Κι όμως, όπως αποδεικνύεται κανείς τους δεν πήρε το μήνυμα των εκλογών. Με το που “κάθισε” η σκόνη, άρχισε πάλι το γνωστό “γαϊτανάκι” με τους τσακωμούς στα παράθυρα, φταίει ο ένας, όχι φταίει ο άλλος, να συνέλθει ο ένας, να σοβαρευτεί ο άλλος και οι γνωστές “υψηλού” επιπέδου συζητήσεις στα δελτία και τις εκπομπές, που λίγο διαφέρουν από αυτές του καφενείου και των γηπέδων.
Κάποιοι, επιμένουν να εκβιάζουν τον κόσμο με τα γνωστά ψευτοδιλήμματα ή εμείς ή το χάος! Ή ευρώ ή δραχμή. Ή εμείς και ευημερία ή αυτοί και καταστροφή.
Είναι προφανές, ότι οι μόνοι που πήραν το μήνυμα των εκλογών, είναι οι Ευρωπαίοι ηγέτες και το ΔΝΤ κι όλο και περισσότερες φωνές για “χαλάρωση” των μέτρων ακούγονται από το βράδυ της Κυριακής.
Μιλούν για εμμονή της Μέρκελ στην λιτότητα, για απάντηση του ελληνικού λαού στα μέτρα και κάποιοι μίλησαν ακόμη και για επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Κάτι που έγινε προεκλογική “σημαία” από αρχηγούς κομμάτων, αλλά όταν είναι απέναντι στους ομολόγους τους ή την τρόικα, τα αποτελέσματα είναι γνωστά.
Υπάρχει αρκετό παρασκήνιο, για πολιτική μιλάμε άλλωστε, αλλά αν ο λαός διαπιστώσει ότι θα “συρθούμε” σε εκλογές πάλι για να υπάρξει τελικά συνεργασία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ώστε να συνεχιστεί το …έργο, τότε φοβάμαι ότι το αποτέλεσμα θα είναι πιο οδυνηρό από τις πρώτες εκλογές!
Ήδη έχει αρχίσει ο “πόλεμος” κατά του “εχθρού” Τσίπρα, απ΄όλους στα κανάλια αλλά και με ορατό το ενδεχόμενο δεύτερων εκλογών, γίνεται προσπάθεια γενικής…επιστράτευσης και επιστροφής στο “μαντρί”. Μέχρι και στον Μητσοτάκη τηλεφώνησε ο Σαμαράς, που είχαν να μιλήσουν σχεδόν δυο δεκαετίες.
Η κρίση συνεχίζεται στην χώρα μας, τα προβλήματα για τον κόσμο παραμένουν άλυτα, όμως οι πολιτικοί που αυτή τη στιγμή κρατούν τις τύχες μας στα χέρια τους, παρουσιάζονται κατώτεροι των περιστάσεων.
Κι αναρωτιέται κανείς αν υπάρχει σωτηρία γι αυτόν τον τόπο από τη στιγμή, που ενώ βρισκόμαστε σε πόλεμο, δεν κάθονται οι ηγέτες σ ένα κοινό τραπέζι και να χαράξουν μια στρατηγική για το καλό του τόπου.
Ανεπάρκεια; Σκοπιμότητα; Απλά, ανικανότητα;
Ή μήπως πιστεύουν ότι εκείνο που απασχολεί τον λαό, είναι απλά να κυβερνηθεί; Ο λαός ψήφισε εναντίον εκείνων που μας έφεραν στην κατάσταση ομηρίας! Που ανάγκασαν νοικοκύρηδες να στήνονται στην ουρά για τα συσσίτια. Που ανάγκασαν εργαζόμενους να χάσουν την δουλειά τους. Συνταξιούχους που δεν μπορούν να αγοράσουν τα φάρμακά τους.
Γι αυτά τα ζητήματα θα έπρεπε να “σκοτώνονται” στα παράθυρα, όχι για το ποιος είναι περισσότερο πατριώτης και θέλει το καλό του τόπου.
Αλλά όλοι αυτοί, δεν έχουν νιώσει ποτέ τι θα πει πείνα και αγωνία για το μέλλον των παιδιών τους. Τα χουν λύσει με νόμους τα προβλήματά τους.
Κι όσο συνεχίζουν αυτό το βιολί, η τιμωρία τους θα μεγαλώνει!
