Η μυωπία εμφανίζεται συχνά στην παιδική ηλικία και συχνότερα στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού. Το βασικό σύμπτωμα της είναι η θολή μακρινή όραση. Ένας γονέας μπορεί να καταλάβει, εάν το παιδί του έχει μυωπία, όταν το βλέπει να παρακολουθεί τηλεόραση σε πολύ κοντινή απόσταση, όταν τρίβει συχνά τα μάτια ή τα ανοιγοκλείνει στην προσπάθεια του να προσηλώσει καλύτερα.
Επίσης, όταν το παιδί παραπονιέται ότι δεν βλέπει καθαρά στον πίνακα ή έχει συχνούς πονοκεφάλους, τότε αυτά είναι σημάδια που θα πρέπει να μας προβληματίσουν και να επισκεφτούμε τον οφθαλμίατρο μας για έναν οφθαλμολογικό έλεγχο. Οι ενήλικες ασθενείς με διαθλαστικά προβλήματα, όπως η μυωπία, εκτός από κακή οπτική οξύτητα μπορεί να έχουν συχνούς πονοκεφάλους και κόπωση κατά την οδήγηση και άθληση. Πολύ συχνά ο μύωπας παραπονείται για «μυγάκια» ή μυοψίες που εμφανίζονται λόγω της συναίρεσης του υαλώδους σώματος. Η διάγνωση πρέπει να γίνεται από έναν εξειδικευμένο οφθαλμίατρο ο οποίος συνήθως υποβάλλει τον ασθενή σε περισσότερες εξετάσεις πέρα από τον έλεγχο της διάθλασης, ώστε να αποκλειστούν άλλες οφθαλμικές παθήσεις που μπορεί να συνυπάρχουν με τη μυωπία.
Οι μύωπες έχουν 1/200 περίπου πιθανότητα να εμφανίσουν αποκόλληση αμφιβληστροειδούς κατά τη διάρκεια της ζωής του. Επιπλέον, στατιστικά οι ενήλικες εμφανίζουν σε μεγάλη ηλικία συχνότερα καταρράκτη και γλαύκωμα απ΄ότι οι «εμμετρωπικοί» οφθαλμοί, δηλαδή οι οφθαλμοί που δεν έχουν μυωπία ή άλλη διαθλαστική ανωμαλία. Οι τρόποι αντιμετώπισης είναι αρκετοί, εκτός απ’ την συμβατική διόρθωση με γυαλιά και φακούς επαφής, τα τελευταία χρόνια είναι δυνατή η αποκατάσταση της μυωπίας μέσω διαθλαστικής επέμβασης. Μεγάλο επιστημονικό ενδιαφέρον έχει επίσης η προσπάθεια ανάσχεσης της αύξησης της παιδικής μυωπίας με φάρμακα, ειδικά γυαλιά, φακούς επαφής ή και παραχειρουργικές παρεμβάσεις.
Επιμέλεια: Μαργαρίτα Μπρίγκου
