Πολύς “ντόρος” γίνεται τελευταία για τις κινήσεις του δημάρχου να αξιοποιήσει την δημοτική περιουσία και να δώσει τις ακτές σε ιδιώτες.
Δεν υπερασπίζομαι τον Μιχαλολιάκο, αλλά προφανώς κι όλοι, κρίνονται από το αποτέλεσμα. Σαφώς και μια δημοτική αρχή θα έχει την αντιπολίτευση που πάντα θα βρίσκει κάτι να διαφωνεί. Όμως ο κόσμος στις δημοτικές εκλογές, είναι ξεκάθαρο πως δεν ψηφίζει με βάση την κομματική του προτίμηση. Εδώ πρόκειται για την πόλη του, για την ζωή του στην πόλη, την καθημερινότητά του. Και η επαφή του με τον δημοτικό άρχοντα είναι πιο άμεση.
Με βάση αυτά τα κριτήρια λοιπόν, θα πρέπει να δούμε τι έχει γίνει μέχρι τώρα από τον Μιχαλολιάκο και…που το πάει. Όντως η εικόνα του Πειραιά, δεν έχει καμία σχέση με αυτή της προηγούμενης δημοτικής αρχής. Και τα σκουπίδια μαζεύονται και δεν κάνουν πάρτυ τα ποντίκια, και οι πλατείες (τουλάχιστον στην “βιτρίνα” της πόλης το κέντρο) είναι σουλουπωμένες και τα δημοτικά τέλη δεν έχουν αυξηθεί. Το πρόβλημα του κυκλοφοριακού πάντως με κλειστούς δρόμους τις ώρες αιχμής και το “όπου γουστάρω παρκάρω” παραμένει, ωστόσο είναι ένα θέμα που μπορεί να βελτιωθεί στη συνέχεια.
Πάμε τώρα στις παραλίες.
Δύο έχει όλες κι όλες ο Πειραιάς, που υποτίθεται ότι μετά τον βιολογικό καθαρισμό είναι και καθαρές, άρα μια χαρά για τους λάτρεις της θάλασσας. Όποιος, όμως έχει πάει σ αυτές τις παραλίες, Φρεαττύδα και Βοτσαλάκια, τον πιάνει η ψυχή του. Η πρόσβαση κατ αρχήν, παραπέμπει μάλλον σε ορειβασία αφού περνάς μέσα από βράχους και το σκουπιδαριό απίστευτο.
Δεν βλέπω τον λόγο γιατί να μην αναλάβουν ιδιώτες την αναμόρφωση των ακτών, με εκμετάλλευση προφανώς των χώρων, αλλά με ελεύθερη πρόσβαση των λουωμένων; Και στην τελική δεν θες να πάρεις τον φραπέ από την καντίνα, φτιάξτον από το σπίτι σου και κατέβα στην παραλία. Γιατί η πόλη, έχει αυτό το καλό. Έχει τα χαρακτηριστικά του νησιού, που δυστυχώς κάποιοι επιμένουν να αφήνουν αναξιοποίητα.
Τα δημοτικά κτίρια τώρα που βγαίνουν στο σφυρί.
Ε και; Ας μου πει κάποιος, σε τι χρησιμεύει ο Πύργος του Πειραιά. Ή η βίλα Ζαχαρίου που είναι ένα τσιμεντένιο “φάντασμα” στο Μικρολίμανο που υποτίθεται ότι είναι η βιτρίνα. Γιατί να μην τα πάρει ένας χριστιανός να τα αξιοποιήσει. Δεν ξέρω πόσο θα ωφεληθεί ο δήμος από το deal-προφανώς και θα ωφεληθεί- ξέρω όμως ότι στη θέση τους θα γίνει κάτι άλλο που τουλάχιστον θα έχει ζωή. Θα κυκλοφορεί κόσμος.
Αν κάποιος επιχειρήσει να μπει στον “γερμένο” πύργο του Πειραιά, θα νομίζει ότι βρίσκεται στον Πύργο της κολάσεως και θα πεταχτεί από κάπου ο Στηβ Μακ Κουίν! Απορώ πώς έκαναν μαθήματα τα παιδιά της Ραλλείου τόσο καιρό εκεί. Άσε που είναι και …γκαντέμικο. Ότι άνοιξε εκεί, έκλεισε. Από μαγαζιά, μέχρι ΚΕΠ.
Σημασία έχει να θέλουμε η πόλη στην οποία ζούμε, να μας προσφέρει το καλύτερο δυνατό κι όχι μικροκομματικά συμφέροντα να κρατούν ομήρους τους κατοίκους της. Δεν ξέρω αν οι ακτές του Πειραιά θα γεμίσουν φοίνικες και θα γίνουν Μαϊάμι, ή ο Πύργος του Πειραιά θα γίνει Harrods. Σίγουρα όμως θα αλλάξουν την όψη της πόλης.
Προφανώς προς το καλύτερο.
