Η μεγαλύτερη φιλανθρωπική οργάνωση που ασχολείται με τον θάνατο των εμβρύων μέσα στη μήτρα στη Μεγάλη Βρετανία – η επονομαζόμενη SANDS – εξέδωσε πρόσφατα δελτίο Τύπου, αναγγέλλοντας ότι το φαινόμενο του ενδομήτριου θανάτου είναι πολύ πιο συχνό από ό,τι πιστεύουν οι περισσότεροι.
Σύμφωνα με τη SANDS, 17 βρέφη γεννιούνται νεκρά ή πεθαίνουν σύντομα μετά τη γέννα στη Μεγάλη Βρετανία κάθε ημέρα. Συνολικά, περίπου 4.000 ενδομήτριοι θάνατοι καταγράφονται ετησίως στη Μ. Βρετανία, νούμερο το οποίο δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά από τη δεκαετία του ’70 και είναι επίσης ένα από τα υψηλότερα σε σύγκριση με αντίστοιχα νούμερα άλλων αναπτυγμένων χωρών.
Η SANDS πιστεύει ότι υπάρχουν βασικές ελλείψεις που χρειάζεται να διορθωθούν, προκειμένου να ελαττωθεί το καταστροφικό γεγονός του ενδομήτριου θανάτου:
– Έλλειψη ιατρικής έρευνας στο κομμάτι του ενδομήτριου θανάτου. Αφού τα περισσότερα περιστατικά αφορούν σε έμβρυα φυσιολογικά, χωρίς ανωμαλίες, πολλές φορές ο θάνατος μπορεί να οφείλεται σε κάποια δυσλειτουργία του πλακούντα. Η έρευνα πρέπει να εστιάσει στα θέματα πλακούντα. Επιπλέον, όλες οι εγκυμοσύνες καλό είναι να θεωρούνται ότι δεν εξαιρούνται από τον κίνδυνο για ενδομήτριο θάνατο, αφού δεν υπάρχει προς το παρόν τεστ που να ελέγχει ικανοποιητικά την απόδοση του πλακούντα.
– Η παρακολούθηση ρουτίνας στην εγκυμοσύνη συχνά «χάνει» τα περιστατικά που κινδυνεύουν από ενδομήτριο θάνατο. Υπ’ όψιν ότι 1 στα 3 βρέφη που πεθαίνουν μέσα στη μήτρα είναι πάνω από 37 εβδομάδες εγκυμοσύνης. Χρειάζεται να σχεδιαστούν νέα τεστ που να εντοπίζουν τις εγκυμοσύνες υψηλού κινδύνου.
– Οι περισσότερες εγκυμονούσες αγνοούν την πιθανότητα ενδομήτριου θανάτου, ο οποίος στη Μεγ. Βρετανία ανέρχεται σε 1 στις 200 εγκυμοσύνες. Παρομοίως, οι γιατροί και οι μαίες δε γνωρίζουν ότι ο ενδομήτριος θάνατος είναι όντως τόσο συχνός, ούτε τη δυσμενή επίπτωση που αυτός έχει στην οικογένεια που τον βιώνει.
-Δεν υπάρχει βάση δεδομένων σε εθνικό επίπεδο για τη συλλογή στοιχείων σχετικά με τα περιστατικά ενδομήτριου θανάτου. Η δημιουργία συστήματος συλλογής και επεξεργασίας πληροφοριών αυτού του τύπου είναι άκρως απαραίτητη.
-Δεν υπάρχει ομοιογενής αντιμετώπιση και κριτική των περιστατικών ενδομήτριου θανάτου. Περίπου στα 3/4 των περιστατικών έχει διαπιστωθεί ελλιπής παροχή φροντίδας στην εγκυμονούσα.
– Υπάρχει έλλειψη προσωπικού που ασχολείται με τον τοκετό και την εξέταση των νεκρών εμβρύων π.χ. ειδικοί παθολογοανατόμοι.
Στην Ελλάδα του 2008, η συχνότητα ενδομήτριων θανάτων σε εγκυμοσύνες >24 εβδομάδων ήταν 3,3/1000 γεννήσεις.
Υπογράφει ο Θάνος Παπαθανασίου MD (London) MRCOG FHEA
Μαιευτήρας Γυναικολόγος
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Λονδίνου
