Ερευνητές από το πανεπιστήμιο της Utah αναγνώρισαν τη διαδικασία κατά την οποία, οι πιο κοινοί τύποι βακτηρίων που προκαλούν λοιμώξεις του ουροποιητικού καταφέρνουν να ενεργοποιήσουν την απόπτωση των κυττάρων της ουροδόχου κύστης και να αποδυναμώσουν την απάντηση του ανοσοποιητικού. Σύμφωνα με τη νέα αυτή μελέτη, η α-αιμολυσίνη, μια τοξίνη που εκκρίνεται από πολλά στελέχη της Escherichia coli, μπορεί να έχει ένα πολύ σημαντικό ρόλο τόσο στην εγκατάσταση, όσο και στην επιμονή μιας λοίμωξης του ουροποιητικού.
Οι λοιμώξεις του ουροποιητικού είναι από τις πιο συχνές λοιμώξεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Στις ΗΠΑ κάθε χρόνο 15 εκατομμύρια γυναίκες παθαίνουν μια λοίμωξη του ουροποιητικού και σχεδόν το 50% των γυναικών εκτιμάται ότι θα νοσήσουν από μια τέτοια λοίμωξη τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους. Τα στελέχη της Escherichia coli που προκαλούν οξείες και χρόνιες λοιμώξεις του ουροποιητικού, τα UPEC, όπως ονομάζονται, προσβάλλουν κύτταρα στην επιφάνεια της ουροδόχου κύστης και ενεργοποιούν την απόπτωση τους.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η ενεργοποίηση της απόπτωσης μπορεί σε ένα βαθμό να ωφελήσει και τον οργανισμό αλλά και το βακτήριο-εισβολέα. Από τη μία, η απόπτωση βοήθα στην απομάκρυνση των προσβεβλημένων κυττάρων από την επιφάνεια της ουροδόχου κύστης, από την άλλη μπορεί να προωθήσει την εξάπλωση των βακτηρίων μέσα και έξω από το ουροποιητικό σύστημα.
Οι ερευνητές βρήκαν πως η προσβολή των κυττάρων της ουροδόχου κύστης από τα βακτήρια, έχει ως αποτέλεσμα την αποδόμηση μιας πρωτεΐνης, της παξιλλίνης, η οποία βοήθα κατά τη ρύθμιση της κυτταρικής προσκόλλησης. Βρήκαν ότι η ενεργοποίηση της αποδόμησης της παξιλλίνης γινόταν από την τοξίνη α- αιμολυσίνη, η όποια εκκρίνεται από τα UPEC, τα παθογόνα βακτήρια που προσβάλλουν τις κυτταρικές μεμβράνες της ουροδόχου κύστης. Πιο συγκεκριμένα, βρήκαν ότι η παξιλλίνη αυξάνει τη δράση ενός ενζύμου που ονομάζεται μεσοτρυψίνη. Η δράση της μεσοτρυψίνης επικεντρώνεται στην πρωτεϊνική αποδόμηση.
Οι ειδικοί υποστηρίζουν πως το εύρημα αυτό ήταν μη αναμενόμενο και πολύ σημαντικό. Η μεσοτρυψίνη έχει ενοχοποιηθεί στο παρελθόν για διάφορους τύπους καρκίνων συμπεριλαμβανομένου και του καρκίνου της ουροδόχου κύστης, καθώς και για την απόπτωση των δερματικών κυττάρων. Η λειτουργία της όμως δεν είναι ακόμα επαρκώς καθορισμένη.
Όταν τα βακτήρια προσβάλλουν τα κύτταρα της ουροδόχου κύστης, είτε αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται, είτε παραμένουν αδρανή για ημέρες, ή ακόμα και εβδομάδες. Η παραμονή αυτή δημιουργεί ενδοκυττάριες δεξαμενές βακτηρίων, που συνεισφέρουν στις χρόνιες ή υποτροπιάζουσες λοιμώξεις.
Η μελέτη αποκάλυψε πως η μεσοτρυψίνη δεν ενεργοποιεί την αποδόμηση μόνο της παξιλλίνης, αλλά και άλλων πρωτεϊνών που εμπλέκονται στην απάντηση του οργανισμού στη λοίμωξη. Παράλληλα η δράση της δεν περιορίζεται μόνο στο ουροποιητικό σύστημα. Ενεργοποιεί και την αποδόμηση των μακροφάγων, των κυττάρων δηλαδή του ανοσοποιητικού συστήματος, τα οποία είναι υπεύθυνα για την καταστροφή των βακτηρίων. Αυτές οι διαταραχές της απάντησης του ανοσοποιητικού μπορούν να εξηγήσουν την επιμονή κάποιων λοιμώξεων του ουροποιητικού, ακόμα και μετά τη λήψη αντιβιοτικών.
Η μεσοτρυψίνη, σύμφωνα με τους ερευνητές ίσως σχετίζεται με συγγενή στελέχη της Escherichia coli, τα οποία προκαλούν πνευμονία, μηνιγγίτιδα και άλλες σοβαρές λοιμώξεις. Η παρούσα μελέτη λοιπόν όχι μόνο ενθαρρύνει την ευρύτερη κατανόηση των λοιμώξεων του ουροποιητικού, αλλά επίσης βοηθά στην ανίχνευση των μηχανισμών άλλων λοιμωδών νοσημάτων.
Πηγή: Medicalnewstoday
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Θ.Παλλαντζάς,
Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος,
συνεργάτης του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών,
www.andrologia.gr
