Υπάρχουν δουλειές και δουλειές παντού, όχι μόνο σ αυτό τον τόπο. Άλλες σκληρές, άλλες χαλαρές, άλλες ενδιαφέρουσες, άλλες μονότονες.
Υπάρχουν κι εκείνες οι δουλειές που θεωρούνται λειτούργημα.
Ο γιατρός που παλεύει να σώσει μια ζωή, ο δάσκαλος που μαθαίνει την αλφάβητο στα πιτσιρίκια. Ο δημοσιογράφος(τρομάρα μας) που οφείλει να λέει την αλήθεια. Και τόσες άλλες.
Υπάρχουν και οι ναυτικοί. Που εκτός της ευθύνης μεταφοράς ανθρώπων, αγαθών και προϊόντων, έχουν και μια άλλη αποστολή: να μη σταματήσει η επικοινωνία της νησιωτικής με την ηπειρωτική χώρα.
Και τότε το επάγγελμα γίνεται λειτούργημα και ο καπετάνιος ο καθημερινός ήρωας.
Σαν τον καπτα Ισίδωρο του Αδαμάντιος Κοραής, που έδεσε το βαπόρι στο λιμάνι της Κιμώλου, έτσι όπως το έδεσε. Σα να μη συμβαίνει τίποτα έξω. Σα να ήταν μια συνηθισμένη μέρα.
Έτσι το βλέπουν αυτοί οι άνθρωποι. Άλλη μια μέρα στη δουλειά. Κι όπως είπε στο zouglaport ο καπετάνιος Ισίδωρος Λιγνός, αυτά συμβαίνουν σχεδόν καθημερινά ιδιαίτερα τους μήνες του χειμώνα. Απλά εμάς μας έκανε εντύπωση γιατί το είδαμε σε βίντεο.
Καπετάνιοι σαν τον καπετάν Ισίδωρο, δίνουν νόημα στο ναυτικό επάγγελμα. Άνθρωπος ταγμένος στη θάλασσα, που προτρέπει τα νέα παιδιά να ασχοληθούν με την θάλασσα. Τι θαλασσινός λαός θα ήμασταν άλλωστε!
Κι ας του χουν κόψει όπως σε όλες τις κατηγορίες επαγγελμάτων(;) αρκετά χρήματα.
Ο ίδιος θα συνεχίσει να «παλεύει» για να σώσει μια ζωή στη φουρτουνιασμένη θάλασσα. Ή να δέσει πάση θυσία το καράβι στο λιμάνι, για να πάρουν τα γερόντια τα φάρμακά τους.
Τέτοιοι άνθρωποι αξίζουν πολλά παράσημα από την πολιτεία.
Τους αρκεί όμως, το βλέμμα ευχαρίστησης του επιβάτη που κατεβαίνει απ το πλοίο και η ευχή της γερόντισσας στο νησί, που το «σταυρώνει» καθώς σφυρίζει για να φύγει!
