Αποκλειστικά στο zougla.gr, οι Έλληνες παραγωγοί της ταινίας «Κυνόδοντας», που κέρδισε το μεγάλο βραβείο του 62ου Φεστιβάλ των Καννών ”Un certain Regard” (Ένα κάποιο βλέμμα), μιλούν για την ταινία, το βραβείο, το πώς ξεκίνησαν όλα και καταγγέλλουν τα ελληνικά κρατικά βραβεία, ως αναξιοκρατικά, ελλιπή και διαβλητά.
«Δεν περιμέναμε σε καμία περίπτωση να φτάσουμε ως εκεί’ δηλώνουν στο zougla.gr ο Άγγελος Βενέτης και ο Γιώργος Τσούργιαννης, οι παραγωγοί της ταινίας που εξέπληξε όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη. Ο Γιώργος είναι ο παραγωγός του ”Κυνόδοντα” και ηγείται στο κινηματογραφικό τμήμα της ‘Boo Productions’, την εταιρεία παραγωγής πίσω από την ταινία. Ο Άγγελος Βενέτης (οι φίλοι του τον φωνάζουν Λου) είναι ο πρόεδρος της ”Boο” και συνιδρυτής της εταιρείας μαζί με τους Ηρακλή Μαυροειδή, Άρη Ντάγιο και Τάκη Νικολακόπουλο.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι αυτή είναι και η πρώτη κινηματογραφική απόπειρα της ”Boo Productions” και των δύο παραγωγών, οι οποίοι μέχρι στιγμής εξειδικεύονταν στη διαφήμιση. ‘Η ομάδα που συμμετείχε στον Κυνόδοντα ήταν περισσότερο ‘διαφημιστική’’ μας εξηγεί ο Άγγελος Βενέτης, ο οποίος έχει παρατηρήσει ότι οι άνθρωποι της διαφήμισης -παγκοσμίως- ενδεχομένως και να πλεονεκτούν όσον αφορά στη δημιουργία κινηματογραφικών παραγωγών. ‘Είναι τεχνικά πιο ‘διαβασμένοι’ και έχουν τη δυνατότητα να είναι πιο απαιτητικοί λόγω και του υψηλού budget που έχουν στη διάθεσή τους για τα διαφημιστικά. Άλλωστε, είναι πολύ πιο δύσκολο να πεις μια ολόκληρη ιστορία μέσα σε 30 δευτερόλεπτα’ μας εξηγεί ο βραβευμένος παραγωγός.
Ποιος θα περίμενε τέτοια τιμή για την Ελλάδα, σε μία περίοδο μάλιστα που όλη η χώρα είχε εναποθέσει τις ελπίδες της, για μια Ευρωπαική διάκριση, στους… κοιλιακούς του Σάκη Ρουβά; Σίγουρα κανένας, μιας και όπως μας εξηγεί και ο Άγγελος, παρ’ όλο που οι Έλληνες νικητές του φεστιβάλ βρίσκονταν στις Κάννες για να παρουσιάσουν τη ταινία τους -τη μόνη παρεμπιπτόντως ελληνική συμμετοχή σε διαγωνιστικό σκέλος του φετινού Φεστιβάλ- δεν υπήρχε ούτε μια κάμερα για να καλύψει το γεγονός. Κάτι που στεναχώρησε τους φετινούς νικητές πολύ, μιας και η συμμετοχή τους και μόνο στο φεστιβάλ αποτελούσε είδηση για τη χώρα μας.
Πάντως, τόσο από εικαστικής πλευράς, όσο και από πλευράς περιεχομένου, η βράβευση μοιάζει δίκαιη και εκ των υστέρων αναμενόμενη. Η ταινία είναι η δεύτερη κινηματογραφική παραγωγή μεγάλου μήκους του Γιώργου Λάνθιμου. Το σενάριο μιλάει για μια οικογένεια με τρία παιδιά που ζει απομονωμένη σ’ ένα σπίτι-φυλακή έξω από την πόλη. Η επαφή των παιδιών με την κοινωνία ρυθμίζεται αποκλειστικά από τους γονείς τους, μέχρι που η μόνη τους επαφή με τον έξω κόσμο, η Χριστίνα, θα εισάγει καινά δαιμόνια στο περίεργο αυτό σπίτι.
«Υπάρχει τρόπος καθοδήγησης της επιτροπής που δίνει τα Ελληνικά κρατικά βραβεία» δηλώνουν οι βραβευμένοι παραγωγοί
Διακρίθηκαν μεν στο φεστιβάλ των Κανών, απέχουν όμως από τα ελληνικά βραβεία οι μεγάλοι νικητές. «Δεν υπάρχει διαφάνεια και αξιοκρατία για τον τρόπο που δίνονται τα βραβεία στην Ελλάδα. Είναι προφανές ότι υπάρχει τρόπος καθοδήγησης της επιτροπής που δίνονται αυτά τα βραβεία» δηλώνουν χαρακτηριστικά.
Όπως πολλούς άλλους διακριμένους συντελεστές κινηματογραφικών ταινιών, και τους νικητές των Καννών εκφράζει η παρακάτω επιστολή-καταγγελία, που έχουν συνυπογράψει 42 από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες και παραγωγούς της χώρας μας:
«Kάθε χρόνο, εμείς, οι συντελεστές των ελληνικών κινηματογραφικών ταινιών, γινόμαστε θεατές της παρωδίας που ονομάζεται “κινηματογραφικά βραβεία ποιότητας”». Mε αυτά τα λόγια ξεκινά η επιστολή που έχει αποδέκτες τον υπουργό Πολιτισμού Αντώνη Σαμαρά, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και τα ΜΜΕ. Οι υπογράφοντες αποφάσισαν να μην καταθέσουν αίτηση αξιολόγησης για τα κρατικά βραβεία ποιότητας στο Υπουργείο Πολιτισμού.
«Κάθε χρόνο ακούγονται φωνές διαμαρτυρίας που καταγγέλλουν τα συγκεκριμένα βραβεία ως αναξιοκρατικά, ελλιπή και διαβλητά. Κάθε χρόνο, σε κάθε τελετή απονομής των βραβείων, ακούμε τις εξαγγελίες της πολιτείας για τη θέσπιση του νομικού πλαισίου που θα καθορίζει όλο το εύρος της ελληνικής κινηματογραφικής παραγωγής. Και κάθε χρόνο επιστρέφουμε από την τελετή απονομής με κυβερνητικές υποσχέσεις, ανεξαρτήτως των χρωμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία».
«Εφόσον οι αρμόδιοι δεν ενδιαφέρονται για τη θεσμική συγκρότηση αυτού που ονομάζεται ελληνικός κινηματογράφος ούτε θίγονται από τη χαμένη αξιοπιστία του θεσμού απονομής των κρατικών βραβείων, εμείς που φτιάχνουμε κινηματογράφο στην Ελλάδα, αποφασίσαμε εμπράκτως να καταδείξουμε ότι η αδιαφορία τους μας θίγει άμεσα και μας προσβάλλει».
«Εμπαιγμός και μας υποχρεώνει να δράσουμε εκφράζοντας την ανάγκη μας για αξιοπρέπεια και την αγωνία μας για το μέλλον της ελληνικής κινηματογραφικής παραγωγής».
Την επιστολή συνυπογράφουν οι σκηνοθέτες: Θόδωρος Αγγελόπουλος, Αλέξανδρος Αλεξίου, Θάνος Αναστόπουλος, Αλέξανδρος Βούλγαρης, Παντελής Βούλγαρης, Χρίστος Γεωργίου, Λάγια Γιούργου, Σωτήρης Γκορίτσας, Νίκος Γραμματικός, Χρήστος Δήμας, Κατερίνα Ευαγγελάκου, Χριστίνα Ιωακειμίδη, Αλέξης Καρδαράς, Αντώνης Καφετζόπουλος, Πάνος Κούτρας, Γιώργος Λάνθιμος, Μαργαρίτα Μαντά, Βαρδής Μαρινάκης, Γιώργος Νούσιας, Γιάννης Ξανθόπουλος, Γιάννης Οικονομίδης, Νίκος Παναγιωτόπουλος, Αργύρης Παπαδημητρόπουλος, Στράτος Τζίτζης, Σύλλας Τζουμέρκας, Γιώργος Τσεμπερόπουλος, Νίκος Περάκης, Φίλιππος Τσίτος, Γιάννης Φάγκρας, Παναγιώτης Φαφούτης, Aγγελος Φραντζής, Λευτέρης Χαρίτος, η σκηνοθέτις – παραγωγός Στέλλα Θεοδωράκη, και οι παραγωγοί: Τάκης Βερέμης, Γιάννης Ιακωβίδης, Κώστας Λαμπρόπουλος, Γιώργος Λυκιαρδόπουλος, Ηαρακλής Μαυροειδής, Κωνσταντίνος Μωριάτης, Πάνος Παπαχατζής, Διονύσης Σαμιώτης, Γιώργος Τσούργιαννης.
