Διαβάζοντας κάποιος το αστυνομικό δελτίο της 8ης Μαρτίου του 2012, θα σταθεί σε ένα βίαιο περιστατικό με πυροβολισμούς κατά ενός άνδρα, ηλικίας 88 ετών, στα Πετράλωνα Χαλκιδικής.
Έπειτα από μια πιο προσεκτική ματιά και αναζήτηση, ο άνδρας που δέχθηκε επίθεση από άγνωστο «πιστολέρο» και μάλιστα μέσα στο σπίτι του είναι ο δρ Άρης Πουλιανός, καθηγητής ανθρωπολογίας, ο οποίος έχει δώσει την ψυχή του για το Σπήλαιο των Πετραλώνων.
Εάν ξετυλίξουμε το «κουβάρι» της υπόθεσης, κάθε άλλο παρά τυχαίο δεν μπορεί να θεωρηθεί το συμβάν. Αναζητήσαμε τον δρ Πουλιανό, ο οποίος, αφού μας διηγήθηκε τις εφιαλτικές στιγμές που έζησε στα χέρια του αδίστακτου ληστή (;), κατήγγειλε συμφέροντα αλλά και περίεργες συμπτώσεις για τη συγκεκριμένη «επίσκεψη»… με όπλο στο σπίτι του!
Όπως αναφέρει ο ίδιος με επιστολή του: «Στις 8-3-2012 νωρίς το βράδυ (περί το σούρουπο) στο σπίτι (ιδιοκτησίας του γιου μου) που διαμένω μετά της συζύγου μου (αμφότεροι δημότες Ν. Προποντίδας), εισήλθε οπλισμένος κακοποιός με κυνηγετικό όπλο, ο οποίος μου επετέθη μπροστά στην είσοδο. Φώναξα στη σύζυγό μου να φύγει αμέσως από άλλη έξοδο, κάτι που έπραξε. Στη συνέχεια βγήκε από το μέρος που έφραξε με συρματόπλεγμα το καλοκαίρι το ΥΠΠΟΤ (!) προς το σπήλαιο Πετραλώνων, για να μεταβεί στο χωριό και να φωνάξει βοήθεια, αφού γνώριζε ότι το σπήλαιο και το Μουσείο μετά την καθ’ όλα αδικαιολόγητη απομάκρυνσή μου της 4-4-2011 δεν φυλασσόταν πια.
(Οι τρύπες στον τοίχο του σπιτιού μετά τους πυροβολισμούς)
Εκεί είδα ένα κίτρινο αυτοκίνητο. Αργότερα πληροφορήθηκα ότι το αυτοκίνητο αυτό ανήκει σε κάποιον αρχαιοφύλακα, άνθρωπο που με εχθρεύεται σε παθολογικό βαθμό με διάφορες ανυπόστατες καταγγελίες εναντίον εμένα και του γιου μου, για τις οποίες έχει καταδικαστεί σε χρηματική αποζημίωση. Εν τω μεταξύ, ο δράστης στο σπίτι ύστερα από πάλη πυροβόλησε εναντίον μου δύο φορές, τραυματίζοντάς με ευτυχώς μόνο στο χέρι, πήρε όσα χρήματα είχα στην τσέπη μου και ετράπη σε φυγή. Αργότερα κατέφθασε περιπολικό της αστυνομίας, αλλά δεν μπόρεσε να προβεί σε συλλήψεις. Στη συνέχεια μετέβην στο νοσοκομείο για να μου ράψουν το τραύμα και επέστρεψα σε περίπου δύο ώρες. Σήμερα το πρωί με το φως της ημέρας βρήκα στον χώρο της συμπλοκής έναν κάλυκα.
Είναι γνωστό ότι, όσες δεκαετίες φυλασσόταν ο αρχαιολογικός χώρος με φρουρούς εν περιπολία καθ’ όλο το 24ωρο από την Ανθρωπολογική Εταιρεία Ελλάδος, ουδέποτε συνέβη το παραμικρό. Σήμερα πλέον φοβούμαι ότι, εκτός των άλλων, λόγω της πλημμελούς φύλαξης θα κινδυνεύει εφεξής όλο και περισσότερο όχι μόνο ο χώρος και τα ευρήματα, αλλά και η σωματική – ψυχική μου ακεραιότητα. (Αυτός είναι εξάλλου ο λόγος που θεωρώ ως πιο ενδεδειγμένο να επιστρέψει η προηγούμενη ομαλότητα, υπό την κρατική ασφαλώς εποπτεία).
Με τιμή, Δρ Άρης Ν. Πουλιανός»
Μιλώντας στη zougla.gr, ο 88χρονος καθηγητής αναρωτήθηκε τι ακριβώς γύρευε τη στιγμή της επίθεσης ο συγκεκριμένος άνδρας ή εάν περνούσε τυχαία, γιατί παρέμεινε απαθής;
Ακούστε τι κατήγγειλε στη zougla.gr
Απορίας άξιον είναι, βέβαια, για ποιο λόγο η αστυνομία δεν πήρε καταθέσεις την παρ’ ολίγον μοιραία νύχτα της 8ης Μαρτίου, αλλά και για ποιο λόγο δεν έχει γίνει κλήση κάποιου μάρτυρα μέχρι στιγμής.
Η διαμάχη για το περίφημο σπήλαιο Πετραλώνων
Η δικαστική διαμάχη μεταξύ Α.Ε.Ε. και Ε.Ο.Τ. υπευθύνου τότε για τα σπήλαια εξελίχθηκε ως εξής τα τελευταία χρόνια. Ο Άρειος Πάγος έκρινε καταχρηστική την καταγγελία της σύμβασης από πλευράς ΕΟΤ, επαναφέροντας την Ανθρωπολογική Εταιρεία Ελλάδος το 1995 και με αποφάσεις του ΣτΕ το 1998 και το 2002. Το 1997 επί υπουργίας Ευάγγελου Βενιζέλου (και το 2003), λύθηκε η σύμβαση του ΕΟΤ και το σπήλαιο υπάχθηκε στο Υπουργείο Πολιτισμού που συνέταξε πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής.
Εκδικάστηκε εκ νέου αναστολή, με προσωρινή διαταγή του Συμβουλίου της Επικρατείας, αλλά τον Ιανουάριο του 2011, επανεκτίμησε την απόφασή του τελεσιδικώντας εις βάρος της Ανθρωπολογικής Εταιρείας και του Άρη Πουλιανού για το σπήλαιο Πετραλώνων αλλά και τις συναφείς εγκαταστάσεις.
Η οικογένεια Πουλιανού κάνει λόγο για οργανωμένα συμφέροντα, τα οποία ενδεχομένως να κρύβονται πίσω από την απόφαση και μάλιστα τονίζει ότι η δικαστική μάχη θα συνεχιστεί.
Η ιστορία του Σπηλαίου
Το σπήλαιο Πετραλώνων βρίσκεται στους δυτικούς πρόποδες του ασβεστολιθικού όρους «Κατσίκα», ένα χιλιόμετρο έξω από το ομώνυμο χωριό της Χαλκιδικής. Πρόκειται για οριζόντιο σπήλαιο με συνολικό μήκος διαδρόμων 1.800 μ. περίπου, από τα οποία τα 700 έχουν αξιοποιηθεί τουριστικά. Ο λιθωματικός του διάκοσμος είναι πολύ πλούσιος, με πολύπλοκες μορφές, όπως σταλακτιτικές κολόνες και παραπετάσματα.
Το σπήλαιο έγινε κυρίως γνωστό όταν εντοπίστηκε στο εσωτερικό του ένα ανθρώπινο κρανίο με αρκετά
πρωτόγονα ανατομικά χαρακτηριστικά, τα οποία το καθιστούν ιδιαίτερα σημαντικό για τη μελέτη της ανατομικής εξέλιξης του ανθρώπου. Το κρανίο βρέθηκε τυχαία το 1960, κολλημένο σε έναν σταλαγμίτη, από κάτοικο της περιοχής, τον Χρήστο Σαρηγιαννίδη. Γύρω από το εύρημα υπάρχει μεγάλη διαμάχη για τη χρονολόγησή του.
Ο ανθρωπολόγος Άρης Πουλιανός, ιδρυτής της «Ανθρωπολογικής Εταιρείας Ελλάδος», ο οποίος πραγματοποίησε έρευνες στο σπήλαιο από τη δεκαετία του ’60, υποστήριξε ότι η ηλικία του κρανίου φτάνει τα 700.000 χρόνια, υπολογισμό στον οποίο βάσισε τη θεωρία του για τον αρχαιότερο «Ευρωπαίο», τον «Αρχάνθρωπο» των Πετραλώνων, όπως τον ονόμασε. Αρκετοί επιστήμονες, ωστόσο, δεν συμφωνούν με τη χρονολόγηση αυτή του ευρήματος και τη θεωρούν αυθαίρετη.
Εκτός από το πολυσυζητημένο κρανίο, στο σπήλαιο έχουν βρεθεί πολυάριθμα οστά μεγάλων θηλαστικών (άλογα, αίγαγροι, μεγάλα βοοειδή, ρινόκεροι, λύκοι, λιοντάρια και ύαινες).
