Πολύς λόγος γίνεται το τελευταίο 24ωρο, με αφορμή δύο πολιτικές(;) παρεμβάσεις.
Τη μία του πρωθυπουργού που σκέφτεται να καταργήσει το κανάλι της Βουλής και την άλλη του πρώην προέδρου της Βουλής Απόστολου Κακλαμάνη, που είπε να μην βγαίνουν στις τηλεοράσεις οι βουλευτές και οι υπουργοί, όσο υπάρχει…δουλειά στο κοινοβούλιο.
Για το πρώτο, στην κατάργηση του καναλιού της Βουλής, υπάρχουν ενστάσεις.
Πρώτον, θα μας στερήσουν το πιο καλό ριάλιτι, των τελευταίων ετών. Κακά τα ψέματα, οι συζητήσεις στο κοινοβούλιο απέκτησαν ξαφνικά ενδιαφέρον, τόσο με τις «κοκορομαχίες» των αριστεροδεξιών, με ολίγη από κέντρο, όσο και από τις ειδήσεις που βγαίνουν, αλλά και τις «καταγγελίες» τύπου Ταμήλου, «πως είναι δυνατόν να ερχόμαστε στην επιτροπή αφού δεν πληρωνόμαστε»!!!
Η άλλη ένσταση έχει να κάνει με όοοολο αυτόν τον κόσμο που έχει προσληφθεί στο κανάλι της Βουλής. Τεχνικοί και δημοσιογράφοι. Που έχουν την ταμπέλα του «βύσματος», ως έχοντες…μπάρμπα στην Κορώνη.
Είναι κακό να χάνονται δουλειές και να υποφέρουν οικογένειες. Και το ερώτημα προς τον κο Πρωθυπουργό είναι, είναι σίγουρος ότι δεν θα αντιμετωπίσει σε μια τέτοια ενδεχόμενη απόφασή του, στάση αντίστοιχη με αυτήν των υπαλλήλων της Βουλής, όταν αντέδρασαν έντονα στην επίμαχη τροπολογία που τους εξίσωνε με τους υπόλοιπους υπαλλήλους του δημοσίου;
Πάμε στο άλλο τώρα. Στην σύσταση Κακλαμάνη για τις τηλεοπτικές εμφανίσεις.
Εδώ που τα λέμε, το κακό έχει παραγίνει. Δεν πρέπει να υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο που να φιλοξενεί τόσες πολλές φορές, υπουργικά και βουλευτικά πρόσωπα στο γυαλί.
Και αναρωτιέται εύλογα όχι μόνο ο Κακλαμάνης, αλλά το σύνολο του κόσμου. Καλά αυτοί δεν έχουν δουλειά να κάνουν;
Και να πεις ότι έβγαινε και κάτι από τις εμφανίσεις τους! Όλο τσαμπουκάδες και κόντρες, αλλά για την …τηγανίτα που λέει και ο Γεωργίου, τίποτα. Όλοι δε, συμφωνούν ότι τα δεινά του κόσμου είναι μεγάλα, αλλά κανείς δεν κουνιέται στο κόμμα του.
Εδώ βέβαια, ρίχνω το μεγαλύτερο φταίξιμο στους δημοσιογράφους.
Απαράδεκτο να έχουν θεσπίσει εδώ και πολλά χρόνια, το «ξεκατίνιασμα» των πολιτικών πάνελ, στο όνομα της τηλεθέασης και του γεμίσματος χρόνου.
Υπάρχουν πολλοί πιο ουσιαστικοί τρόποι να γεμίσεις ένα πρόγραμμα. Για να έπαιρναν όλα τα κανάλια μια απόφαση να «έκοβαν» από εκπομπές και δελτία για ένα μήνα όλους τους πολιτικούς, να δούμε τι θα γινόταν.
Πρώτον θα αναγκάζονταν να ήταν πιο πολλές ώρες στα γραφεία τους. Να δούλευαν. Άσε το στερητικό σύνδρομο που θα κάναμε «χάζι».
Αλλά όσοι βγαίνουν σήμερα στα πάνελ, παλεύουν στο ποιος θα επιβληθεί στον άλλον με πιο όμορφες λέξεις πολλές φορές δυσνόητες για τον κόσμο, και φεύγοντας θα πετάξουν κι ένα «ήμουν συγκλονιστικός σήμερα» στο τουίτερ τους. Άλλη μόδα αυτή.
Αλλά, στη χώρα μας ισχύει εδώ και καιρό, το μισό από το γνωστό…άρτον και θεάματα. Μόνο θέαμα!
