Άλλη μία κατάπαυση του πυρός κατέρρευσε στη Γάζα. Οι αντιμαχόμενοι ρίχνουν την ευθύνη ο ένας στον άλλον. Μια παλιά ιστορία που η μεροληπτικά σκεπτόμενη κυρίαρχη διεθνής ηγεμονία πεισματικά εθελοτυφλώντας αρνείται να επιλύσει…
Η ισραηλινή επιχείρηση «Προστατευτική Αιχμή» δεν ήταν απλώς στρατιωτική επιχείρηση εναντίον μιας ασφυκτικά κατοικημένης περιοχής, αλλά και επίθεση εναντίον του διεθνούς ανθρωπιστικού νόμου. Οι νεκροί από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς είναι πλέον σχεδόν τριπλάσιοι από εκείνους που σκοτώθηκαν στην πτήση MH17 στην ανατολική Ουκρανία. Και στα θύματα της ισραηλινής θηριωδίας δεν είναι μόνο μαχητές της Χαμάς, αλλά γυναικόπαιδα και γέροι και ανήμποροι να αντιδράσουν πολίτες. Οι οποίοι -αποκλεισμένοι σα να είναι ποντίκια- δεν έχουν που να καταφύγουν. Η ειρωνεία είναι πως η «διεθνής κοινότητα» έχει διαφορετική άποψη για τους νεκρούς των δύο υποθέσεων. Για τα θύματα του μπόινγκ, είχε ξεσπάσει έντονη αντίδραση, που παρέμεναν άταφα… Για τους νεκρούς στη Γάζα, που σαπίζουν στα ερείπια, κάτω από τα βομβαρδισμένα σπίτια τους, κουβέντα.
Φανταστείτε την κοσμοχαλασιά, αν υπήρχαν 2.000 Ισραηλινοί νεκροί… Άλλο να είσαι «δυτικός πολίτης» κι άλλο Παλαιστίνιος. Παρά τη διεθνή κατακραυγή, από κύκλους Πανεπιστημιακών και άλλων επιφανών διανοούμενων το Ισραήλ εξακολουθεί να κατορθώνει και να διέρχεται αβρόχοις ποσί κάποιες διεθνείς αποδοκιμασίες. Μια και έχει την αμέριστη ανήθικη και στρατιωτική υποστήριξη των ΗΠΑ.
Στα 1960, η Γενική συνέλευση του ΟΗΕ, στη διακήρυξη της Ανεξαρτησίας από την Αποικιοκρατία Εθνών, είχε υιοθετήσει το δικαίωμα των λαών σε αυτοδιάθεση και κατ΄επέκταση το δικαίωμά τους ν΄ αντιστέκονται ακόμη και με τη βία «στην εχθρική κατοχή και εκμετάλλευση». Η τακτική της «καμένης γης» που εφάρμοσαν οι Ισραηλινοί στη Γάζα, χωρίς να υπολογιστεί το κόστος σε ανθρώπινες ζωές, είναι μια παλιά ισραηλινή μέθοδος. Είχε χρησιμοποιηθεί και την προηγούμενη φορά εναντίον της Γάζας στις πολεμικές επιχειρήσεις του 2008-2009, αλλά και πιο παλιά…
Έτσι και το 2004, όταν με προτροπή της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποφάνθηκε ότι η κατασκευή από το Ισραήλ του διαχωριστικού Τείχους μέσα σε παλαιστινιακές περιοχές «αντιβαίνει στον διεθνή νόμο και πρέπει να κατεδαφιστεί», το Ισραήλ ουδέποτε υπάκουσε. Ακόμη κι όταν η απόφαση εκείνη είχε υιοθετηθεί σχεδόν ομόφωνα από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ με μόνον τις ΗΠΑ το Ισραήλ, την Αυστραλία και μερικές δορυφορικές ατόλες του Ειρηνικού να είναι εναντίον. Ουδέποτε είχε εφαρμοστεί επειδή δεν υπήρχαν τα μέσα να την επιβάλουν.
Κατά τον δεύτερο πόλεμο στον Λίβανο, το 2006, οι Ισραηλινοί είχαν ισοπεδώσει τη συνοικία Νταντίγια της Βηρυτού. Και είχαν ανακοινώσει την «Dahiya Doctrine» που υποστήριζε ότι «την ίδια τύχη θα είχε κάθε περιοχή από την οποία θα εξαπολύονταν ρουκέτες εναντίον του Ισραήλ…».
Πλήρης Ασυμφωνία
Οι Παλαιστίνιοι θέλουν να τερματιστεί ο ασφυκτικός αποκλεισμός της Γάζας κι οι Ισραηλινοί θέλουν να αφοπλιστεί η Χαμάς. Τι είδους στρατιωτική απειλή αποτελεί για το σιδερόφρακτο Ισραήλ η Χαμάς, που ουδέποτε διέθετε έστω ένα τανκ, ένα μαχητικό αεροπλάνο, μία πολεμική άκατο, ή ακόμη τακτικό στρατό…
.jpg)
«Από την πρώτη ημέρα, η ισραηλινή αντιπροσωπεία στις συνομιλίες του Καΐρου ακολούθησε τις σαφείς οδηγίες για την αναγκαιότητα της ασφάλειας του Ισραήλ» δήλωσε την Κυριακή ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου.
Τα διεθνή Μέσα του συρμού, αποδέχονται την ισραηλινή άποψη και ρίχνουν την ευθύνη των βιαιοτήτων στη Λωρίδα της Γάζας, στη Χαμάς. Παρ΄ όλο που το Ισραήλ δεν ξεκίνησε τις εχθροπραξίες, όταν η Χαμάς ιδρύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Οι ισραηλινές επιθέσεις εναντίον της Γάζας έχουν ξεκινήσει από τις αρχές της δεκαετίας του 1950, όταν η λωρίδα αυτή της Γης άρχισε να αποτελεί καταφύγιο για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες τους οποίους ο ισραηλινός εποικισμός ξεσπίτωνε.
Από τότε η Γάζα τιμωρείται από το θεοκρατικό ισραηλινό κράτος, επειδή στέκεται εμπόδιο στην εκκαθάριση του παλαιστινιακού στοιχείου και στην εθνική καθαρότητα της παντοκρατορίας του εβραϊκού κράτους στην κατεχόμενη περιοχή. Έτσι η παλαιστινιακή αντίσταση στην ισραηλινή κατοχή, χαρακτηρίζεται «απειλή στην ύπαρξη του ισραηλινού κράτους».
Ακόμη και σήμερα οι κυβερνήτες του Ισραήλ ακολουθούν το δόγμα του στρατηγού Νταγιάν: «Το Ισραήλ έχει πεπρωμένο να ζήσει με το σπαθί στο χέρι, πλήττοντας τη Γάζα όταν αυτό απαιτείται».
Που οφείλεται λοιπόν αυτή η εξηντάχρονη ισραηλινή πολεμική διάθεση εναντίον της Γάζας; Επειδή οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα αποτελούν τη μαγιά του οψέποτε Παλαιστινιακού κράτους, το οποίο απεύχονται να δημιουργηθεί στα εδάφη που δόθηκαν ως δώρο από τη διεθνή κοινότητα στο Ισραήλ.
Οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες που κατέφυγαν στη Γάζα, αποτελούν υπενθύμιση της ανίερης συμμαχίας του ρατσισμού και του αποικιοκρατικού επεκτατισμού του ισραηλινού κράτους.
