ΟΙ ΑΜΟΝΤΑΡΙΣΤΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ
Για την συνέντευξη του Σταμάτη Μαλέλη στην Τατιάνα
«Ζούσα μια ζωή σε αναμονή»…
Ο Σταμάτης Μαλέλης, ένας από τους πιο ισχυρούς παίκτες της ιδιωτικής τηλεόρασης τα τελευταία 20 χρόνια, μίλησε στην Τατιάνα για την μεγάλη μάχη που έδινε να ξεπεράσει τις κρίσεις πανικού και την κατάθλιψη που του είχε «ευτελίσει» την ζωή από τις αρχές του ΄90 έως και το 2010.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ καταρχάς που μίλησε δημοσίως.
Πίστευα και πιστεύω ότι είναι εξαιρετικά θεραπευτικό για χιλιάδες ανθρώπους, όταν βλέπουν πρόσωπα «ισχυρά» να δημοσιοποιούν προβλήματα υγείας που καθηλώνουν τις ζωές τους, χαρίζοντάς τους, ίσως, για μένα, μια από τις χειρότερες μορφές αναπηρίας.
Το δικαίωμα να ζεις.
Θυμάμαι σαν να ήταν «χθες» ειλικρινά, τον Σταμάτη στον Αντένα, να ισχυρίζεται ότι ένοιωθε «βάρος» στο στήθος. Φοβότανε και φοβόμασταν ότι θα πάθαινε έμφραγμα και τον τρέχανε στο «ιατρικό κέντρο».
Θυμάμαι το σοκ που είχε πάθει όταν έκλεισε η πόρτα του στούντιο και έμεινε μέσα, έχοντας απέναντί του τον Κώστα Παπανικολάου, διευθυντή τότε του ραδιοφώνου του Αντένα. Βρισκόμουνα στο κοντρόλ και είδαμε την «μετάλλαξη» του Σταμάτη, σε σημείο που διακόπηκε η εκπομπή και… αν δεν κάνω λάθος, έκανε πάρα πολλά χρόνια να μπει σε τηλεοπτικό πλατό.
Θυμάμαι που όταν κλεινότανε στο γραφείο του στο ΣΚΑΙ, μόνος του, πίστευα ότι το έκανε ως εξουσιομανής, δίνοντας εντολή στην γραμματέα του την Αλέκα Καρρά,να μην επιτρέψει το δικαίωμα εισόδου στον οποιοδήποτε.
Τότε, τότε που το δελτίο του ΣΚΑΙ έκανε το τεράστιο σουξέ, τότε που είχε κυριολεκτικά κατατροπώσει τα μεγάλα κανάλια στις τηλεθεάσεις, ο διευθυντής ενός ιστορικού ενημερωτικού σταθμού έδινε μάχη με ένα «τέρας» χάνοντας την παραμικρή διάθεση για χαρά ζωής, μην εκτιμώντας καμιά επιτυχία και που πιθανόν αν δεν υπήρχε η κόρη του να είχε… δώσει τέλος στην ζωή του (κατά δήλωσή του.
Τελικά τα κατάφερε. Επιβίωσε, πλήρωσε φυσικά το κόστος της νόσου, που είναι πολύ ύπουλη, έγραψε βιβλίο και μίλησε δημοσίως για τα συμπτώματα.
Πίστευα και πιστεύω ότι η τηλεόραση ως λαϊκό μέσο μπορεί να περνάει το μήνυμα, το οποιοδήποτε μήνυμα σε χιλιάδες κόσμου που πιθανόν αντιμετωπίζει το ίδιο θέμα και πανικοβάλλεται στην ιδέα μιας
κοινωνικής «κατακραυγής» αν μαθευτεί στον δικό του μικρόκοσμο ότι επισκέπτεται ψυχίατρο (Ναι, ναι…ακόμη και σήμερα).
Η εξομολόγηση λοιπόν από πρόσωπα που έχουν διαχειριστεί ισχυρούς ρόλους επαγγελματικούς ενώ έδιναν μια μάχη με ένα «τέρας», είτε κρίση πανικού το ονομάσουμε, είτε κατάθλιψη, είτε καρκίνο, είτε
οποιαδήποτε κακοήθεια, δίνει εκπληκτικό κουράγιο σε όσους βλέπουνε και ακούνε να καταλάβουνε ότι ΔΕΝ είναι οι ΜΟΝΟΙ που πιθανόν δίνουν μάχη για να διαχειριστούν την ζωή.
Το ίδιο σημαντικό με του Σταμάτη την εξομολόγηση αποτελεί και η συνέντευξη της Μάγιας Τσόκλη για το πως διαχειρίστηκε τον καρκίνο αλλά και η συνέντευξη της Μαρίας Χούκλη παλιότερα.
Πίστευα και πιστεύω ότι τα προβλήματα όλων είναι ίδια, το περιβάλλον που τα βιώνουμε αλλάζει.
Οφείλω να ομολογήσω επίσης ότι αν και είχα συνεργαστεί πολλά χρόνια με τον Μαλέλη, πίστευα ότι πολλές φορές, οι σφιγμένες σε γροθιά παλάμες του, το ψυχρό του βλέμμα, η απόμακρη στάση του συχνά – πυκνά, που τον έκαναν αντιπαθή, ο τρόπος που «κλείδωνε» σε συναίσθημα το πρόσωπό του, ήταν γιατί… ήταν διευθυντής του πιο πετυχημένου δελτίου ειδήσεων και έβλεπε όλους του υπόλοιπους, «λίγους».
Μια «θεραπευτική» τηλεοπτική συνέντευξη, που επιβεβαιώνει και το τρέιλερ της εκπομπής «μιλάμε ελεύθερα».
