Είναι Σάββατο απόγευμα, ο ήλιος δεν καίει…και πάω για μπανάκι σε μια από τις καταπληκτικές παραλίες του Σουνίου. Ξαφνικά όλο σκοτεινιάζουν… κοιτάζω τον ουρανό… φυσάει βοριάς… και φέρνει σύννεφα…
-Θα βρέξει, σκέφτομαι…
Έχετε κολυμπήσει υπό βροχή; Είναι υπέροχα;
-Κάπου πήρε φωτιά… λέει μια κυρία στον άνδρα της που κολυμπούν λίγο πιο πέρα.
Εκείνος κοιτάει το σύννεφο….
-Ναι, αλλά όχι εδώ κοντά… μάλλον είναι ο καπνός που έρχεται από τη πυρκαγιά στη Σκύρο… το πράγμα αγρίευε… έμοιαζε με το War of the Worlds του Spielberg… θα μπορούσα να πω ότι το θέαμα ήταν γοητευτικό… κάτι σαν μια γραμμή σοκολάτας μέσα σε μια γαλάζια κρέμα… ναι… ήταν σαν ζωγραφικός πίνακας… μόνο που ήταν εντελώς απόκοσμο.
Βγήκα στην παραλία και τράβηξα μερικές φωτό…
Τί; Αν παίρνω την φωτογραφική μου μαζί στην παραλία; Φυσικά. Ή φωτογραφίζεις ή δεν φωτογραφίζεις…
Γύρισα σπίτι και τις είδα στο laptop…
Τί; Αν έχω laptop στις διακοπές;
Πρώτον δεν είμαι διακοπές… και δεύτερον φυσικά και έχω το laptop στις διακοπές μου… Γιατί; Εσείς δεν έχετε μαζί σας το κινητό σας;
Τέσπα…
Στο σπίτι λοιπόν σκέφτηκα ότι κανείς στην παραλία, δεν εντυπωσιάστηκε με το απόκοσμο αυτό θέαμα… αυτό το μόνο που φόβιζε τον Αστερίξ και τον Οβελίξ… μπας και πέσει δηλαδή ο ουρανός στα κεφάλια τους… εμάς όλους ούτε που μας προβλημάτισε… Όλοι συνέχιζαν κανονικά τα μπάνια τους… σύννεφο είναι θα περάσει.
Ξαφνικά η ανθρωπότις σκέφτηκε ότι πρέπει να σώσει τον πλανήτη…
Θεέ μου, τί υποκρισία!
Τι τρομερός εγωισμός.
Το τομάρι μας προσπαθούμε να σώσουμε… και αυτο όχι με μεγάλη ζέση… γιατί θεωρητικά δεν αφορά εμάς, αλλά τις επόμενες γενιές… Άκου εκεί… θέλουμε να σώσουμε τον πλανήτη…
Ναι… ωραία τα λες φίλε, αλλά υπάρχουν πυρομανείς, οικοπεδοφάγοι, ασυνείδητοι…
Μα αυτό ακριβώς λέω… οι άνθρωποι είμαστε μέρος του οικοσυστήματος… έστω κι αν μερικοί νομίζουν ότι είμαστε κάτι σαν VIP του οικοσυστήματος… άρα και οι οικοπεδοφάγοι και οι πυρομανείς… και οι ασυνείδητοι… είναι μέρος της φύσης… απλώς εμείς γουστάρουμε να τους βάζουμε επιθετικούς προσδιορισμούς… λες και αυτό επηρεάζει τις εξελίξεις…
Κοιτάζω από το παράθυρο τον καπνό… ο βοριάς το σπρώχνει νοτιότερα… η ουρά του σβήνει για μια τελευταία φορά τον ήλιο… το θέαμα είναι υπέροχο… αναρωτιέμαι τί είδαν για τελευταία φορά στον ουρανό οι δεινόσαυροι πρίν εξαφανισθούν…
Λέτε οι δεινόσαυροι να ‘χαν κόμματα, βραβεία Nobel, οραματιστές ή απατεώνες;
Σπόνσορα μήπως;
Ποιος ξέρει;
Who cares?
