Η αξιολόγηση σημαντικών ψυχοκοινωνικών φαινομένων που αφορούν μεγάλα πληθυσμιακά σύνολα εμπεριέχει δυσχέρειες που συχνά αποτελούν αιτία αποφυγής της για τους ειδικούς επιστήμονες. Επιπρόσθετα υπάρχουν και επιβαρύνσεις που προέρχονται από το γεγονός ότι κάθε σχετική προσπάθεια προσδίδει στους επικριτές της δικαίωμα παρερμηνείας που στηρίζεται στην πιθανή έλλειψη της απαραίτητης αντικειμενικότητας και του επαρκούς χώρου αποστασιοποίησης από το κυρίως φαινόμενο. Για το λόγο αυτό δεν θα επιστρέψω και δεν θα σχολιάσω τα μέτρα της τροχαίας με τα αλκοτέστ και την κατάσχεση οχημάτων μεθυσμένων – δολοφόνων- οδηγών που εάν το θυμάστε μόλις ξεκίνησε να εφαρμόζεται και, ΖΗΤΩ η χώρα των θαυμάτων, σε χρόνο ρεκόρ…εγκαταλείφθηκε!
Με βάση, όμως, τα αντικειμενικά και αδιάσειστα στατιστικά στοιχεία η αλήθεια παραμένει αμείλικτα οδυνηρή για ειδικούς και μη, για επικριτές και κρινόμενους ,για τους νομοθέτες και τους παραβάτες! Ποια είναι αυτή η αλήθεια; Τις τελευταίες δεκαετίες η Ελλάδα αιμορραγεί και μειώνεται κάθε στιγμή κυκλοφορίας διτρόχων, τετράτροχων ή φορτηγών στα εθνικά και επαρχιακά της οδικά δίκτυα άσχετα του εάν οι ελέγχοντες τα τιμόνια έχουν επιτρέψει στον εαυτό τους την υπέρβαση του επιτρεπτού ορίου κυκλοφορίας αλκοόλ στο καρδιοαγγειακό τους σύστημα..
Και οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου, διατείνεται η Βιβλική ρήση αλλά η σύγχρονη πραγματικότητα αποδεικνύει ότι παρόμοιες “ευφροσύνες” έχουν σαν απόληξη τουλάχιστον τον τραυματισμό εαυτών και ανυπόπτων άλλων εάν όχι και το…θάνατο! Είναι τόσο εντυπωσιακά τα ερευνητικά ευρήματα σε άλλες χώρες ώστε να πρέπει να μας βάλουν ΟΛΟΥΣ σε πολύ δυσάρεστες σκέψεις και προβληματισμούς..
Υπολογίζεται σε Ευρώπη και Αμερική ότι από 18 έως 47 τοις εκατό τα οδικά ατυχήματα με υλικές ζημίες, τραυματίες ή και νεκρούς οφείλονται στο γεγονός ότι τα άτομα που τα προκαλούν έχουν καταναλώσει αλκοόλ, ναρκωτικά ή και άλλες ψυχοτρόπες ουσίες σε επίπεδο απώλειας του ελέγχου των κινήσεών τους και του συντονισμού που απαιτεί η οδήγηση αυτοκινήτου… Ότι χρειάζεται ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ παρέμβαση στα κυκλοφοριακά μας θέματα είναι αλήθεια αυταπόδεικτη και κοινά αποδεκτή.
Η παρέμβαση της κατάσχεσης οχημάτων ατόμων που ελεγχόμενα από συσκευές αλκοτέστ βρέθηκαν σε κατάσταση…”ευφροσύνης” λειτούργησε όπως θυμάστε περισσότερο ως βεγγαλικό και λιγότερο ως πηγή φωτός στο “μαύρο χάλι” των κυκλοφοριακών μας θεμάτων αποδεικνύοντας έτσι ότι ΔΕΝ ήταν η απαιτούμενη ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ παρέμβαση.
Μαζί με τα αλκοτέστ και τα “αόρατα” ραντάρ που καταγράφουν τους οδηγούς οι οποίοι καταστρατηγούν τον ΚΟΚ σίγουρα χρειαζόμαστε και πρόσθετα μέτρα ελέγχου πρόληψης και καταστολής. Χρειάζεται να μάθουμε στα παιδιά μας να οδηγούν σωστά και υπεύθυνα, να συνειδητοποιήσουμε ΟΛΟΙ ότι το τιμόνι μετουσιώνεται σε φονικό όργανο όταν λειτουργούμε ανέμελα. Οι Αγγλοσάξονες διατείνονται ότι στο δρόμο είναι απαραίτητο να βρεθούν αντιμέτωποι δύο «βλάκες» για να σκοτωθεί τουλάχιστον ο ένας…
Στο σημερινό σχόλιο με οδήγησε ο φοιτητής μου που με εμφανή ειλικρίνεια μέσα στο πανεπιστημιακό αμφιθέατρο με ρώτησε “…. Κύριε καθηγητά, είναι αλήθεια ότι εάν κανείς φάει δυο σοκολάτες μετά τα ποτά η συσκευή του αλκοτέστ ΔΕΝ θα ανιχνεύσει το…ζητούμενο;”
Με το αλκοόλ και την οδήγηση ποιό είναι το ζητούμενο;
Να ξεφύγουμε από τη δημιουργία επικινδύνων καταστάσεων ή να ξεφύγουμε από τη σύλληψη την ώρα που βρισκόμαστε σε κατάσταση επικινδυνότητας που μπορεί να κοστίσει όχι μόνο λαμαρίνες αλλά και ανθρώπινες ζωές;
