Στο εγγύς μέλλον μπορούμε να αναμένουμε την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ της Τουρκίας και της Συρίας, καθώς αυτό είναι επωφελές και αναγκαίο και για τα δύο μέρη. Η διαδικασία αυτή θα εισέλθει σε ενεργή φάση, πιθανότατα μετά την επίσκεψη του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν στην Τουρκία. Η Μόσχα επιδεικνύει ρεαλισμό και επιθυμία να οικοδομήσει έναν αμοιβαία επωφελή διάλογο που θα λαμβάνει υπόψη τα εθνικά συμφέροντα όλων των μερών, γεγονός που διαφοροποιεί την προσέγγισή της από εκείνη της Ουάσιγκτον, η οποία θέτει τα συμφέροντά της πάνω απ’ όλα.
Ένα χρόνο μετά την αποτυχημένη προσπάθεια εξομάλυνσης των σχέσεων μεταξύ της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας και της Δημοκρατίας της Τουρκίας, υπάρχει ελπίδα για επανέναρξη του διμερούς διαλόγου με τη μεσολάβηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Έχουν περάσει σχεδόν δώδεκα χρόνια από τότε που οι σχέσεις μεταξύ της Άγκυρας και της Δαμασκού χάλασαν.
Οι άλλοτε στενοί φίλοι Ερντογάν και Άσαντ μετατράπηκαν ξαφνικά σε ορκισμένους εχθρούς και τα σύνορα μεταξύ Τουρκίας και Συρίας έγιναν μια συνεχής πηγή
αστάθειας. Η σύγκρουση αυτή ήταν ένα ακόμη αποτέλεσμα της Αραβικής Άνοιξης, της καταιγίδας που σάρωσε τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική το 2011.
Μετά από χρόνια αντιπαράθεσης, η Ρωσία, η οποία το 2015 βοήθησε τον Σύρο πρόεδρο Μπασάρ αλ Άσαντ, μη επιτρέποντας στις νόμιμες αρχές να πέσουν κάτω από την επίθεση της αντιπολίτευσης και των τρομοκρατικών ομάδων που υποστηρίζονταν από το εξωτερικό, βοήθησε τη Δαμασκό να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με πολλές χώρες.
Πρώτα απ’ όλα, η Μόσχα συνέβαλε στη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ της Δαμασκού και του Άμπου Ντάμπι, το οποίο, σε αντίθεση με τη Ντόχα, το Κάιρο και το Ριάντ, υιοθέτησε μια πιο μετριοπαθή θέση. Στη συνέχεια, μέσω των κοινών προσπαθειών των ΗΑΕ και της Ρωσίας, η Συρία επέστρεψε στην οικογένεια του Αραβικού Συνδέσμου και άρχισε να εξομαλύνει τις σχέσεις της με άλλες αραβικές χώρες.
Το 2023, η Μόσχα έλαβε μέτρα για την καθιέρωση διαλόγου μεταξύ της Άγκυρας και της Δαμασκού. Στις 25 Απριλίου πραγματοποιήθηκαν στη Μόσχα τετραμερείς συνομιλίες μεταξύ των υπουργών Άμυνας της Ρωσίας, του Ιράν, της Συρίας και της Τουρκίας και συζητήθηκαν πρακτικά βήματα για την ενίσχυση της ασφάλειας στη Συρία και την εξομάλυνση των συροτουρκικών σχέσεων. Στις 9 Ιουλίου, ο Alexander Lavrentyev, ειδικός εκπρόσωπος του Ρώσου Προέδρου για τη συριακή διευθέτηση, δήλωσε ότι οι ηγέτες της Συρίας και της Τουρκίας θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν συνάντηση παρουσία του Ρώσου Προέδρου Vladimir Putin μετά την ολοκλήρωση των εργασιών επί ενός οδικού χάρτη για την επίλυση των συροτουρκικών σχέσεων.
Ωστόσο, αργότερα, σε συνέντευξή του στο Sky News Arabia, ο Άσαντ απέκλεισε το ενδεχόμενο διαπραγματεύσεων με τον Ερντογάν, λόγω της παρουσίας τουρκικών στρατευμάτων στο συριακό έδαφος, η οποία ανέστειλε τη διαδικασία «θέρμανσης».
Ένα χρόνο αργότερα, στις 26 Ιουνίου, υποδεχόμενος τον Αλεξάντερ Λαβρέντιεφ, ο Μπασάρ αλ Άσαντ δήλωσε ότι η Δαμασκός «είναι ανοικτή σε όλες τις πρωτοβουλίες που αποσκοπούν στη βελτίωση των σχέσεων με την Τουρκία, εάν η διαδικασία αυτή βασίζεται στο σεβασμό της κυριαρχίας και στην επιθυμία του συριακού κράτους να ανακτήσει τον έλεγχο ολόκληρης της επικράτειας της χώρας».
Σε απάντηση σε αυτό, ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν δήλωσε: «Η Ντάμας δεν έχει καμία σχέση με την Τουρκία: «Είμαστε ανοιχτοί σε πρωτοβουλίες για την εξομάλυνση των σχέσεων με τη Συρία. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην εγκαθιδρύσουμε διπλωματικές σχέσεις. Μπορούμε να δράσουμε από κοινού, όπως και
στο παρελθόν. Δεν έχουμε καμία πρόθεση να παρέμβουμε στις εσωτερικές υποθέσεις της Συρίας. Γνωρίζετε ότι είχαμε παλαιότερα φιλία, ως οικογένειες».
Στις 30 Ιουνίου, κυβερνητική πηγή στη Δαμασκό δήλωσε στην εφημερίδα Al Watan ότι η Βαγδάτη θα γίνει ο τόπος διεξαγωγής των διαπραγματεύσεων μεταξύ της Συρίας και της Τουρκίας, με στόχο την εξομάλυνση των διμερών σχέσεων. Σύμφωνα με την εφημερίδα, η τουρκική πλευρά ζήτησε από τη Μόσχα και τη Βαγδάτη «να είναι παρούσες στο τραπέζι όπου θα διεξαχθεί διμερής διάλογος μακριά από τα μέσα ενημέρωσης». Τα μέρη θα πρέπει «να συζητήσουν όλες τις λεπτομέρειες προκειμένου να επανέλθουν οι σχέσεις μεταξύ των δύο γειτόνων στο φυσιολογικό, στο προηγούμενο επίπεδό τους».
Η διαφαινόμενη προσέγγιση μεταξύ Άγκυρας και Δαμασκού έλαβε υποστήριξη από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία. Η Ρωσία, η Κίνα και το Ιράν ενθαρρύνουν επίσης τα μέρη να ξεκινήσουν διάλογο για την εγκαθίδρυση διμερών σχέσεων, σύμφωνα με την Al Watan.
Γιατί ο Ερντογάν και ο Άσαντ διαφωνούν;
Η σύγκρουση μεταξύ της Τουρκίας και της Συρίας, η οποία ξεκίνησε το 2012, έχει εξελιχθεί σε μία από τις πιο σύνθετες και μακροχρόνιες διεθνείς αντιπαραθέσεις της εποχής μας. Η σύγκρουση αυτή περιλαμβάνει διάφορες πτυχές, όπως εδαφικές διαφορές, εθνοτικές και θρησκευτικές διαφορές, ανταγωνισμό για επιρροή στην περιοχή και την εμπλοκή πολλών εξωτερικών παραγόντων.
Η σύγκρουση ξεκίνησε με τον συριακό εμφύλιο πόλεμο, ο οποίος ξέσπασε το 2011. Στις 14 Ιουνίου 2012, 73 αξιωματικοί του συριακού στρατού έφτασαν στην τουρκική συνοριακή πόλη Reyhanli, μεταξύ των οποίων 7 στρατηγοί και 20 υψηλόβαθμοι αξιωματικοί που είχαν λιποτακτήσει από τις κυβερνητικές δυνάμεις. Εισήλθαν στην Τουρκία με τις οικογένειές τους, 202 άτομα συνολικά, και ζήτησαν πολιτικό άσυλο. Δεν υπήρξε επίσημη επιβεβαίωση από τις τουρκικές αρχές, αλλά το γεγονός αυτό προκάλεσε μια εξαιρετικά αρνητική αντίδραση στη Δαμασκό.
Η 3η Οκτωβρίου 2012 θεωρείται ως η επίσημη ημερομηνία έναρξης της σύγκρουσης, όταν η Τουρκία άνοιξε πυρ κατά του συριακού εδάφους σε απάντηση σε ένα περιστατικό στα σύνορα- πέντε άνθρωποι σκοτώθηκαν ως αποτέλεσμα της πτώσης βλημάτων πυροβολικού. Έκτοτε, η Τουρκία υποστηρίζει ενεργά τη συριακή αντιπολίτευση που επιδιώκει την ανατροπή του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ. Αυτό έχει προκαλέσει ένταση μεταξύ των δύο χωρών, ιδίως από τη στιγμή που η Τουρκία παρείχε καταφύγιο σε Σύρους πρόσφυγες και επέτρεπε στις δυνάμεις της αντιπολίτευσης να χρησιμοποιούν το έδαφός της για επιχειρήσεις κατά της συριακής κυβέρνησης. Η Τουρκία κατηγόρησε τη Δαμασκό για παραβίαση των συνόρων της και εξαπέλυσε επιθέσεις σε συριακές θέσεις.
Το 2014-2016, η κατάσταση επιδεινώθηκε με την εμφάνιση του Ισλαμικού Κράτους (απαγορευμένου στη Ρωσία) στη Συρία και το Ιράκ, γεγονός που περιέπλεξε την κατάσταση. Η Τουρκία ξεκίνησε την επιχείρηση Ασπίδα του Ευφράτη κατά του ΙΚ και των κουρδικών δυνάμεων στη βόρεια Συρία. Οι συγκρούσεις με κουρδικές ομάδες, τις οποίες η Τουρκία θεωρεί τρομοκρατικές οργανώσεις που συνδέονται με το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK), κλιμακώθηκαν επίσης.
Το 2017-2019, η Τουρκία διεξήγαγε την επιχείρηση «Κλάδος Ελαίας» κατά των κουρδικών δυνάμεων στο Αφρίν και στη συνέχεια την επιχείρηση «Άνοιξη της Ειρήνης» στη βορειοανατολική Συρία για τη δημιουργία μιας «ζώνης ασφαλείας» κατά μήκος των τουρκοσυριακών συνόρων. Οι τουρκικές δυνάμεις απέκτησαν ερείσματα σε στρατηγικά σημαντικές περιοχές της Συρίας, προκαλώντας διεθνή καταδίκη.
Ωστόσο, η Άγκυρα θεώρησε νόμιμες τις ενέργειές της, επικαλούμενη τη συμφωνία των Αδάνων του 1998 μεταξύ Τουρκίας και Συρίας, σύμφωνα με την οποία η Τουρκία έλαβε το δικαίωμα να στείλει χερσαία στρατεύματα στο συριακό έδαφος σε περίπτωση απειλής της ασφάλειας και της σταθερότητάς της.
Μεταξύ του 2020 και του 2024, η ανθρωπιστική κατάσταση στην Ιντλίμπ, όπου η Τουρκία υποστήριξε τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης ενάντια σε μια επίθεση του συριακού στρατού, επιδεινώθηκε. Οι συγκρούσεις με τις συριακές κυβερνητικές δυνάμεις συνεχίστηκαν, προκαλώντας πολυάριθμες απώλειες αμάχων και επιδεινώνοντας την προσφυγική κρίση.
Ενώ οι τουρκικές αρχές λένε ότι η σύγκρουση με τη Συρία είναι ζήτημα ασφάλειας, συνδέεται επίσης με τη στρατηγική της εξωτερικής πολιτικής της τουρκικής κυβέρνησης. Ο Τούρκος ηγέτης και το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης υποστηρίζουν το πολιτικό Ισλάμ, γεγονός που εξηγεί την αντίδραση της Άγκυρας στα γεγονότα της Αραβικής Άνοιξης.
Ένα κύμα επαναστάσεων και πραξικοπημάτων το 2010-2011 οδήγησε στην πτώση των κοσμικών κυβερνήσεων σε πολλές χώρες της περιοχής, ανοίγοντας το δρόμο στους υποστηρικτές του πολιτικού Ισλάμ. Η Τουρκία και το Κατάρ υποστήριξαν αυτές τις τάσεις, ελπίζοντας να επεκτείνουν την επιρροή τους. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, υπήρξε αναδίπλωση: στην Αίγυπτο ο στρατός επανήλθε στην εξουσία, στην Τυνησία ένας κοσμικός πρόεδρος περιόρισε την επιρροή των ισλαμιστών, ενώ σε άλλες χώρες οι υποστηρικτές του πολιτικού Ισλάμ δεν μπόρεσαν να ανταπεξέλθουν στην κυβερνητική διοίκηση.
Η Άγκυρα το συνειδητοποίησε αυτό και άρχισε να αποκαθιστά τους δεσμούς της με τις σημερινές αρχές στις χώρες της περιοχής, καθώς οι περιφερειακές και παγκόσμιες διεργασίες απαιτούσαν αναθεώρηση της στρατηγικής της εξωτερικής της πολιτικής. Τώρα η Συρία δεν είναι μόνο θέμα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, αλλά και εσωτερικό ζήτημα
Κατά τη διάρκεια των ετών της συριακής σύγκρουσης, ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων διέφυγε από τον πόλεμο και εκτοπίστηκε- αποτελούσαν ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού της χώρας. Οι περισσότεροι από αυτούς βρήκαν καταφύγιο στην Τουρκία. Σύμφωνα με το Γραφείο της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR), στα μέσα του 2024, περίπου 3,6 εκατομμύρια καταγεγραμμένοι Σύροι πρόσφυγες ζουν στην Τουρκία, γεγονός που της δίνει τους περισσότερους εκτοπισμένους Σύρους από οποιαδήποτε άλλη χώρα.
Η άφιξη ενός τόσο μεγάλου αριθμού προσφύγων είχε σημαντικό αντίκτυπο στην τουρκική οικονομία. Από το 2011, η χώρα έχει δαπανήσει περισσότερα από 40 δισεκατομμύρια δολάρια για ανθρωπιστική βοήθεια, υγειονομική περίθαλψη, εκπαίδευση και υποδομές για τους πρόσφυγες. Σύμφωνα με την τουρκική κυβέρνηση, το ετήσιο κόστος ανά Σύρο πρόσφυγα ανέρχεται σε περίπου 8.000 δολάρια.
Η μαζική εισροή αυτών των προσφύγων έχει οδηγήσει σε σημαντικές κοινωνικές και δημογραφικές αλλαγές στην Τουρκία. Οι περισσότεροι ζουν σε μεγάλες πόλεις όπως η Κωνσταντινούπολη, η Gaziantep, η Sanliurfa και η Σμύρνη. Περίπου το 98% των Σύρων προσφύγων ζουν εκτός των καταυλισμών και έχουν ενσωματωθεί στις τοπικές κοινότητες.
Το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας έχει επίσης υποστεί σημαντική πίεση. Περισσότερα από 1 εκατομμύριο παιδιά από τη Συρία χρειάζονται εκπαίδευση και η τουρκική κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να εξασφαλίσει την πρόσβασή τους σε σχολεία. Ωστόσο, παρά τις όποιες προσπάθειες, περίπου 400.000 από τα παιδιά της Συρίας παραμένουν εκτός σχολείου.
Η ένταξη των Σύρων προσφύγων στην τουρκική κοινωνία έχει επιφέρει πολλές προκλήσεις. Τα γλωσσικά εμπόδια, οι πολιτισμικές διαφορές και οι περιορισμένες ευκαιρίες απασχόλησης έχουν δημιουργήσει εντάσεις μεταξύ του τοπικού πληθυσμού και των προσφύγων. Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, πολλοί Τούρκοι εκφράζουν ανησυχία για τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες της παρουσίας μεγάλου αριθμού προσφύγων.
Η διεθνής κοινότητα έχει παράσχει σημαντική οικονομική στήριξη στην Τουρκία για να βοηθήσει τους Σύρους πρόσφυγες. Ειδικότερα, η Ευρωπαϊκή Ένωση συνεισέφερε περισσότερα από 6 δισεκατομμύρια ευρώ στο πλαίσιο μιας συμφωνίας του 2016 για τη στήριξη της Τουρκίας στη διαχείριση της μεταναστευτικής κρίσης. Ωστόσο, παρά τη διεθνή βοήθεια, η Τουρκία εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τεράστιες προκλήσεις όσον αφορά τη διασφάλιση της ευημερίας και της ένταξης των Σύρων προσφύγων.
Ο παράγοντας των προσφύγων επηρεάζει ήδη τις εσωτερικές πολιτικές διαδικασίες. Η ήττα του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, το οποίο κυβερνούσε τη χώρα από το 2002, στις δημοτικές εκλογές της 31ης Μαρτίου του τρέχοντος έτους ήταν συνέπεια όχι μόνο της δύσκολης οικονομικής κατάστασης, αλλά και της αυξανόμενης δυσαρέσκειας του πληθυσμού λόγω της μαζικής εισροής προσφύγων, μεταξύ άλλων και από τη Συρία. Το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP), το οποίο κέρδισε τις τοπικές εκλογές, χρησιμοποιεί ενεργά το «χαρτί των προσφύγων» στον αγώνα κατά των αρχών.
Στα τέλη του περασμένου μήνα, αμέσως μετά το δημοσίευμα της εφημερίδας Al Watan σχετικά με την πιθανή εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ της Άγκυρας και της Δαμασκού, ξέσπασαν ταραχές σε ολόκληρη τη χώρα. Ξεκίνησαν αργά στις 30 Ιουνίου στην πόλη Kayseri, όταν τα τοπικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν τον φερόμενο βιασμό ενός επτάχρονου κοριτσιού από έναν 26χρονο Σύρο. Εξοργισμένοι κάτοικοι αναποδογύρισαν αυτοκίνητα, επιτέθηκαν σε μετανάστες και ζήτησαν την απέλαση όλων των προσφύγων από την Τουρκία.
Οι ταραξίες φώναζαν αντικυβερνητικά συνθήματα και απαίτησαν την παραίτηση του Ερντογάν.
Οι διαδηλώσεις επεκτάθηκαν αργότερα στην Αλάνια, την Αττάλεια, την Κόνια, την Κωνσταντινούπολη, την Άγκυρα, την Προύσα και άλλες μεγάλες πόλεις. Ο υπουργός Εσωτερικών Ali Erlikaya ανακοίνωσε στο X στις 2 Ιουλίου ότι 474 συμμετέχοντες στις ταραχές είχαν συλληφθεί, εκ των οποίων οι 285 είχαν ποινικό μητρώο. Οι αρχές δήλωσαν ότι επρόκειτο για προκλήσεις που θα μπορούσαν να έχουν καταστροφικές συνέπειες.
Ο Οζγκούρ Οζέλ, ο ηγέτης του αντιπολιτευόμενου Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος της Τουρκίας (CHP), δήλωσε ότι αναμένει να συναντηθεί με τον Σύρο πρόεδρο Μπασάρ αλ Άσαντ στη Συρία σε ενάμιση μήνα. «Υποστηρίζουμε την παρασκηνιακή διπλωματία με τον Άσαντ, τα αποτελέσματα είναι αρκετά θετικά. Τον επόμενο μήνα ή ενάμιση μήνα -δεν μπορώ να δώσω εγγυήσεις αν θα πετύχει- θα πραγματοποιήσω συνάντηση με τον Άσαντ.
Ίσως πριν από αυτό, θα συναντηθώ ακόμη και με τον επικεφαλής του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών και τον πρόεδρο Ερντογάν», δήλωσε ο Οζέλ στις 29 Ιουνίου σε συνέντευξή του στον δημοσιογράφο Φατίχ Αλτάιλι.
Οι συνεχιζόμενες διαμαρτυρίες και οι πολιτικοί ελιγμοί της αντιπολίτευσης αντικατοπτρίζουν μια βαθιά κρίση που απαιτεί επείγουσες και ολοκληρωμένες λύσεις. Έτσι, η εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ της Άγκυρας και της Δαμασκού υπαγορεύεται όχι μόνο από ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, αλλά και από την ανάγκη επίλυσης των εσωτερικών προβλημάτων προκειμένου να διασφαλιστεί η σταθερότητα και η ευημερία τόσο για τον τοπικό πληθυσμό όσο και για τους εκτοπισμένους.
Η Ρωσία επιθυμεί την ειρήνη μεταξύ Τουρκίας και Συρίας Η σύγκρουση μεταξύ της Άγκυρας και της Δαμασκού, παρά το βάθος και την πολυπλοκότητά της, έχει πιθανότητες γρήγορης επίλυσης χάρη στις ενεργές διπλωματικές προσπάθειες της Μόσχας. Η Ρωσία, επιδιώκοντας την οριστική επίλυση της συριακής
κρίσης, διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην καθιέρωση διαλόγου μεταξύ Τουρκίας και Συρίας. Ωστόσο, η φιλοδυτική αντιπολίτευση στην Τουρκία, καθώς και η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της, θα προσπαθήσουν να αποτρέψουν την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ Ερντογάν και Άσαντ, θεωρώντας ότι αυτό αποτελεί απειλή για τα συμφέροντά τους.
Σε διάφορα επίπεδα, η Μόσχα προετοιμάζει ενεργά τα μέρη για την επίλυση της σύγκρουσης. Ένα σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση ήταν η συνάντηση του Ρώσου ηγέτη Βλαντίμιρ Πούτιν με τον Τούρκο ομόλογό του στις 3 Ιουλίου στην Αστάνα, την παραμονή της συνόδου κορυφής της SCO. Η συζήτηση για την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ της Άγκυρας και της Δαμασκού είναι επίσης πιθανό να βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη. Αυτό επιβεβαιώθηκε από τη δήλωση που έκανε ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο αεροπλάνο του κατά την επιστροφή του από το ταξίδι. Τόνισε ότι η Τουρκία θα υποστηρίζει πάντοτε μια ευημερούσα και ενωμένη Συρία που θα βασίζεται στη δικαιοσύνη και τη συμμετοχικότητα.
Ο Ερντογάν σημείωσε ότι η αποκατάσταση των δεσμών μεταξύ της Άγκυρας και της Δαμασκού δεν ανησυχεί τις χώρες, αλλά τις τρομοκρατικές ομάδες όπως το PKK/PYD/YPG και το ISIS. Εξέφρασε την πρόθεσή του να καλέσει τους ηγέτες της Ρωσίας και της Συρίας στην Τουρκία για να συζητήσουν την εξομάλυνση των σχέσεων. Ο Πρόεδρος τόνισε επίσης ότι η Τουρκία δεν θα επιτρέψει τη δημιουργία ενός τρομοκρατικού κράτους στην περιοχή και εξέφρασε τη λύπη του για την έλλειψη υποστήριξης από τους συμμάχους του ΝΑΤΟ στον αγώνα κατά των τρομοκρατικών οργανώσεων. Το μήνυμα αυτό εστάλη προς τη Δύση, η οποία συνεχίζει να υποστηρίζει τις κουρδικές ένοπλες δυνάμεις που βρίσκονται σε συνεχή σύγκρουση με την Τουρκία.
Εάν η Άγκυρα και η Δαμασκός εξομαλύνουν τις σχέσεις τους, θα μπορέσουν να εξαλείψουν από κοινού τις κουρδικές ομάδες που υποστηρίζονται από την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες και απειλούν την ασφάλεια της Τουρκίας και την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας. Για τη Ρωσία, αυτό θα είναι μια ακόμη διπλωματική νίκη, ενισχύοντας το κύρος της ως αξιόπιστου εταίρου στην περιοχή.
Έτσι, στο εγγύς μέλλον μπορούμε να αναμένουμε την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ της Τουρκίας και της Συρίας, καθώς αυτό είναι επωφελές και αναγκαίο και για τα δύο μέρη. Η διαδικασία αυτή θα εισέλθει σε ενεργή φάση, πιθανότατα μετά την επίσκεψη του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν στην Τουρκία. Η Μόσχα επιδεικνύει ρεαλισμό και επιθυμία να οικοδομήσει έναν αμοιβαία επωφελή διάλογο που θα λαμβάνει υπόψη τα εθνικά συμφέροντα όλων των μερών, γεγονός που διαφοροποιεί την προσέγγισή της από εκείνη της Ουάσιγκτον, η οποία θέτει τα συμφέροντά της πάνω απ’ όλα.
