Όσο φτάνουμε στην ώρα της κάλπης, τόσο ανεβαίνουν οι τόνοι – αγαπημένη φράση των δελτίων – των κομμάτων, που χρησιμοποιώντας όρους έως και ακαταλαβίστικους για τον απλό λαό, προσπαθούν να συσπειρώσουν την λεγόμενη βάση τους. Άλλοι πάλι, εμφανίζονται από το πουθενά (βλέπε προς Ραφήνα μεριά) για να στηρίξουν τον Σαμαρά και να αποτρέψουν τους ψηφοφόρους της ΝΔ να πάνε με τον Καμμένο. Το ίδιο προφανώς θα κάνει και ο Γιώργος Παπανδρέου στο Πασόκ.
Τα τηλεοπτικά σποτ δε, έχουν πολύ γέλιο. Βλέπεις το “στήσιμο” των δύο αρχηγών, που ατενίζουν είτε από ένα παράθυρο, είτε ανάμεσα σε κόσμο και …αμολάνε όλες αυτές τις εξαγγελίες που και οι ίδιοι φυσικά δεν πιστεύουν.
Το ερώτημα είναι, ο κόσμος “ψαρώνει”, κατά το κοινώς λεγόμενο;
Από την άλλη βλέπεις στην είσοδο της πολυκατοικίας σου δεκάδες φυλλάδια κάθε μέρα, με νέα πρόσωπα που ζητούν τη ψήφο σου. Και πριν τα σκίσεις ρίχνεις μια ματιά κι αναρωτιέσαι, γιατί όχι;
Όλοι όσοι μέχρι τώρα εκλέγονταν στις εκλογικές περιφέρειες, αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, εκ του αποτελέσματος. Οι εξελίξεις της τελευταίας χρονιάς, με υπουργούς που δεν διάβασαν τη συμφωνία που μας δένει κόμπο, άλλους που ενώ διάβασαν ψήφισαν μέτρα που “εξοντώνουν” ακόμη και τον ίδιο τον συνταξιούχο πατέρα τους, δείχνουν΄πως ότι ήταν να δώσουν όλοι αυτοί που προεκλογικά έταζαν, το έδωσαν και πρέπει να πάνε σπίτι τους.
Αφού λοιπόν έχουμε δοκιμάσει αυτό το πολιτικό σύστημα, που όλοι, ακόμη και το ίδιο συμφωνεί ότι απέτυχε στην διαχείρηση της χώρας από την μεταπολίτευση και μετά, γιατί να μην δώσουμε την ευκαιρία σε άλλους;
Σε νέους ανθρώπους, που θεωρητικά έχουν όρεξη και όραμα, αλλά κυρίως δεν είναι επαγγελματίες πολιτικοί. Έχουν δουλέψει στην ζωή τους και κυρίως έχουν περάσει από αυτό το “λούκι” που πέρασε και περνά ο λαός.
Ο καθένας φυσικά, έχει την ιδεολογία του, πιστεύει ακόμη ότι υπάρχει σοσιαλισμός, φιλελεύθερες ιδέες, κομμουνισμός, αλλά προφανώς έχει καταλάβει ότι στην χώρα μας τουλάχιστον, πρώτο κόμμα είναι η…φτώχεια.
Πρόκειται συνεπώς για μία μοναδική ευκαιρία, δική μας να εμπιστευτούμε νέους ανθρώπους χωρίς σκουριασμένα μυαλά.
Αν τα καταφέρουν είναι άλλο θέμα. Αν καταφέρουν, η δημοσιότητα, η αλαζονεία της βουλευτικής καρέκλας και η σιγουριά ενός παχυλού μισθού να μην αλλοιώσουν τον χαρακτήρα τους, τότε θα μιλάμε για την πιο επιτυχημένη εκλογική επιλογή, τα τελευταία χρόνια.
