«Το σωστό που ο μικρός το ξεστομίζει
Πικραίνει τους τρανούς και φαντασμένους:
Οι γαρ πνέοντες μεγάλα τους κρείσσους λόγους
πικρώς φέρουσι των ελασσόνων ύπο.».
( Ευριπίδης)
Ένας συμπαθής, ευτραφής, κενολόγος, κήρυκας του σεμνά και ταπεινά, που ανέχθηκε την διαφθορά και την άφησε να θεριέψει καταγγέλλοντάς την. «Ήχος στεκάμενος κούφιος.». (Γ. Σεφέρης).
Ένας κυβερνήτης, που κυβέρνησε για έξι, σχεδόν, χρόνια, καταγγέλλοντας τους προηγούμενους (όχι άδικα μερικές φορές) για την δική του ανικανότητα να αντιμετωπίσει και να λύσει τα προβλήματα της χώρας.
Μα η δουλειά του Κυβερνήτη δεν είναι η καταγγελία, η διαπίστωση, η περιγραφή, αλλά η δράση, η αντιμετώπιση και η διόρθωση των κακώς κειμένων.
Έργο του Κυβερνήτη είναι η ανάληψη της ευθύνης για την πορεία του κυβερνητικού σκάφους και της χώρας, μέσα στην κρίση, με σχέδιο και στρατηγική.
«Άριστη δημοκρατία είναι εκείνη που δεν επιτρέπεται στους κακούς να άρχουν «Κρατίστην είναι δημοκρατίαν όπου της πονηροίς ουκ έξεστιν άρχειν….». (Πιττακός, ένας από του επτά σοφούς).
Και για έξι χρόνια βιώσαμε την Καραμανλική δημοκρατία:
Με τους πονηρούς πολιτευτές να πλουτίζουν με άδικα έργα. «πλουτούσιν δ’ αδίκοις έργμασι.». (Σόλων).
Με τους αδηφάγους πολιτικατζήδες να μην μπορούν να βάλουν χαλινάρι στην απληστία τους. «Ου γαρ επίιστανται κατέχειν κόρον.». (Σόλων).
Με τους χορτασμένους, κορεσμένους, κοκορόμυαλους που αυθαδιάζουν. Γιατί «Αυθάδεια γεννά η χόρταση, όταν πολλά πέσουν πλούτη, σε ανθρώπους που δεν έχουνε το νου τους μετρημένον: τίκτει γαρ κόρος ύβριν, όταν πολύς όλβος έπηται ανθρώποισιν όσοις μη νόος άρτιος η.». (Σόλων).
Με τους αλαζόνες υπερφίαλους αθέμιστους (άνομους) που μπερδεύουν το νομιμοφανές με το ηθικό.
Με τους βατοπεδινούς και τον Εφραίμ «να μην σέβονται ούτε ιερά ούτε δημόσια κτήματα: ουθ’ ιερών κτεάνων ούτε τι δημοσίων φειδόμενοι.». (Σόλων). Και μόνο «τι να πρωταρπάξει ο καθένας σκέφτονται: κλέπτουσιν εφ’ αρπαγή άλλοθεν άλλος.». (Σόλων).
Με τους κομματόφρονες δικαστές (όσοι από αυτούς), που δεν «φυλάσσουν τις σεμνές αρχές της Δίκης: ουδέ φυλάσσονται σεμνά δικής θέμεθλα.». (Σόλων). Μια δικαιοσύνη που την έκαναν υποχείριο των κομματικών τους επιδιώξεων, σανιδώνοντάς την.
Με τους δημοβόρους (λαοφάγους), που χαλασμένοι «χαλούν και τον λαό δίκες σε άδικους κριτές δίνοντας για το δικό τους όφελος και δύναμη δικιά τους: δήμον τε φθείρουσι δίκας τα’ αδίκοισιν διδούσιν οικείων κερδέων είνεκα και κράτεος.». (Θεόγνις).
Και ο αρχηγός, να τους ανέχεται και να τους καλύπτει ξεχνώντας, αν ποτέ το έμαθε, πως «εκείνη η πόλη διοικείται άριστα στην οποία οι αγαθοί τιμώνται και οι κακοί παραμερίζονται: άριστα την πόλιν οικείσθαι, εν η τους αγαθούς συμβαίνει τιμάσθαι, και … εν η τους κακούς αμύνεσθαι.». (Σόλων). Ξεχνώντας, αν ποτέ το έμαθε, πως «όσοι δεν τιμωρούν τους κακούς, θέλουν να αδικούνται οι αγαθοί: οι μη κολάζοντες τους κακούς, βούλονται αδικείσθαι τους αγαθούς.». (Πυθαγόρας).
Και τώρα ομολογεί: «Έκανα λάθος».
Όμως, «οι συνετοί άνδρες (και κυβερνήτες) προλαβαίνουν τα κακά πριν να γίνουν και οι ανδρείοι όταν συμβούν τα διορθώνουν: συνετών ανδρών πριν γενέσθαι τα δυσχερή, προνοήσαι όπως μη γένηται∙ ανδρείων δε, γενόμενα ευ θέσθαι.». (Πιττακός). Ο άνδρας ο σοφός και ο πολιτικός «Ου μετανοείν αλλά προνοείν χρη (πρέπει).» (Επίμαρχος).
«Εκείνος που το καράβι κυβερνά της χώρας πρέπει να μιλάει στοχαστικά, βαστώντας το τιμόνι και τα βλέφαρα να μην του κλείνει ο ύπνος: Χρη λέγειν τα καίρια, όστις φυλάσσει πράγος εν πρύμνη πόλεως, οίακα νωμών βλέφαρα μη κοιμών ύπνω» (Αισχύλος).
Και, ο Πρωθυπουργός μας; Ο Κυβερνήτης της χώρας;
Ξυπνώντας από τον νήδυμο ύπνο του, ενώ οι κομματικοί του λαλούσαν, των ιδίων συμφερόντων τους, τον ξύλινο λόγο, σε αλληλοαναιρούμενες κομματικές, ακαταλαβίστικες γλώσσες∙
ο Πρωθυπουργός μας, εμίλησε και ζητά νωπή εντολή:
Για να νοικοκυρέψει, ξανά (!), το κράτος, που νοικοκυρεύει εδώ και έξι, σχεδόν, χρόνια. Και, το σμπαράλιασε με την κακοδιοίκηση των εκλεκτών του και την ανικανότητα των αρμοδίων Υπουργών και λειτουργών του:
Να αντιμετωπίσουν τις φωτιές που έκαψαν την Αττική, μετά την Ηλεία, επικαλούμενοι, ως φταίχτη, τον στρατηγό άνεμο, οι ανεμόμυαλοι, και ασύμμετρες απειλές, οι αμετροεπείς υψηλές.
Να αντιμετωπίσουν τους κουκουλοφόρους καταστροφείς του περασμένου Δεκεμβρίου, ρεζιλεύοντας κάθε έννοια κράτους, το οποίο μεριμνά για την κοινωνική ειρήνη και την ασφάλεια των πολιτών του.
Να διασφαλίσουν την αξιοπιστία και σοβαρότητα του κράτους, που το γελοιοποίησαν οι αποδράσεις, δι’ ελικοπτέρου, κρατουμένων και οι αποδράσεις, «δι ευχών των αγίων πατέρων» αυτών, των «Χρυσοφοράκων» και των ομοίων τους.
Να κάνουν σεβαστή της θέση της Ελλάδας, στους βόρειους και ανατολικούς γείτονές της, οι οποίοι αποθρασυθέντες από την υψηλή πολιτική της σώφρονος και ψυχραίμου υψηλοτάτης και τις κουμπαριές του Πρωθυπουργού:
Ονειρεύονται, αλλά και πεισματικά διεκδικούν: Μακεδονική γλώσσα, μακεδονική μειονότητες και όνομα Μακεδονία. οι μεν.
Ονειρεύονται αλλά και πεισματικά παρενοχλούν, «αλά τούρκα», την υφαλοκρηπίδα μας με αβλαβείς διελεύσεις και το φαρμακωμένο Φαρμακονήσι με θρασύτατες υπερπτήσεις.
Και υμείς, κυβερνητικοί και άλλοι πολυπολιτισμικοί κενόκρανοι, διακηρύσσετε την Ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας.
Και ο Πρωθυπουργός, ζητά νωπή εντολή,
Για να ξανά(!) πατάξει τη φοροδιαφυγή που επί έξι, σχεδόν, χρόνια, τώρα, την πατάσσει, φορολογώντας άγρια τους πολλούς μισθοσυντήρητους (αυτούς τους φορολογεί στην πηγή, από την οποία δεν τους αφήνει να πιούν νερό) και αφήνοντας αδέσποτους του μεγαλοφοροφυγάδες, οι οποίοι όταν δεν διαπλέκονται με τον κυβερνητικό ιστό, ξεσχίζουν το δίχτυ του φορολογικού ελέγχου.
Για να ξανά(!) ξανακάνει διαρθρωτικές αλλαγές, που έξι, σχεδόν, χρόνια, τώρα, τις διατυμπανίζει, βγάζοντας στο σφυρί, όχι, πια, τα ασημικά, δεν έχει μείνει δείγμα, αλλά τα κειμήλια του σπιτιού. Ενώ το κομματικό κράτος και οι καρεκλοκένταυροι του, σπαταλούν εκατομμύρια σε ευπρεπισμούς υπουργικών γραφείων, σε πολυτελή κρατικά αυτοκίνητα, και σε πολυδάπανα ταξίδια κρατικών αξιωματούχων.
Για να ξανά(!) αναδιοργανώσει τις δημόσιες υπηρεσίες με μηχανοργάνωση που επί έξι, σχεδόν, χρόνια της μηχανοργανώνει και στο ΙΚΑ και άλλες δημόσιες υπηρεσίες γράφουν ακόμη με μολυβδοκόντυλα, όταν δεν ξύνονται.
Και ο Πρωθυπουργός, ζητά νωπή εντολή:
«Για να ολοκληρώσουμε το έργο μας» (Κ. Καραμανλής). Δηλαδή:
Να παγώσετε μισθούς και συντάξεις των πολλών, αφήνοντας ατιμώρητους τους ασύδοτους και άπληστους χρυσοκάνθαρους, που τον μόνο Θεό που προσκυνούν είναι το χρήμα και η μόνη τέχνη που διακονούν είναι η διαπλοκή και η μίζα.
«Γουρούνια που στο βούρκο ευχαριστιούνται περισσότερο, παρά στο καθαρό νερό: Ύες βορβόρω ήδονται μάλλον ή καθαρώ ύδατι», (Ηράκλειτος). Παλιά μου τέχνη κόσκινο, πού έλεγε κι’ η μάνα μου η Μάρω.
Να συνεχίσετε τη νεοφιλελεύθερη συνταγή της υποαπασχόλησης, της ελαστικής εργασίας, της εξαθλίωσης των εργαζομένων, της αυτορρυθμιζόμενης αγοράς, που οδήγησε στην πλήρη απορρύθμιση της οικονομίας και την κρίση που όλοι βιώνουμε.
Να συνεχίσετε την μεγιστοποίηση, μέχρι σκασμού, των κερδών των καπάτσων και του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Του συστήματος, που έσκασε από την απληστία των χρυσών κωλοπαίδων του, που με τη σειρά τους το ‘σκασαν για άλλους παραδείσους.
Έτσι, «χάνονται οι πόλεις όταν δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τους φαύλους από τους έντιμους: Τας πόλεις απόλλυσθαι, όταν μη δύνωνται τους φαύλους από των σπουδαίων διακρίνειν». (Αντισθένης).
Να συνεχίσετε να καλείτε τους εργαζόμενους να πληρώνουν τα σπασμένα των χρυσών σκατοπαίδων. Γιατί, λέτε, πως η οικονομική κρίση, που εσείς και η νεοφιλελεύθερη αγορά σας δημιουργήσατε, είναι εθνική υπόθεση.
Να συνεχίσετε να χτίζεται το σχολειό της αμάθειας, για παιδιά, αποπαίδια της παιδείας.
Να συνεχίσετε να δημιουργείτε πανεπιστήμια αγραμμάτων πανεπιστημιακών «δασκάλων» και φοιτητών. Πανεπιστήμια εκτεχνικευμένης μόρφωσης. Αποστεωμένα και στραγγισμένα από ανθρωπιστική παιδεία.
Κοντεύουν τα τριάντα, όπως επαίρεται (λατινομαθής άγραφη πλάκα-tabula rasa) ο επί της (α)παιδείας Υπουργός σας.
Να συνεχίσετε να τρέφετε μια κοινωνία «κατ’ εικόνα και ομοίωσίν» σας. «Ασκοί πεφυσιαμένοι, φουσκωμένα ασκιά» (Επίμαρχος).
Μια καρικατούρα πολιτείας, που εχθρεύεται τους πολίτες με κριτική σκέψη και επιθυμεί μουνουχισμένους ψηφοφόρους.
Ο Πρωθυπουργός, «ελπίζει ακόμη από απελπισία» (Μανόλης Αναγνωστάκης). «Θα τα δώσω όλα», ορκίζεται.
Μα, «δεν κάνουν πιστευτόν τον άνδρα οι όρκοι, αλλά τους όρκους ο άντρας: Ουκ ανδρός όρκοι πίστις, άλλα όρκων ανήρ.». (Αισχύλος).
«Οι αστρολόγοι
(οι πληρωμένοι) της αυλής εφλυαρούσαν…»
ενώ
«λιγοθυμισμένοι τώρα οι άθλιοι Λάρητες,
μέσα στο βάθος του λαράριου χώνονται,
ο ένας τον άλλονα σκουντά και σκουντουφλά,
ο ένας μικρός θεός πάνω στον άλλον πέφτει
γιατί κατάλαβαν τι είδος βοή είναι τούτη.
τάνοιωσαν πια τα βήματα των Εριννύων».
(Κ. Καβάφης)
«Μεγάλη δύναμη έχει του λαού η γνώμη: Φήμη δημόθρους μέγα σθένει.». (Αισχύλος).
