Του Θανάση Λαμπρόπουλου
Ξόδεψαν του “κόσμου τα λεφτά”, και χωρίς να ρωτήσουν κανέναν από τους ντόπιους “καπεταναίους” που καθημερινά με τις “λάντζες” τους μπαινοβγαίνουν στο λιμάνι της όμορφης αλλά άναρχης Νάουσας της Πάρου τον Νοέμβρη του 2004 ξεκίνησαν να φτιάχνουν λέει μια Μαρίνα(σύγχρονο και ασφαλές αγκυροβόλιο),για τα σκάφη αναψυχής αλλά και για όποιο επαγγελματικό πλοιάριο ήθελε να περάσει λίγες ώρες η ακόμα και μέρες με ασφάλεια και σιγουριά από το ανεμοδαρμένο Αιγαίο.
Και αφού δεν ήξεραν αλλά και δεν ρώτησαν πέταξαν πάνω από 3.000.000 ευρώ(ο αρχικός προϋπολογισμός ήταν τότε 2.650.000 ευρώ),λεφτά που προέρχονταν κυρίως από τους έλληνες φορολογουμένους αλλά και από τα κοινοτικά κονδύλια ,και έκτισαν κατά πως λένε τα επίσημα “κιτάπια” της τότε Νομαρχίας Κυκλάδων το Αγκυροβόλιο τουριστικών σκαφών.
Και ενώ το λιμενικό έργο φαινόταν και από κάποιον άσχετο ότι είναι πάνω στη “μπούκα” του καιρού, οι τοπικοί άρχοντες του νησιού το παρέλαβαν βάζοντας μάλιστα φαρδιές πλατιές και τις υπογραφές τους.
Και εκτός από τους δημοτικούς αρχόντους στην παραλαβή ήταν και το τότε επαρχείο του νησιού η επικεφαλής του οποίου μάλιστα πίστευε ότι η “Μαρίνα” θα ήταν και τουριστικός πόλος έλξης για μερικές εκατοντάδες η και χιλιάδες σκαφών αναψυχής.
Και άρχισαν να σκέφτονται όλοι μαζί φυσικά πως θα λειτουργήσει αλλά και θα είναι αποδοτική η νέα και πολυδιαφημιζόμενη Μαρίνα της Νάουσας.
Και τότε διαπίστωσαν ότι για να λειτουργήσει ένα τέτοιο έργο ήταν απαραίτητα και κάποια έγγραφα και πιστοποιητικά(όπως ασφάλειες, περιβαλλοντικές μελέτες κ.α),και τα οποία μάλλον λόγο κεκτημένης υπηρεσιακής ταχύτητας δεν τα είχαν σκεφτεί, αλλά ούτε μάλλον και τα γνώριζαν.
Και όταν είδαν οι τοπικοί προύχοντες ότι για την έκδοση των απαραίτητων εγγράφων χρειάζονταν χρόνος αλλά και τρέξιμο αποφάσισαν ότι αν έδιναν το αγκυροβόλιο σε κάποιον ιδιώτη θα ήταν ότι το καλύτερο, και θα είχαν και κέρδη.
Και με συνοπτικές διαδικασίες το αγκυροβόλιο της Νάουσας που όμως ήταν έρμαιο των ανέμων(βλέπε καθημερινά μπουρίνια) δόθηκε φυσικά με το ανάλογο τίμημα(ενοίκιο) σε έναν ιδιώτη ο όποιος όμως αν και άριστος γνώστης του αντικείμενου(ήταν σκίπερ, μηχανικός, ξενόγλωσσος),ήταν και ολίγων οξύθυμος με αποτέλεσμα όπως ήταν αναμενόμενο να δημιουργηθούν και οι τοπικές “κόντρες” στις οποίες σημειωτέον ήταν αναμεμειγμένες και οι τότε αρχές.
Και έτσι για δυο τουλάχιστον χρόνια η “Μαρίνα” δούλευε και όλοι ήταν ευχαριστημένοι. Όταν όμως κάποιοι κατήγγειλαν στο Λιμεναρχείο την ακαταλληλότητα αλλά και την έλλειψη σοβαρών πιστοποιητικών τότε η σημερινή δημοτική αρχή(η οποία σημειωτέον είναι σχεδόν απούσα από την καθαριότητα του νησιού, με την δικαιολογία ότι δεν διαθέτει το ανάλογο προσωπικό), αποφάσισε να προχωρήσει σε διαγωνισμό για το νέο “αφεντικό” του αγκυροβολίου, στο οποίο σημειωτέον τον Αύγουστο του 2011 ήταν η αφορμή για τις ζημιές σε πολλά ελλιμενισμένα σκάφη.
Και παρά τις αντιρρήσεις κάποιων δημοτικών σύμβουλων που έβλεπαν ότι για να λειτουργήσει σωστά και με πλήρη ασφάλεια ο νέος προσήνεμος μόλος δυτικά του υπάρχοντος προχώρησαν στον νέο διαγωνισμό και στο νέο “αφεντικό” το οποίο μάλιστα για να λάβει μέρος στον διαγωνισμό κατέβαλε και εγγυητική τραπεζική επιταγή.
Και μέχρι να ολοκληρωθεί ο διαγωνισμός τα σκάφη αναψυχής αλλά και τα τουριστικά έμπαιναν και έβγαιναν χωρίς να καταβάλλουν λιμανιάτικα αφού δεν έκαναν χρήση ούτε νερού αλλά ούτε και ηλεκτρικού ρεύματος. Και βέβαια χωρίς λιμανιάτικα τα οποία είναι ανάλογα με το μήκος του σκάφους θα λειτουργούσε η Μαρίνα μέχρις ότου αποκτήσει και τα όποια πιστοποιητικά της έλειπαν ή είχαν λήξει.
Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη, αφού εδώ και έναν περίπου μήνα το νέο “αφεντικό” εισπράττει και μάλιστα χωρίς την έκδοση νόμιμης απόδειξης. Και ας λένε οι τοπικοί προύχοντες ότι η προσέγγιση και η παραμονή των σκαφών είναι δωρεάν. Το “μεταλίκι” κατά πως λέει και ο λαός πέφτει κανονικά και με τον “άγραφο νόμο” του νησιού.
Όμως εκείνο που δεν καταλαβαίνουν οι προύχοντες είναι ότι όσο καιρό επικρατεί αυτή η κατάσταση το νησί χάνει σκάφη, αφού οι κυβερνήτες τους αγκυροβολούν και μάλιστα με πλήρη ασφάλεια στους φυσικούς απάνεμους κόλπους της Πάρου, η όποια δόξα το θεό διαθέτει πολλούς.
Πέραν όμως της ακαταλληλότητας του αγκυροβολίου η Πάρος και οι 10.000 περίπου μόνιμοι κάτοικοί της(τώρα λόγο θέρους ο αριθμός έχει σχεδόν δεκαπλασιάσει), ταλανίζεται και από την καθαριότητα, καθώς επίσης και από τα τρωκτικά και τα κάθε λογής ζωύφια, ενώ απαράδεκτη ήταν και είναι και η αστυνόμευση, με αποτέλεσμα όμως να έχουν αυξηθεί τα περιστατικά βίας(βλέπε ο σοβαρός τραυματισμός 15χρονου κοριτσιού στη Χρυσή Ακτή, και καθημερινοί βανδαλισμοί στα καταστήματα),ενώ δεν λείπουν και τα εμπόρια διαφόρων απαγορευμένων ουσιών.
Οι λιγοστοί αστυνομικοί δουλεύουν μόνο τις νυχτερινές ώρες κυνηγώντας με τα “μπλόκα” που στήνουν τους οδηγούς μοτοποδήλατων, και ειδικά μόνο τους έλληνες, ενώ οι ξένοι άγνωστο γιατί διαθέτουν ασυλία, ενώ η τηλεφωνική επικοινωνία των πολιτών με το κέντρο του αστυνομικού σταθμού εκεί στη Νάουσα είναι σχεδόν ακατόρθωτη.
Αλλά το ίδιο βιολί παίζουν και οι Λιμενικοί αφού το μόνο μέλημα τους είναι η καθημερινή καταμέτρηση των τραπεζοκαθισμάτων των καταστημάτων πέριξ του λιμανιού, ενώ την ίδια στιγμή η παρανομία στην θαλάσσια κυκλοφορία, αλλά και την παράνομη αλιεία πάει “σύννεφο”. Επίσης καμιά επίσημη αρχή(εφορία, ΣΔΟΕ,ΙΚΑ)δεν ελέγχει τους εκατοντάδες ιδιοκτήτες πολυτελών κατοικιών που χωρίς νόμιμα παραστατικά νοικιάζουν κυρίως σε ξένους καθ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού. Και αυτοί οι τύποι δεν πληρώνουν φράγκο στο Κράτος, ενώ την ίδια στιγμή ακόμα και οι χαμηλοσυνταξιούχοι γέροντες καταβάλλουν τον δικό τους ΦΠΑ.
Κατά τα άλλα ο φραπές πωλείται 3,50 ευρώ, ο φυσικός χυμός 5,50 ευρώ, το σουβλάκι 2,50-300 ευρώ και η φραντζόλα το ψωμί, λες και περιέχει Χαβιάρι 1,20 ευρώ, ενώ την ίδια στιγμή στα πλοία της ακτοπλοΐας ο “βαπορίσιος καφές” στοιχίζει 1,50-2 ευρώ.
Και αυτές οι αισχροκέρδειες συμβαίνουν κάτω από τα μάτια των τοπικών αρχών της Πάρου, οι οποίες μάλιστα δηλώνουν κατά καιρούς και ευχαριστημένες, ενώ δεν αναρωτιούνται ποτέ γιατί ξαφνικά αυξήθηκε ο τουρισμός στην γειτονική Νάξο άλλα και τα υπόλοιπα Κυκλαδονήσια.
