To κρατίδιο, του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου, θεωρείται η καστροπρωτεύουσα της Ευρώπης: από παντού μοιάζει να ξεφυτρώνουν σπείρες, πύργοι, χιλιοχρονίτικα στιβαρά τείχη.
Η πόλη του Λουξεμβούργου διαθέτει τα λούσα μιας σύγχρονης πρωτεύουσας, αλλά διατηρεί την ατμόσφαιρα του κουκλόσπιτου, την αταραξία της τακτοποιημένης κωμόπολης, την αύρα του παλιού που δεν έχει αραχνιάσει, αλλά σε εκπλήσσει με τη φυσικότητα που προσθέτει στο σύγχρονο. Oι δρόμοι περνούν ανάμεσα από λιβάδια στις πλαγιές κυματιστών λόφων, τα παρτέρια έχουν πάντα λουλούδια και οι αγελάδες σε κοιτούν πανευτυχείς καθώς οδηγείς (ήρεμα όσο αλλού πουθενά) στους επαρχιακούς δρόμους.
Αν η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά, τότε στο Λουξεμβούργο τη διαθέτουν ολόκληρη. Είναι όλα τόσο κουκλίστικα, τόσο περιποιημένα ώστε έχεις την αίσθηση ότι χρησιμοποιούν μια χωροταξική λογιστική με ακρίβεια χιλιοστού στο νοικοκύρεμα όχι μόνο του οίκου αλλά και του χωριού τους. Σπιτάκια με μικρό κήπο, γκαράζ και γκαζόν, αυτοκίνητα παρκαρισμένα με μια άνεση που φωνάζει ότι ο ιδιοκτήτης τους δεν έκανε ποτέ στη ζωή του τέσσερις γύρους για να βρει παρκινγκ, πλακόστρωτα στενά, αγελάδες, ποδήλατα. Με δυο λέξεις, νιώθεις πως μπήκες στη χώρα του πικνίκ.
Το ιστορικό κέντρο μοιάζει ψεύτικο, χωμένο μέσα στις βελανιδιές και τα πλατάνια, είναι σκέτη απόλαυση να το περπατάς. Το ιστορικό μουσείο, υπόδειγμα του πώς μπορείς να εκσυγχρονίσεις ένα κτίριο με ιστορία αιώνων, βοηθάει να δημιουργήσεις μια σφαιρική εικόνα όχι μόνο για το παρελθόν αλλά και για το ίδιο το «σώμα» της πόλης μέσω ξύλινων μακετών. Τα πιο εντυπωσιακά κάστρα βρίσκονται στη λοφώδη βόρεια περιοχή της χώρας, το Εisslek. Λένε πως, καθώς ο διάβολος έτρεχε κάποτε μέσα στο Λουξεμβούργο, ο σάκος του άνοιξε και ξεχύθηκαν από μέσα φρούρια και κάστρα, που κατεσπάρησαν σε όλη τη χώρα. Μπορεί αυτή η εκδοχή να είναι μύθος, αλλά η περηφάνια των κατοίκων για τη «σατανική τους κληρονομιά» είναι απολύτως αληθινή.
Πολλά τμήματα της παλιάς πόλης είναι Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς (UNESCO) και στα πιο ενδιαφέροντα μέρη της περιλαμβάνονται: γοτθικός Καθεδρικός Ναός, οι οχυρώσεις της πόλης και φυσικά το Παλάτι του Μεγάλου Δουκάτου, το οποίο περιβάλλεται από όμορφο λιθόστρωτους δρόμους. Ωστόσο, υπάρχoυν πολύ περισσότερα για να δείτε, όπως το casemates Bock, Neumünster Abbey και την πλατεία Place d’Armes, high–end μουσεία, την πληθώρα των 
τραπεζικών κτηρίων, καθώς και η μοναδική θέα από το Chemin de la Corniche, κ.α. Χωρίς χάρτη! Οποιαδήποτε κατεύθυνση και να πάρεις με αφετηρία την πρωτεύουσα, το σκηνικό είναι εξίσου ειδυλλιακό. Εδώ δεν χρειάζεσαι χάρτη και καθορισμένη πορεία. Από τα must πάντως είναι μια βόλτα με ποδήλατα, ιδίως στην περιοχή του Μίλερταλ, την οποία ονομάζουν και «μικρή Ελβετία». Οι σωστά χαραγμένες διαδρομές ακολουθούν τη ροή του ποταμού, συχνά «συνοδεύουν» το δρόμο ή περνάνε μέσα από βαθύσκιωτα δάση με ασβεστολιθικούς βράχους που σχηματίζουν φυσικά γλυπτά. Υπάρχουν προδιαγεγραμμένες θεματικές διαδρομές, με έμφαση στα μουσεία ή στα κάστρα, τις οποίες μπορείτε να δείτε αγοράζοντας απλώς τον τουριστικό χάρτη της χώρας.
Η μήκους 23 χιλιομέτρων «διαδρομή των μύλων» έχει μια αξεπέραστα εξοχική νωθρότητα τύπου Χάνσελ και Γκρέτελ. Τα πιο εντυπωσιακά είναι το Esch-sur-Sure και το Bourscheid, στην περιοχή των Αρδενών.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η κοιλάδα του Moselle, ανατολικά της πόλης του Λουξεμβούργου, από τις πλέον ειδυλλιακές οινοπαραγωγούς περιοχές της Ευρώπης. Riesling, Pinot Gris, Pinot Blanc είναι οι ποικιλίες που ευνοούνται στους αμπελώνες του, που απλώνονται σε ζώνες 300-400 μέτρων κατά μήκος του ποταμού και βλέπουν νότια, δίνοντας ευκολόπιοτα, αρωματικά κρασιά. Ένας κήπος με εξωτικές πεταλούδες και το οινοποιείο Bernard Massard (www.bernard-massard.com) είναι οι δύο πιο σημαντικές ατραξιόν του Grevenmacher. Το οινοποιείο είναι επισκέψιμο, ιδανική στάση για να αγοράσεις αντιπροσωπευτικά δείγματα των οινικών επιδόσεων του κρατιδίου, να παρακολουθήσεις το εξαιρετικό ενημερωτικό ντοκιμαντέρ στην ειδική αίθουσα προβολής ή να επισκεφθείς τις κάβες του και το μικρό μουσείο.
Η οινική διαδρομή του Λουξεμβούργου έχει συνολικό μήκος 39 χιλιομέτρων. Στο νότιο άκρο της, το Schengen ήταν κάποτε ένα χωριουδάκι όπως όλα. Μέχρι να υπογραφεί εκεί η περίφημη συνθήκη του 1985 που κατάργησε τα εσωτερικά σύνορα μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο μικρός οικισμός με τους τετρακόσιους μόνο κατοίκους στα σύνορα Λουξεμβούργου, Γαλλίας και Γερμανίας όφειλε την όποια φήμη του στα σταφύλια Pinot, που φύτρωναν στις απαλές πλαγιές του Marcusbierg, και μόνο.
Το απολαυστικό στο Λουξεμβούργο είναι η easy going φύση του, η επάρκεια μοιάζει αυτονόητη, όλα συμβαίνουν άκοπα. Μπιστρό, περιποιημένα καφέ και ρεστοράν με διάφορες γευστικές κατευθύνσεις και ιδιαίτερα ικανοποιητικό σέρβις ολοκληρώνουν την αίσθηση της καλοπέρασης. Η κουζίνα του Λουξεμβούργου είναι παρόμοια με της Βαλονίας: πολύ χοιρινό, ψάρι και κυνήγι, όμως και οι γερμανικές επιρροές είναι εμφανείς.
Σε όλη την επικράτεια του Δουκάτου υπάρχουν συνολικά 12 εστιατόρια με αστέρι Michelin, από τα 
οποία τα τέσσερα βρίσκονται στην πόλη του Λουξεμβούργου: το Clairefontaine (Place Clairefontaine, www.restaurantclairefontaine.lu), το Le Bouquet Garni (Rue de l’Eau 32), το Mosconi, από τα λίγα ιταλικά που έχουν βραβευτεί με αστέρι εκτός Ιταλίας (Rue Munster 13) και το Speltz (8, Rue Chimay, www.restaurant-speltz.lu). To Chiggeri (15 Rue du Nord) είναι ένα καφέ-ρεστοράν στην παλιά πόλη, με πρωτότυπο ντεκόρ εμπνευσμένο από το στυλ Παπούα και προσεγμένες επιλογές από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα στην κουζίνα. Οι οινόφιλοι θα βυθιστούν στον κατάλογο των κρασιών του που περιλαμβάνει 2.200 αναφορές. Απλή cafe ατμόσφαιρα και τοπικές σπεσιαλιτέ απολαμβάνετε στο Um Dierfgen (4-6 Cοte d’Eich, www.umdierfgen.lu). Ο αδελφός του ιδιοκτήτη διατηρεί κατάστημα κρεάτων, πράγμα που εξηγεί γιατί ο κόσμος εκτιμά ιδιαίτερα την ποιότητα του κρέατος που σερβίρει.
Trendy σημείο για να τσιμπήσετε κάτι στο downtown είναι η Brasserie Guillaume (14, Place Guillaume) με γαλλικό μενού αλλά και λουξεμβουργιανές σπεσιαλιτέ σε νεανικό περιβάλλον. Στον αντίποδα, το Brideler Stuff συμπυκνώνει την ουσία του πώς πρέπει να είναι ένα σύγχρονο γερμανικό χάνι: δημοφιλές, πολυσύχναστο, με μικρές προσωπικές γωνιές, ατμόσφαιρα εξοχής και αυθεντική κουζίνα κεντρικής Ευρώπης, με κάποιες… ηλιόλουστες επιρροές. Για να το βρείτε, ακολουθήστε τις πινακίδες προς Wiltz (N12), αν έρχεστε από την πόλη του Λουξεμβούργου (1, rue de Strassen, Bridel).La Bergerie σημαίνει στάνη, γι’ αυτό και το έμβλημα του αστεράτου εστιατορίου, που βρίσκεται στο ομώνυμο κατάλυμα της αλυσίδας Relais et Chateaux στο Geyershaff -σε απόσταση 30 χλμ. από την πόλη του Λουξεμβούργου- παραμένει το πρόβατο. Αυτή η ραφινάτη απλότητα περνάει και στις κλασικές γεύσεις του Thierry Phal. Νόστιμη ιταλική κουζίνα, αν και όχι αστεράτη όπως στου Mosconi, με την ανάλογη cheerful ατμόσφαιρα, θα βρείτε στο πάντα γεμάτο Bacchus (Rue Marche-aux-Herbes 32).
Με το αυτοκίνητο, με το ποδήλατο ή με τα πόδια, μέσα σε λιβάδια, σε δάση ή απλά χαλαρώνοντας στη very chic πρωτεύουσα, το σίγουρο είναι ότι δεν αρκούν μερικές μέρες για να απολαύσεις την ατμόσφαιρα του κρατιδίου.
(πηγές: www.wikipedia.com, www.wikitravel.org, www.morguefile.com, www.visiteurope.com, www.luxemburg.lu)
