Ανάλυση από τον : Δρ. Joseph Mercola
Πρόλογος: Κλεάνθης Γρίβας
«Ζωές ανάξιες να βιωθούν» – Από το 1934 στο 2020
Ίδιο κίνητρο (το χρήμα), ίδιοι εμπνευστές (οι κυβερνήσεις),
ίδια εκτελεστικά όργανα (οι υγειονομικοί)
21 Ιουνίου 2023
«Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα σε όλη αυτή τη διαδικασία ότι υπάρχει ένα 5% των γιατρών – περίπου 1 στους 20 – που είναι πολύ καλοί γιατροί, είναι έξυπνοι, και διαθέτουν ενσυναίσθηση, και όντως αυτοί θα μιλήσουν σωστά στην οικογένεια του ασθενούς. Αλλά δυστυχώς, αυτοί είναι μόνο 1 στους 20.
Το 90% αυτών που συμμετέχουν στη διαδικασία είναι απλώς άσχετοι, δεν έχουν ενσυναίσθηση, και κάνουν απλώς ό,τι τους λένε. Νομίζω ότι αυτοί θα πρέπει να επανεκπαιδευτούν.
Επιπροσθέτως, υπάρχει και ένα άλλο 5% – 1 στους 20 – που είναι ευγονιστές και θέλουν τη συντόμευση της ζωή των ηλικιωμένων, των ευάλωτων ατόμων και των ατόμων με ειδικές ανάγκες».
(Stuart Wilkie στο ντοκιμαντέρ (A Good Death? The Midazolam Murders, 37:00 – https://youtu.be/U6ITOKA_0X4 )
Η εφιαλτική Επιχείρηση Aktion Τ-4, το ναζιστικό πρόγραμμα μαζικών δολοφονιών («ευθανασίας») για την εξόντωση των ανθρώπων που «η ζωή τους δεν αξίζει να βιωθεί» (Vernichtung Lebensunwerten Lebens), αναβιώνει στις μέρες μας μαζικά, ύπουλα και ατιμώρητα με τα διάφορα «Πρωτόκολλα Θανάτου», με βάση τις επίσημες «Οδηγίες» του διεφθαρμένου ΠΟΥ (Παγκόσμιου Οργανισμού Αρρώστιας) και των κυβερνητικών οργανισμών διαφόρων χωρών, για την συντόμευση της ζωή των ηλικιωμένων, των ευάλωτων ατόμων, των ατόμων με ειδικές ανάγκες και των ηλικιωμένων ασθενών που χαρακτηρίζονται ως Covid, με βάση κάποια αποδεδειγμένα fake-test.
Η εγκληματική λογική πίσω απ’ αυτή τη δολοφονία ανθρώπων μέσω της ακούσιας ευθανασίας είναι «απλή»: αφενός απελευθερώνονται νοσοκομειακοί πόροι και αφετέρου απαλλάσσεται η κοινωνία από το κόστος της συντήρησης των μελών της που μπορεί να δικαιούνταν συντάξεις και συνεχή ιατρική περίθαλψη.
Στις 14 Ιουλίου 1934, το υπουργικό συμβούλιο του Τρίτου Ράιχ θέσπισε ένα νόμο για την αποτροπή της κληρονομικής επιδείνωσης της «φυλής», με τη νομιμοποίηση της αναγκαστικής στείρωσης των ανδρών και των γυναικών που πάσχουν από ορισμένες κληρονομικές ασθένειες. Και στις 8 Οκτωβρίου 1935, θέσπισε ένα νόμο για «τη διασφάλιση της κληρονομικής υγείας του γερμανικού λαού», με τη νομιμοποίηση της υποχρεωτικής άμβλωσης σε περιπτώσεις εγκυμοσύνης όταν ένας από τους γονείς έπασχε από ορισμένες κληρονομικές ασθένειες.
Στις 1 Σεπτεμβρίου 1939 –την ημέρα της επίθεσης της Γερμανίας στην Πολωνία– ο Χίτλερ υπέγραψε διάταγμα με το οποίο διεύρυνε τρομακτικά την εξουσία των γιατρών ώστε να μπορούν να δολοφονούν επιστημονικοφανώς τα άτομα που «αποτελούσαν βάρος για την κοινωνία», νομιμοποιώντας ένα αποκρουστικό Πρόγραμμα Μαζικών Δολοφονιών/Ευθανασίας, το οποίο είχε την κωδική ονομασία Επιχείρηση Τ-4, και στο οποίο οι φόνοι αναφέρονταν ως «απολύμανση».
Η εφαρμογή της Επιχείρησης Aktion-T4 ανατέθηκε εξ’ ολοκλήρου στον υγειονομικό μηχανισμό του ναζιστικού καθεστώτος: Καθηγητές ιατρικών σχολών, γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό που είχαν προσχωρήσει κατά πλειοψηφία στο Ναζισμό.
Διαβάζοντας την ανάλυση του καθηγητή Dr. Joseph Mercola, θα κατανοήσετε ότι η εφιαλτική ναζιστική Επιχείρηση Aktion Τ-4, αναβιώνει στις μέρες μας μαζικά, ύπουλα και ατιμώρητα με τα ίδια κίνητρα (το χρήμα), τους ίδιους εμπνευστές (τις κυβερνήσεις), τα ίδια εκτελεστικά όργανα (ακαδημαϊκούς, γιατρούς και νοσηλευτικούς) και τις παρεμφερείς επίσημες κυβερνητικές Οδηγίες προς εφαρμογή (τα διάφορα Πρωτόκολλα Θανάτου), που «νομιμοποιούν» τη συντόμευση της ζωή των ηλικιωμένων, των ευάλωτων ατόμων, των ατόμων με ειδικές ανάγκες και των ηλικιωμένων ασθενών που χαρακτηρίζονται ως Covid, με βάση κάποια αποδεδειγμένα fake-test.
Κλεάνθης Γρίβας
Τ-4 – Άδεια Ευθανασίας
ΗΤΑΝ ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ ή ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ;
29 Απριλίου 2023
Κατεβάστε το άρθρο σε PDF (Λήψη PDF)
ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ
• Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι στο Ηνωμένο Βασίλειο φέρεται να έχουν δολοφονηθεί μέσω ακούσιας ευθανασίας σε νοσοκομεία και οίκους φροντίδας που διευθύνονται από την Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ / ΝHS) του Ηνωμένου Βασιλείου.
• Η ακούσια ευθανασία περιλαμβάνει τη χορήγηση μιδαζολάμης, ενός ηρεμιστικού φαρμάκου που χρησιμοποιείται συχνά στις ΗΠΑ για εκτέλεση θανατοποινιτών, συνδυασμένη με μορφίνη.
• Οι οικογένειες των θυμάτων ισχυρίζονται ότι το NHS είναι υπεύθυνο για την ακούσια ευθανασία έως και 457 ατόμων την ημέρα, χωρίς τη συγκατάθεση των ασθενών ή των φροντιστών τους — θάνατοι που συχνά αποδίδονται στην πνευμονία COVID
• Η διαδικασία συνήθως ξεκινά με μια φόρμα «μην κάνετε ανάνηψη» (DNR) ή «μην επιχειρήσετε αναζωογόνηση» (DNAR), η οποία συχνά συνιστάται με βάση την ηλικία του ατόμου.
• Το πρωτόκολλο προέρχεται από το Liverpool Care Pathway for the Dying Patient (LCP), ένα «μονοπάτι προς την ευθανασία» που υποστηρίζεται από την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου, κατά τη διάρκεια του οποίου οι ασθενείς έπαιρναν ναρκωτικά και στερήθηκαν τροφής, νερού και ιατρικής θεραπείας, ακόμη και σε περιπτώσεις όπου η ανάρρωση ήταν δυνατή
• Το «πρωτόκολλο» Liverpool Care Pathway for the Dying Patient (LCP) καταργήθηκε το 2014, αλλά οι εφαρμογές του συνεχίστηκαν και επιταχύνθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19
Ντοκιμαντέρ A Good Death? The Midazolam Murders – https://youtu.be/U6ITOKA_0X4
••••••••••••••••••••••••••••••••••
Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι στο Ηνωμένο Βασίλειο φέρεται να έχουν δολοφονηθεί μέσω ακούσιας ευθανασίας σε νοσοκομεία και οίκους φροντίδας που διευθύνονται από την ΕΣΥ του Ηνωμένου Βασιλείου (NHS). ( A Good Death? The Midazolam Murders, Film Synopsis)
Η διαδικασία συνήθως περιλαμβάνει τη χορήγηση μιδαζολάμης, ενός ηρεμιστικού φαρμάκου που χρησιμοποιείται συχνά στις ΗΠΑ για εκτέλεση μέσω θανατηφόρας ένεσης, συνδυασμένη με μορφίνη. Επειδή η μιδαζολάμη δεν ανακουφίζει από τον πόνο, συνήθως προστίθεται ένα οπιοειδές ή ένα οπιούχο όπως η μορφίνη. (The New York Times March 8, 2022)
Το σκάνδαλο αποκαλύπτεται στο «Ένας καλός θάνατος; Οι δολοφόνοι της Μιδαζολάμης» (A Good Death? The Midazolam Murders), ένα ντοκιμαντέρ παραγωγής της Jacqui Deevoy, που είναι ανεξάρτητη συγγραφέας, δημοσιογράφος, και κινηματογραφίστρια, με πάνω από 30 χρόνια εμπειρίας σε εφημερίδες και περιοδικά παγκοσμίως. Η Jacqui Deevoy συνειδητοποίησε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά όταν δόθηκε εντολή DNR (μη-αναζωογόνησης) στον πατέρα της ενώ βρισκόταν σε οίκο ευγηρίας.
«Μίλησα με έναν γιατρό που κατάγγειλε την οδηγία DNR που μου είπε ότι εφάρμοζαν το πρωτόκολλο θανάτου σε άτομα άνω των 60 ετών με προβλήματα ψυχικής υγείας, σε άτομα με σωματικές αναπηρίες, ακόμη και σε παιδιά με αυτισμό», είπε η Deevoy. (A Good Death? The Midazolam Murders, 1:11)
Οι οικογένειες των θυμάτων υποστηρίζουν ότι το ΕΣΥ/NHS, συνεχίζοντας την εφαρμογή ενός πρωτοκόλλου θανάτου (που τέθηκε σε εφαρμογή τη δεκαετία του 1990 από το Liverpool Care Pathway, και καταργήθηκε το 2014) είναι υπεύθυνο για την ακούσια ευθανασία έως και 457 ατόμων την ημέρα, χωρίς τη συγκατάθεση των ασθενών ή των φροντιστών τους – θάνατοι που συχνά αποδίδονται στην πνευμονία COVID. ( A Good Death? The Midazolam Murders, 14:06 )
Η θανατηφόρα πρακτική προέρχεται από το απαγορευμένο «πρωτόκολλο θανάτου»
Το Liverpool Care Pathway for the Dying Patient (LCP) ήταν ένα κυβερνητικό πρωτόκολλο που χρησιμοποιήθηκε στην Αγγλία και την Ουαλία για τη «βελτίωση της φροντίδας στο τέλος της ζωής». ( Version 2. Wellcome Open Res. 2018; 3: 15 )
Το πρωτόκολλο αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1990, με σκοπό να παρέχει κατευθυντήριες γραμμές βέλτιστης πρακτικής κατά τις τελευταίες ημέρες του ασθενούς και περιλάμβανε καθοδήγηση για τον έλεγχο των συμπτωμάτων, τη διακοπή των θεραπειών και την ψυχολογική, κοινωνική και πνευματική φροντίδα. ( Br J Gen Pract. 2013 Oct; 63(615): 509–510 )
Αυτό που συνέβη ήταν ότι σχεδιάστηκε μια «οδός προς την ευθανασία», κατά τη διάρκεια της οποίας οι ασθενείς νοσηλεύονταν ναρκωτικά και στερούνταν τροφή, νερό και ιατρικών θεραπειών, ακόμη και σε περιπτώσεις όπου η ανάρρωση μπορεί να ήταν δυνατή. Το πρωτόκολλο Liverpool Care Pathway for the Dying Patient (LCP) καταργήθηκε το 2014, μετά από δημόσια αναταραχή και η ανασκόπησή του ανατέθηκε από την κυβέρνηση σε επιτροπή, η οποία επέκρινε τις πρακτικές του. Όπως ανέφερε ο Guardian:
«Η κριτική περιείχε τρομακτικές ιστορίες από οικογένειες που δεν είχαν ειδοποιηθεί ότι ο αγαπημένος τους αναμενόταν να πεθάνει και, σε ορισμένες περιπτώσεις, τους οι νοσοκόμες τους επέπλητταν επειδή προσπάθησαν να του δώσουν ένα ποτήρι νερό. Το νοσηλευτικό προσωπικό είχε λανθασμένα σκεφτεί ότι η χορήγηση υγρών ήταν λάθος, σύμφωνα με τις οδηγίες LCP».
Μερικοί ασθενείς τέθηκαν στο «πρωτόκολλο του θανάτου», που όταν αποσύρθηκε, ανάρρωσαν, έστω και προσωρινά. Η [κυβερνητική] ανασκόπηση διαπίστωσε ότι η επικοινωνία ήταν πολύ κακή και ότι το ιατρικό προσωπικό πολλές φορές απέφευγε τις επώδυνες συζητήσεις με τους ασθενείς και τις οικογένειές τους». ( The Guardian July 15, 2013 )
Ωστόσο, ακόμη και μετά την κατάργηση του LCP (το 2014) συνεχίστηκαν αναφορές από οικογένειες που ανέφεραν ότι τα αγαπημένα τους πρόσωπα πέθαναν ως αποτέλεσμα της εφαρμογής του «πρωτοκόλλου του θανάτου». ( Daily Mail December 16, 2015 )
Ο Stuart Wilkie έχασε και τους δύο γονείς του τον Δεκέμβριο του 2019, με διαφορά 6 ημερών σε δύο ξεχωριστούς οίκους φροντίδας. Πιστεύει ότι δολοφονήθηκαν με ακούσια ευθανασία. «Πρέπει να καταρρίψω έναν μικρό μύθο. Όλοι είπαν ότι το LCP καταργήθηκε το 2014, αλλά, όμως, εξακολουθεί να χρησιμοποιείται». ( A Good Death? The Midazolam Murders, 14:21 και 17.00)
Εφαρμογή του DNR, χωρίς ενημερωμένη συναίνεση
Οι ιστορίες των οικογενειών που επηρεάζονται ακολουθούν ένα παρόμοιο μοτίβο, ξεκινώντας συνήθως με μια φόρμα DNR ή DNAR («να μην επιχειρήσετε ανάνηψη»), η οποία συχνά συνιστάται απλώς με βάση την ηλικία του ατόμου. «Αν σας ζητηθεί ποτέ να υπογράψετε μια φόρμα DNAR, θα σας συμβούλευα να μην υπογράψετε ποτέ. Ο λόγος; Επειδή γίνεται κατάχρησή της», λέει ο Wilkie. ( A Good Death? The Midazolam Murders, 17:00 )
Υποτίθεται ότι υπάρχει κοινή λήψη αποφάσεων όσον αφορά τη φροντίδα στο τέλος της ζωής ενός ατόμου, ύστερα από ενημερωμένη συγκατάθεση. Όμως, ο Wilkie σημειώνει:
«Οι γιατροί και οι νοσηλευτές δεν έχουν καμία σχέση με τον όρο «ενημερωμένη συγκατάθεση». Είναι υποχρέωσή τους να ενημερώνουν τους συγγενείς, αλλά δεν το κάνουν. Πρέπει να δώσει την ενημερωμένη συγκατάθεσή του ο ασθενής ή ο συγγενής του που έχει το σχετικό πληρεξούσιο. Και δεν το κάνουν. Αυτό που κάνουν είναι ακούσια ευθανασία που είναι παράνομη. Και τα δικαστήρια αποτυγχάνουν να επιβάλλουν κυρώσεις». ( A Good Death? The Midazolam Murders, 17:00)
Ωστόσο, από τη στιγμή που υπογραφεί η φόρμα DNΑR, συχνά θέτει σε κίνηση τους τροχούς της ακούσιας ευθανασίας. Ο Wilkie συνεχίζει:
«Αυτό είναι το θεμελιώδες πρόβλημα. Οι γιατροί δεν μπορούν την εφαρμόσουν την “ευθανασία“ χωρίς την ενημερωμένη συγκατάθεση του ασθενούς ή κάποιου νόμιμου πληρεξουσίου του. Και αυτό, γενικά δεν συμβαίνει στα νοσοκομεία, κάθε μέρα.
Αφού διασφαλίσουν μια φόρμα DNAR, και, στη συνέχεια, μια φόρμα DoLS [Διασφαλίσεις Στέρησης της Ελευθερίας], οι γιατροί και τα νοσοκομεία, θεωρούν ότι έχουν το απόλυτο δικαίωμα και την άδεια να σκοτώσουν αυτόν τον ασθενή. Τα μέλη της οικογένειάς του έχουν στερηθεί κάθε δικαιώματος για τον συγγενή τους.
Προσπαθούν να τους πείσουν ότι αυτό είναι ένας «ελεήμων φόνος», αυτό που αποκαλούν «καλός θάνατος», ένας ευφημισμός αυτού που είναι πραγματικά: ένας εύκολος θάνατος, που δεν έχει καμία σχέση με την κατάσταση του ασθενούς εκείνη τη στιγμή. Μίλησα με εμπειρογνώμονες και με συμβούλους ανακουφιστικής βοήθειας που είπαν ότι αυτό είναι βασικά λάθος. Δεν μπορείς να προβλέψεις τον θάνατο, τον φυσικό θάνατο». ( A Good Death? The Midazolam Murders, 19:00 )
Η λέξη ευθανασία προέρχεται από την ελληνική λέξη ευθάνατος, (“”καλώς θανείν”) οποία χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει τον «εύκολο θάνατο» του Αυγούστου Καίσαρα, ο οποίος πέθανε φυσικά σε ηλικία 75 ετών. Όπως λέει ο Wilkie:
«Έκτοτε, η λέξη έχει μπασταρδευτεί, και χρησιμοποιείται από τους ευγονιστές ως κάλυψη για την εκτέλεση ανθρώπων, με τρόπο που μπορεί να αφορά άτομα με σύνδρομο Down, με αυτισμό ή απλώς υπερήλικες.
▪ Τους καταγράφουν ως DNAR (do not attempt resuscitation – μην επιχειρήσετε ανάνηψη).
▪ Τους αξιολογούν με βάση την DoLS (Deprivation of Liberty Safeguards – Διασφαλίσεις Στέρησης Ελευθερίας: διαδικασία που ορίζει ο νόμος όταν είναι απαραίτητο να στερηθεί την ελευθερία του ένας πολίτης ή ένας ασθενής που δεν έχει την ικανότητα να συναινέσει στη «θεραπεία» του προκειμένου να «προστατευτεί» από βλάβη).
▪ Και, εν συνεχεία, “προβλέπουν” τον θάνατο των ασθενών χορηγώντας τους φάρμακα». (A Good Death? The Midazolam Murders, 12:00 )
Το Πρωτόκολλο COVID είναι «κοκτέιλ Ευθανασίας»
Το «πρωτόκολλο ακούσιας ευθανασίας» συνήθως περιλαμβάνει μεδαζεπάμη που χορηγείται μαζί με μορφίνη. Όμως, ο Wilkie λέει:
«Είναι λάθος να δίνονται και τα δύο φάρμακα μαζί. Βασικό λάθος. Υπάρχει συνεργική δράση μεταξύ τους. Συνδυάζοντας τη μεδαζεπάμη με τη μορφίνη, προκαλείτε έχετε αναπνευστική καταστολή, και επιβραδύνετε την αναπνοή… επιβραδύνετε την αναπνοή… επιβραδύνετε την αναπνοή. Και ξέρουν τι σημαίνει αυτό στην πράξη».
Λέγεται στους ασθενείς και στις οικογένειές τους ότι τα φάρμακα θα βοηθήσουν να πάει οξυγόνο στους πνεύμονες, τη στιγμή που τα φάρμακα προκαλούν το αντίθετο αποτέλεσμα. Και το χειρότερο είναι ότι έχω βρει και έγγραφα του NHS (ΕΣΥ) που δείχνουν πως εφαρμόζεται το πρωτόκολλο… Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, δίνουν σε ασθενείς που δεν μπορούν να αναπνεύσουν, έως και 30 mg μορφίνης και 60 mg μιδαζολάμη, που είναι αρκετά για να σκοτώσουν οποιονδήποτε», λέει ο Wilkie. ( A Good Death? The Midazolam Murders, 23:26 ) [mg = 1χιλιοστό του γραμμαρίου]
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, η κατευθυντήρια οδηγία NG163 του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας και Φροντίδας (NICE) ζήτησε «φαρμακολογικές παρεμβάσεις και προκαταρκτική συνταγογράφηση» για ασθενείς με COVID-19, με βάση τις κατευθυντήριες οδηγίες που προορίζονταν αρχικά για ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο που αναμένονταν να πεθάνουν σε λίγες ώρες ή ημέρες. ( BMJ 2020;369:m1461 )
Γράφοντας στο British Medical Journal (BMJ), ο καθηγητής ανακουφιστικής φροντίδας Sam Ahmadzai επέκρινε τις οδηγίες, δηλώνοντας:
«Ο συνδυασμός οπιοειδούς, βενζοδιαζεπίνης ή/και νευροληπτικού χρησιμοποιείται μόνο σε εξειδικευμένες εγκαταστάσεις παρηγορητικής φροντίδας για τον έλεγχο των συμπτωμάτων και για την “”ανακουφιστική καταστολή”” για τη μείωση της διέγερσης στο τέλος της ζωής. Απαιτείται μεγάλη δεξιότητα και εμπειρία για τη χρήση αναλογικής ανακουφιστικής καταστολής, έτσι ώστε η ακραία σωματική και η υπαρξιακή δυσφορία να ανακουφίζονται, αλλά να μην επιταχύνεται ο θάνατος.
Η κατευθυντήρια οδηγία NG163 δηλώνει: «Η καταστολή και η χρήση οπιοειδών δεν πρέπει να αναστέλλονται λόγω φόβου πρόκλησης αναπνευστικής καταστολής». Εάν η μόλυνση από τον COVID-19 ήταν ομοιόμορφα θανατηφόρα, αυτή θα ήταν μια αποδεκτή δήλωση. Αλλά για άτομα που δεν ήταν προηγουμένως γνωστό ότι βρίσκονται στο τέλος της ζωής τους, υπάρχει πιθανός κίνδυνος ακούσιας σοβαρής βλάβης, εάν αυτά τα φάρμακα χρησιμοποιούνται εσφαλμένα και χωρίς το όφελος των ειδικών συμβουλών ανακουφιστικής φροντίδας». (BMJ 2020;369:m1461 )
Πολλές οικογένειες θυμάτων είπαν ότι ο COVID-19 αναγράφεται στο πιστοποιητικό θανάτου του αγαπημένου τους προσώπου μετά από την ακούσια “ευθανασία” του. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, το NHS (ΕΣΥ) έλαβε πρόσθετες προμήθειες μιδαζολάμης από τη Γαλλία ως «προφύλαξη» έναντι πιθανών ελλείψεων του φαρμάκου. ( The Pharmaceutical Journal May 19, 2020 )
Αποδεικνύεται ότι η κατευθυντήρια οδηγία NG163 είναι απλώς μια ενημερωμένη έκδοση του LCP. Όπως σημειώθηκε από τον Maajid Nawaz στο Substack:
«Τι είναι η κατευθυντήρια οδηγία NG163NG163; Οι αναγνώστες μπορεί να εκπλαγούν όταν μάθουν ότι είναι ίδια με το Liverpool Care Pathway (LCP). Χρησιμοποιούν τα ίδια φάρμακα Midazolam και μορφίνη. Το μόνο πράγμα που απαγορεύτηκε ήταν η χρήση της ονομασίας LCP». ( Substack, Radical Media – by Maajid Nawaz )
«Είναι ένα παρατεταμένο βασανιστήριο»
Ο συνδυασμός φαρμάκων ευθανασίας που χορηγείται σε ασθενείς στα νοσοκομεία δεν οδηγεί σε «καλό» ή «εύκολο» θάνατο. Ο Wilkie περιέγραψε την αργή αναπνευστική καταστολή που προκαλεί ως μια μορφή παρατεταμένου βασανιστηρίου:
«Αν τη συγκρίνουμε με τις εκτελέσεις θανατοποινιτών που χρειάζονται μια ώρα ή ίσως δύο ώρες για να πεθάνεις, πράγμα που χαρακτηρίζεται ως παρατεταμένο βασανιστήριο, πώς θα χαρακτηρίζονταν οι 29 ώρες αργής αναπνοής; Και θα ρωτούσα οποιονδήποτε δίνει ή σκοπεύει να δώσει ένα από αυτά τα φάρμακα σε κάποιον άνθρωπο, να σκεφτεί πώς θα αισθανότανε ο ασθενής που πέφτει από τις 12 αναπνοές το λεπτό, στις 6, στις 3…
Και ξέρετε ότι το άτομο που σας χορηγεί αυτό το φάρμακο, σας σκοτώνει σιγά σιγά, χωρίς τη συγκατάθεσή σας. Πρόκειται για την ακούσια ευθανασία που τυπικά είναι παράνομη στη χώρα… Αυτός είναι ένας άλλος μύθος με τους γιατρούς, ή ακόμα και τον παθολόγο, που θα πει, “”Ω, υπάρχει υγρό στον πνεύμονα””. Λοιπόν, αν δεν μπορείτε να αναπνεύσετε, δεν μπορείτε να απαλλαγείτε από το υγρό. Πολλά από αυτά που εκπνέουμε περιλαμβάνουν νερό. Εάν επιβραδύνετε την αναπνοή, συσσωρεύετε υγρό στους πνεύμονες. Πράγμα που δεν είναι το ίδιο με την πνευμονία… Είναι σαν να βγάζετε ένα ψάρι έξω από το νερό… η ιδέα ότι αυτός είναι ένας “καλός” θάνατος είναι ένας μύθος που πρέπει να καταρριφθεί. Δεν είναι καλός ο θάνατος όταν σου χορηγούνται αυτά τα φάρμακα. Πιστεύω ότι πρέπει να απαγορευτεί η χρήση της μιδαζολάμη σε ηλικιωμένους, τελείως». ( A Good Death? The Midazolam Murders, 50:24 )
Ο Wilkie περιγράφει επίσης το παράδοξο αποτέλεσμα, κατά το οποίο τα χορηγούμενα φάρμακα προκαλούν συμπτώματα που καταλήγουν να είναι θανατηφόρα. Όταν οι γιατροί παρατηρούν αυτά τα συμπτώματα, δίνουν περισσότερα από τα ίδια φάρμακα που προκαλούν τη βλάβη. «Στην πραγματικότητα επιδεινώνουν την κατάσταση», λέει ο Wilkie.
«Επιστρέφουμε στον ιατρογενή θάνατο που προκαλείται από τον γιατρό. Δεν νομίζω ότι πολλές νοσοκόμες και πολλοί γιατροί γνωρίζουν τι είναι το παράδοξο αποτέλεσμα. Είναι πολύ σκληρό πράγμα να γυρνάς το κεφάλι σου και να προσπαθείς να ανοίξεις το στόμα σου για να πάρεις αέρα. Και να μη μπορείς να αναπνεύσεις, επειδή σου έχουν δώσει φάρμακα». (A Good Death? The Midazolam Murders, 29:27)
Το χρήμα και η τυφλή πίστη στην εξουσία αποτελούν θανατηφόρα παγίδα
Ποιο είναι το κίνητρο για τη δολοφονία ηλικιωμένων ατόμων ή ατόμων με αναπηρία; Στο βίντεο υποστηρίζεται ότι κινητήρια δύναμη είναι τα χρήματα. Η ακούσια «ευθανασία» αφενός απελευθερώνει νοσοκομειακούς πόρους και αφετέρου απαλλάσσει την κοινωνία από τα μέλη της που μπορεί να δικαιούνταν συντάξεις και συνεχή ιατρική περίθαλψη. Ωστόσο, είναι πιθανό ότι περισσότεροι που εμπλέκονται σ’ αυτή τη διαδικασία, να κάνουν αυτό που τους λένε. Ο Wilkie λέει:
«Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα σε όλη αυτή τη διαδικασία ότι υπάρχει ένα 5% των γιατρών – περίπου 1 στους 20 – που είναι πολύ καλοί γιατροί, είναι έξυπνοι, και διαθέτουν ενσυναίσθηση, και όντως αυτοί θα μιλήσουν ευγενικά και σωστά στην οικογένεια του ασθενούς. Αλλά δυστυχώς, αυτοί είναι μόνο 1 στους 20.
Το 90% αυτών που συμμετέχουν στη διαδικασία είναι απλώς άσχετοι, δεν έχουν ενσυναίσθηση, και κάνουν απλώς ό,τι τους λένε. Νομίζω ότι αυτοί θα πρέπει να επανεκπαιδευτούν.
Επιπροσθέτως, υπάρχει ένα άλλο 5% – 1 στους 20 – που είναι ευγονιστές και θέλουν τη συντόμευση της ζωή των ηλικιωμένων, των ευάλωτων ατόμων και των ατόμων με ειδικές ανάγκες». (A Good Death? The Midazolam Murders, 37:00)
Γι’ αυτό, υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους είναι προς το συμφέρον μας να αποφεύγουμε τα νοσοκομεία, ιδιαίτερα εάν πρόκειται για προαιρετικές επεμβάσεις ή χρόνιες παθήσεις. Εάν χρειαστεί να πάμε στο νοσοκομείο λόγω μιας έκτακτης ανάγκης που είναι απειλητική για τη ζωή μας, θα πρέπει να φροντίσουμε να έχουμε μαζί σας έναν δικηγόρο που μπορεί να διαχειριστεί τη φροντίδα μας και να ενεργήσει ως πληρεξούσιό μας εάν είναι απαραίτητο.
••••••••••••••••••••••••••••••••••
ΔΙΑΒΑΣΤΕ: ΠΟΥ: Εγκληματική Πρόκληση και Συγκάλυψη των Θανάτων
Στη Νέα Υόρκη, την Άνοιξη 2020, πέθανε το 76,4% των ασθενών με COVID-19 (ηλικίας 18 έως 65 ετών) μετά την τοποθέτησή τους σε αναπνευστήρες. H αντίστοιχη θνησιμότητα μεταξύ των ασθενών ηλικίας άνω των 65 ετών ανήλθε στο τρομακτικό ποσοστό 97,2% – https://www.grivas.info/covid-…19/583-%CF%85
Μπορείτε να κατεβάστε το σχετικό άρθρο του Dr. Joseph. Mercola – Λήψη PDF
