Όταν ακούς την ιστορία, βάζεις τα γέλια. Στην πραγματικότητα όμως είναι να εξοργίζεσαι. Να σιχτιρίζεις και να καταλήγεις στο συμπέρασμα που τελικά έχουν καταλήξει κι αυτοί που μας ελέγχουν και μας βάζουν τα δυο πόδια σ ένα παπούτσι.
Προφανώς και το καλοκαίρι τα νησιά μας γίνονται τόπος εκατοντάδων χιλιάδων ξένων επισκεπτών, που θέλουν να γνωρίσουν την πατρίδα μας, είτε για ιστορικούς λόγους, είτε για τις ομορφιές μας.
Κι επειδή οι ξένοι δεν είναι τόσο “χύμα” όσο εμείς, προγραμματίζουν, κλείνουν τα εισιτήριά τους μέσω πρακτορείων και ενημερώνονται με κάθε λεπτομέρεια.
Κι εκείνοι που έρχονται αεροπορικώς, επιβιβάζονται από το Ελ.Βενιζέλος στο λεωφορείο που πάει απευθείας στον Πειραιά, για να πάρουν το καράβι και να πάνε στις Κυκλάδες, Κρήτη, Ρόδο κτλ.
Αυτοί που έρχονται στην Πάτρα; Είτε οδικώς, είτε με πλοίο από την Ιταλία;
Ακούστε δρομολόγιο: Από Πάτρα, λεωφορείο για Κιάτο και επιβίβαση στον προαστιακό. Ο προαστιακός πάει στην…Νερατζιώτισσα. Ναι στο Μαρούσι. Κι από εκεί, επιβιβάζονται στον ΗΣΑΠ, για το λιμάνι!!!
Κι όλα αυτά γιατί δεν έχουν φροντίσει οι υπεύθυνοι να βάλουν απευθείας γραμμή από το Κιάτο (μέχρι εκεί έχει φτάσει ο προαστιακός) με προορισμό το λιμάνι του Πειραιά.
Κι έπειτα παραπονιόμαστε ότι χάνουμε τον τουρισμό και μας ξεπέρασε η Ιταλία, η Ισπανία, η Τουρκία κτλ.
Υποδομές! Μεγάλη κουβέντα. Άλλο τόσο η οργάνωση.
Χρόνια χαμένα στη “χαρτούρα” της γραφειοκρατίας που αντιμετωπίζει όχι μόνο τους πολίτες αυτού του τόπου, αλλά και τους τουρίστες, ως πολίτες γ΄ κατηγορίας.
Τί να πεις. Αθάνατη Ελλαδάρα!
