Σε μία περίοδο που γύρω μας όλα γκρεμίζονται, έρχονται κάποιες στιγμές που σε βγάζουν από την μονοτονία και το γκρίζο περιβάλλον.
Κάποιες στιγμές που σε κάνουν να χαμογελάσεις, αλλά και να ονειρευτείς.
Γιατί απλά, πέρα από τα χαζομαμερικανάκια, δεν νομίζω κανένας άλλος λαός να παίρνει στα σοβαρά τις θεωρίες περί καταστροφής του κόσμου, συντέλειας κτλ.
Αν και εδώ που τα λέμε, η αλήθεια είναι ότι επειδή οι πολύ πριν από εμάς, ήταν αρκετά πιο σοφοί, κάτι θα είδαν, κάτι θα έλεγξαν και πιθανά να σηματοδοτούσαν με αυτόν τον τρόπο, κάτι συγκεκριμένο.
Οι καταστροφολόγοι, εκμεταλλεύονται το ημερολόγιο που μας απασχολεί αυτές τις μέρες και μιλούν για το τέλος του κόσμου.
Άλλοι πάλι λένε, ότι σηματοδοτεί μια νέα αρχή.
Κι αν ο καθένας στην κοινωνία του δει τα γεγονότα, μπορεί εύκολα να τα συνδυάσει.
Στην Ελλάδα ας πούμε, έρχεται το τέλος για κάποιους μεγαλοκαρχαρίες που τα …φάγανε και οδηγούνται στον Κορυδαλλό. Έρχεται το τέλος του δώρου των Χριστουγέννων. Το τέλος πολλών άλλων επιδομάτων.
Το τέλος του Ζαρντίμ ενδεχομένως, ή του Αλαφούζου από τις ομάδες τους.
Όπως και να χει, κάποιο τέλος έρχεται. Και σίγουρα το τέλος του 2012. Μιας χρονιάς που σηματοδότησε τη ζωή όλων μας.
Το τι έχω ακούσει βέβαια αυτές τις μέρες για τις 21 του μήνα, δεν περιγράφεται.
Το καλύτερο από έναν φίλο, που μου είπε, « θα αναλάβεις κάτι ψιλοχρέη που έχω, γιατί αν γίνει η καταστροφή θέλω να είμαι κύριος και να μην χρωστάω σε κανέναν»…!
Όπως και να χει, αν διαβάζετε αυτό το κείμενο και μετά τις 21 του μήνα, τότε μην τσιμπηθείτε. Είστε ακόμη ζωντανοί.
Απλά, χωρίς να χρειάζεστε κανένα ημερολόγιο, δώστε οι ίδιοι ένα τέλος σε αυτά που γκριζάρουν τη ζωή σας και κάντε νέο ξεκίνημα.
Καλές γιορτές σε όλους.
