Πολλά θα μπορούσε να ευχηθεί κανείς, αυτές τις μέρες με την πιο συνηθισμένη ευχή, αυτής της προσωπικής Ανάστασης του καθενός ξεχωριστά. Έτσι όπως βιώνει η γενιά μας τη σημερινή κατάσταση στην χώρα, πρωταρχική προσευχή όλων, είναι να υπάρχει πρώτα δουλειά και μετά υγεία.
Ο καθένας τέλος πάντων, νιώθει την ανάγκη να αναμένει την δική του Ανάσταση!
Το Πάσχα ήρθε και θα φύγει, όπως ήρθαν κι έφυγαν όλες οι γιορτές που μας έκαναν για λίγο να ξεχάσουμε τα μικρά ή μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε τα τελευταία χρόνια, με το “έμπα” της κρίσης και μετά.
Μα τώρα, αυτό το Πάσχα, εκτός της αναμονής της Ανάστασης, υπάρχει και μια άλλη αναμονή. Των εκλογών.
Για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Τα κόμματα για να δουν πόσοι τελικά από τα στελέχη τους θα καθίσουν στα έδρανα της Βουλής, τα κομματόσκυλα για να δουν αν θα βγάζουν άκοπα λεφτά ακόμη, η Τρόικα για να δει αν θα αλλάξουν οι συσχετισμοί και δεν θα ελέγχουν ένα ενδεχόμενο σώμα Βουλής, που δεν θα υλοποιεί τα συμφωνηθέντα, αλλά κυρίως ο απλός λαός.
Που περιμένει ότι ίσως αλλάξει κάτι.
Όσο πλησιάζουμε την μέρα των εκλογών, θα δούμε τις πολιτικές κόντρες να κορυφώνονται, τους εκβιασμούς τύπου τι θέλετε Ευρώπη ή καταστροφή και τα μικρά νεοεμφανιζόμενα κόμματα να υπόσχονται αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, άρδην.
Αν ρωτήσετε την παρέα σας, θα ακούσετε την ίδια απάντηση: και ποιον να ψηφίσω;
Τόσο μας έχουν μπερδέψει όλοι τους. Μην περιμένετε ιδεολογίες, παραδόσεις, κομματικές πελατείες.
Μία είναι η πραγματικότητα. Η φτώχεια!
Στο ερώτημα των πολιτικών τι θέλουμε, την ευρωπαϊκή προοπτική ή την επιστροφή στην δραχμή και την καταστροφή, η απάντηση του πολίτη είναι, έτσι οραματίζονται την ευρωπαϊκή προοπτική; Με 1 εκ. άνεργους στην Ελλάδα, παραπάνω από τους μισούς Έλληνες κάτω από το όριο της φτώχειας και τη συνεχιζόμενη μείωση μισθών και συντάξεων;
Πόσο χειρότερα δηλαδή μπορούν να γίνουν τα πράγματα;
Προσωπικά πιστεύω ότι ο Έλληνας είναι ευκολόπιστος. Και τελευταία στιγμή θα ψηφίσει με βάση αυτά που του είπαν προεκλογικά και θα διαψευστούν και οι δημοσκοπήσεις.
Κι αν συμβεί αυτό ….μαύρο φίδι που μας έφαγε. Θα δείτε την αντίδραση των ευρωπαίων. Αυτοί θα μας πουν, δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Τους έχουμε κόψει τα πάντα και αντέχουν ακόμα. Ρίξτε τους κι άλλα μέτρα!
Και θα το κάνουν πλέον και επίσημα με την …κοινοβουλευτική σφραγίδα.
Προφανώς και ο καθένας από εμάς, είναι ελεύθερος να ψηφίσει όποιον νομίζει ότι τον εκφράζει.
Όμως, έχουμε ιστορικά, την μεγαλύτερη ευκαιρία μετά την μεταπολίτευση.
ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Ο ΛΑΟΣ.
Θα το κάνει;
