Σήμερα είναι μια άλλη μέρα: είναι η Ημέρα για την εξάλειψη της Φτώχειας.
Πολλά εκατομμύρια είναι οι φτωχοί στην Ελλάδα, πολλά δισεκατομμύρια είναι οι φτωχοί στον κόσμο. Υπάρχουν ακριβείς μετρήσεις μη σας κουράζω και μη σας εντυπωσιάζω με αριθμούς τους οποίους άλλωστε δεν έχω πρόχειρους, πάντως, αν θυμάμαι καλά, πέρυσι, υπήρχαν 24 δισεκατομμύρια άνθρωποι κάτω από το όριο επιβίωσης. Προσέξτε: όριο επιβίωσης, όχι διαβίωσης. Πόσοι από αυτούς υπάρχουν και φέτος δεν ξέρω αν δηλαδή ο αριθμός τους έχει αυξηθεί και πόσα παιδιά πενήτων κάτω από τα όρια επιβίωσης έχουν έρθει για λίγο στον μάταιο τούτο κόσμο.
Χτες ήταν η Ημέρα της Διατροφής. Τα στοιχεία που θυμάμαι λένε ότι ένας τους εφτά ανθρώπους της γης υποσιτίζεται. «Ένας στους εφτά! Χμ, καλά είναι…» θα σκεφτεί ένας κυνικός άνθρωπος, ένας ρεαλιστής, ένας πραγματιστής, ένας άνθρωπος του τύπου ο θάνατός σου η ζωή μου. Επειδή δεν είναι ένας από τα 820.000.000 που υποφέρουν από την πείνα (σχεδόν οι μισοί είναι παιδιά), το δικό του το παιδί δεν είναι ένα από τα 5.000.000 που πεθαίνουν κάθε χρόνο από υποσιτισμό, ούτε ο ίδιος είναι ένας από τους 25.000 ανθρώπους που κάθε μέρα πεθαίνουν από ασθένειες λόγω υποσιτισμού. Κι αν κάθε 5΄΄ ένα παιδί φεύγει από τη ζωή, ένα άλλο έρχεται στη θέση του εκείνη την ημέρα. Ποιος θέλει το παιδί του να πάρει μια τέτοια θέση στη ζωή δεν ξέρω, βέβαια, όλοι έχουν δικαίωμα στη ζωή. Για λίγο ή για πολύ…
Προχτές δεν ήταν καμιά ιδιαίτερη Ημέρα. Ήταν μια μέρα συνηθισμένη κατά την οποία καταγράφονται οι γεννήσεις και οι θάνατοι, η γενική νευρικότητα εξαιτίας της χρηματοπιστωτικής κρίσης, η βιωσιμότητα των Τραπεζών και οι υπολογισμοί για τα δεν ξέρω πόσα ακριβώς δισεκατομμύρια ευρώ θα τους δοθούν από τις κυβερνήσεις ώστε να ανταποκριθούν τάχα στις δικές μας ανάγκες (οι δικές τους ανάγκες έχουν προ πολλού καλυφθεί). Καταναλωτές, μικρομεσαίοι, ιδιώτες, επιτηδευματίες, βιοτέχνες, επαγγελματίες, βιοπαλαιστές, φοροφυγάδες με τη σειρά τους θα σπρώξουν τη μηχανή της ανάπτυξης, της παραγωγής, των υπηρεσιών αυτής της παρά… παίζουσας χώρας.
Η ρευστότητα της κατάστασης οφείλεται στο γεγονός ότι δεν υπάρχει «ορατό» ρευστό. Ειδάλλως προς τι οι απολύσεις παγκοσμίως; Θα ρωτούσα τον κ. Ζαν Κλωντ Τρισέ «Πώς θα αποφύγουμε την ανεργία και τις απολύσεις;». «Να βοηθήσουμε ώστε να μην πληγούν τα ασθενέστερα στρώματα της κοινωνίας μας από αυτήν την μεγάλη κρίση» είπε, λέει, ο κ. Καραμανλής στον κ. Τρισέ.
Να βοηθήσετε μήπως με το να καλύψετε, ας πούμε, τα δάνεια των Φτωχών;
Αλλά η κατακόρυφη μείωση της τιμής του πετρελαίου εμάς δεν μας πτοεί. Αυτοκίνητα μπορεί να μην αγοράσουμε φέτος αλλά οι αγοραστικές μας συνήθειες έχουν αλλάξει, πως να το πω, έχουμε πιο ποιοτική προσέγγιση στις προτιμήσεις μας σε σχέση με την αγοραστική μας δύναμη. Επειδή με ή χωρίς ρευστό, μια δυο πιστωτικές κάρτες όσο να ’ναι σε καλύπτουν. Το ακριβό, το επώνυμο προϊόν, αυτό που βλέπεις στις διαφημίσεις κάθε μέρα, θέλεις, διότι με το φτηνό προϊόν, εκτός που είναι φτηνό και δεν το ξέρει ούτε η μάνα του, ποιος ξέρει τι σου… ξημερώνει;
