Τι «θυμάμαι» να γράψεις δύο μέρες μετά την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων; Aπλά βάζεις το ρήμα σε τρίτο πρόσωπο πληθυντικού αριθμού και από «θυμάμαι» γίνεται «θυμούνται».
Ναι! Κάθε τέσσερα χρόνια οι λαοί της γης θυμούνται την Ελλάδα. Και αυτή η μικρή χώρα που δεν αγαπήθηκε από κανέναν κι ούτε η ίδια αγάπησε εαυτήν γίνεται από ουραγός πρωτοπόρος.
Και φιλόπατρις είμαι και ευσυγκίνητη και αφελής. Και πείτε με ότι χαζοφέρνω που ριγώ όταν βλέπω τη σημαία μας και τους ομοεθνείς μας να παρελαύνουν πρώτοι στην έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων.
Κάθε τέσσερα χρόνια ο κόσμος… κάνει μεταβολή κι από τελευταίοι προβιβαζόμαστε για λίγη ώρα σε σημαιοφόρους.
Και όταν οι αγώνες τελειώνουν, πάλι «τα κεφάλια μέσα», για να θυμηθούμε το πασίγνωστο, πανέξυπνο ανέκδοτο.
Παρασκευή, λοιπόν 8 Αυγούστου και τρείς μετά το μεσημέρι, έφτιαξα ένα μεγάλο σέϊκερ με φραπέ και πήρα μία όσο γίνεται πιο αναπαυτική θέση απέναντι από την τηλεόραση. Και καλά έκανα να με φροντίσω γιατί εκτός από μικρά διαλείμματα τρείς, περίπου, ώρες καθηλώθηκα εκεί…
Με εντυπωσίασε η τελετή έναρξης των Κινέζων. Μετά την έναρξη του 2004 στην Αθήνα, ήταν ό,τι καλύτερο έχω δει σε Ολυμπιακή Οργάνωση.
Και δάκρυσα όταν 80 κινεζάκια τραγούδησαν με εξαιρετική προφορά τον Ολυμπιακό ύμνο των Παλαμά – Σαμάρα στα ελληνικά. Δάκρυσα και αναρωτήθηκα πόσα ελληνόπουλα ξέρουν τους στίχους του Ολυμπιακού Ύμνου; Δε ρωτάω… Δεν κάνω έρευνα… Δεν το ψάχνω. Φοβάμαι μήπως το δάκρυ της συγκίνησης γίνει θρήνος απογοήτευσης. Δε μας αγαπάμε, ρε παιδιά. Δεν ξέρω πιο μισέλληνες από τους Έλληνες!…
Επειδή είχα μεγάλη ανυπομονησία να δω την έναρξη κι επειδή η ώρα δεν περνούσε άνοιξα τον υπολογιστή μου να διαβάσω στο Ίντερνετ για τους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αξίζει να το «επισκεφθείτε» όσοι έχετε Ίντερνετ και όσοι δεν έχετε ανοίξτε τις εγκυκλοπαίδειές σας. Έτσι σαν μνημόσυνο και σαν φόρο τιμής στους προγόνους μας, που γίνονται η αιτία να μας τιμάει ο πλανήτης κάθε τέσσερα χρόνια.
Αιτία, λοιπόν, που δημιουργήθηκαν οι αγώνες στην αρχαία Ελλάδα και προϋπόθεση για να τελεστούν ήταν η παύση των εχθροπραξιών. Η πολυλάλητη εκεχειρία . Ω, σοφό «αρχαίο πνεύμα αθάνατο» που έγραψε ο Παλαμάς και έψαλλαν τα 80 κινεζάκια.
Δύο η ώρα και κάτι έκλεισα το Ίντερνετ, για να ακούσω ειδήσεις… και άκουσα και είδα. Είδα βομβαρδισμένα σπίτια, αμάχους να φεύγουν πανικόβλητοι, νεκρούς στους δρόμους, πόλεμος στον Καύκασο. Μία χώρα που πρώτη φορά την ακούμε οι περισσότεροι: Η Νότια Οσσετία, και μία χώρα που λίγο-πολύ την έχουμε υπ’ όψιν: η Γεωργία… Αλληλοσυγκρούονται! Μισή ώρα πριν αρχίσει η γιορτή της Ειρήνης και της Εκεχειρίας.
Ω, άσοφο!!! Σύγχρονο πνεύμα ακατανόητο!!!
Έχω πολύ θλίψη για προσωπικούς λόγους αυτόν τον καιρό. Ζω σε έναν κόσμο που δεν τον καταλαβαίνω. Σε έναν κόσμο που και ο ίδιος δεν μπορεί να αποκωδικοποιήσει τις πράξεις του και την ύπαρξη του.
Δεν έχω τίποτα άλλο να γράψω. Σήμερα οι ιδέες και οι λέξεις έρχονται με το ζόρι και απρόθυμες στο μυαλό μου… Να μην σας ταλαιπωρώ άλλο… Απολαύστε τους αγώνες. Μέχρι την άλλη Κυριακή που θα τα «ξαναπούμε»!
