυτότητες, προς κατανοητή οργή της Εκκλησίας. Ακολούθησαν τα ηλεκτρονικά μέσα δικτύωσης, η ‘μουσική’ ραπ και τα ναρκωτικά. Και τώρα έχουμε την υπερμεγέθη δημοσιότητα που δίνεται στον τρόπο ζωής των ΛΟΑΤΚΙ και την πίεση να επιτραπεί η τεκνοθεσία στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια, με άλλη μια σύγκρουση να καραδοκεί μεταξύ Εκκλησίας και Κράτους.
Παραδόξως, είναι η ομοφυλοφιλία του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, Κασσελάκη, η οποία τον έχει κάνει διάσημο στην Ελλάδα. Αν ο ίδιος δεν ήταν ομοφυλόφιλος, είναι μάλλον απίθανο ότι θα είχε καταφέρει να μετακινηθεί από τον αμερικανικό επιχειρηματικό κόσμο στην ελληνική πολιτική. Έτσι, γινόμαστε τώρα μάρτυρες ενός απρεπούς ανταγωνισμού για τις ψήφους των ΛΟΑΤΚΙ, μεταξύ Μητσοτάκη και του δήθεν ‘αριστερού’ Κασσελάκη. Ο Μητσοτάκης έχει δηλώσει ότι η ελληνική κοινωνία είναι ‘έτοιμη και ώριμη’ να δεχθεί τους γάμους ατόμων του ίδιου φύλου. Το περιεχόμενο της δήλωσης αυτής είναι ανοικτό σε διαφορετικές ερμηνείες. Είναι ώριμη να πάει κόντρα στις πιο βασικές αρχές της ελληνορθόδοξης πίστης; Πηγαίνοντας τα επιχειρήματα της πολύ μικρής αλλά φωνασκούσας ταξιαρχίας των ΛΟΑΤΚΙ ένα βήμα παραπέρα, επιθυμούν πράγματι οι γονείς να ερωτώνται τα μικρά παιδιά τους στο σχολείο εάν είναι αρσενικά ή θηλυκά και να μαθαίνουν τις λεπτομέρειες της σεξουαλικής πράξης μεταξύ ομοφυλοφίλων; Θα πρέπει να επιτρέπεται στους ομοφυλόφιλους να υιοθετούν παιδιά; Δεν αποτελεί αυτή η πρακτική χρήση των παιδιών ως πειραματόζωων προκειμένου να ικανοποιηθούν τα διεστραμμένα πάθη μιας ισχνής μειοψηφίας πνευματικά διεστραμμένων, ναρκισιστικά ψευτο-φιλεύσπλαχνων φορέων κοινωνικής μηχανικής;
Σε αντίθεση με αυτήν την αήθη παράκρουση, η Εκκλησία εύλογα διατείνεται ότι ο γάμος των ζευγαριών ίδιου φύλου αποτελεί παρέκκλιση από το χριστιανικό γάμο και το πατροπαράδοτο πλαίσιο της παραδοσιακής ελληνικής οικογένειας, τονίζοντας παράλληλα την αγάπη του Θεού για όλα τα τέκνα του, ανεξαρτήτως ηθικού αναστήματος.
Η Ελλάδα, όπως οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, πορεύεται ολοταχώς προς τη μετάλλαξή της σε μια κοινωνία υπό την επιρροή των οπιοειδών, όπου η κοινή λογική μετατρέπεται σε μια ιδιόρρυθμη παράδοση του παρελθόντος, παραγκωνισμένη από τις ψυχικές ασθένειες, τον εγωκεντρισμό, την ταχύτητα και την απληστία. Είναι μια αργή αλλά ύπουλη διαδικασία. Αυτοί που επικρίνουν τις υπερβολές της αγγλοσαξονικής επιρροής στιγματίζονται αμέσως ως ανήκοντες στην ακροδεξιά, όταν η ιδεολογία δεν θα έπρεπε να έχει καμία σχέση με το όλο χάος.
Η κοινή λογική και η αγάπη για την οικογένεια υπερβαίνουν τις πολιτικές ιδεολογίες. Αυτοί που προωθούν την κατάρρευση της οικογένειας, και επομένως της ελληνικής κοινωνίας, δεν είναι τόσο ‘αριστεροί’, όσο μπερδεμένοι, εγωιστές και ζητούντες της προσοχής.
Χρειάζεται μία δύο γενιές προκειμένου να καταστραφεί ι κοινωνικός ιστός. Οι γονείς, που φέρουν μεγάλες ευθύνες λόγω του στρουθοκαμηλισμού τους, οφείλουν να αντιπαλέψουν τον ύπουλο εξευτελισμό της Ελλάδας, εάν νοιάζονται για τα παιδιά τους. Το συνάφι των Μητσοτάκη και Κασσελάκη, προσώπων εν πολλοίς ίδιων καταβολών, δεν θα συνδράμει. Πράγματι, γιατί, για παράδειγμα, δεν έχουν ανακοινώσει την εγκαθίδρυση ενός προγράμματος για την καταπολέμηση των ναρκωτικών; Η απάντηση είναι ότι απλά νοιάζονται περισσότερο για την απληστία και την ανηθικότητα των αγγλοσαξόνων αφεντικών τους, τη στιγμή που υποβαθμίζουν το γεγονός ότι συνεχίζουν να στέλνουν φονικά όπλα και χρήματα για να σκοτωθούν Ρώσοι. Οι λογικές και παραδοσιακές σοσιαλιστικές και συντηρητικές αξίες, κάποτε προσδιορίσιμες, βουλιάζουν τώρα σε ένα όργιο πολιτικού εγωισμού το οποίο δεν θα έπρεπε να έχει καμία σχέση με τις οικογενειακές αξίες.
Μπορεί να ακούγεται παράλογο αλλά δεδομένων των -συχνά βίαιων- επιθέσεων εναντίον της ελευθερίας του τύπου στην Ελλάδα, δεν θα ήταν αδιανόητο να γίνει το ιερατείο στόχος απατώμενων ομάδων και ατόμων. Το παραπάνω έχει συμβεί σε άλλες χώρες. Είναι τώρα η σειρά της Ελλάδας, ενώ γινόμαστε μάρτυρες αυτού που θα μπορούσε να μετατραπεί σε πόλωση μέσα σε μια υπό κατάρρευση ελληνική κοινωνία; Η κατάσταση είναι ξεκάθαρα μπερδεμένη, με τη νέα εκδοχή του απολυταρχικού νεο-φιλελευθερισμού να διεισδύει στην κοινωνία. Είναι ευκολότερο να μπερδέψεις κάποιον προκειμένου να τον ελέγξεις παρά να τον ελέγξεις προκειμένου να τον μπερδέψεις: η εξουσία χωρίς ευθύνη είναι ευκολότερη από την ευθύνη χωρίς εξουσία.
Εύχομαι να κάνω λάθος.
Ουίλιαμ Μάλινσον,
Αθήνα, 31 Ιανουαρίου 2024
