Η Μαίρη ήταν πολύ ευχαριστημένη, γιατί η Άννα, η κόρη της, ήταν τόσο καλό κορίτσι, που από βρεφική ηλικία δεν κουνιόταν, δεν ζητούσε τίποτα –όπου κι αν πήγαιναν. Της μιλούσαν, γνωστά και άγνωστα πρόσωπα, μα εκείνη χαμογελούσε και τίποτε άλλο.
Όποτε της έδιναν κάποιο δώρο, κουνιόταν χαρωπά, χαμογελούσε και παρατηρούσε τη μητέρα της για να δει τι θα κάνει.
Έχουμε δηλαδή φανερά τη δυσκολία, τη διαταραχή της αδυναμίας μετατροπής σε ατομική, συναισθηματική αντίδραση, σε πράξη, ενός εξωτερικού ερεθίσματος, μιας πληροφορίας από το περιβάλλον. Συνήθως, όταν κάποιος προκαλεί τη χαρά ενός παιδιού, εκείνο χαμογελά, κινείται λίγο, παίρνει το δώρο, το περιεργάζεται, το βγάζει από το κουτί, το αγγίζει, το χρησιμοποιεί.
Με την αντίδραση της Άννας, ενός κοριτσιού με φυσιολογική νοημοσύνη, οι διαταραχές στο συντονισμό οπτικού-αισθητικού-κινητικού, είτε οπτικού-ακουστικού-κινητικού συστήματος, εκδηλώνονται κυρίως σαν αδυναμία στο να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις του περιβάλλοντος. Αυτή η αδυναμία, παίζει μεγάλο ρόλο, προκαλώντας μαθησιακές δυσκολίες και νευρογενείς διαταραχές μάθησης.
Η δυσκολία στον ύπνο και η χρονική καθυστέρηση στην αντίληψη του προσανατολισμού, στη διάκριση των ήχων και των χρωμάτων, είναι συμπτώματα όχι του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος αλλά κάποιων επιμέρους διαταραχών.
Είναι δυνατόν να επέμβουμε στο παιδί και στη γνωστική του ωριμότητα; Ναι, στις περισσότερες περιπτώσεις. Ο γονιός, μετά τον πρώτο χρόνο και ανάλογα με την ηλικία του παιδιού, είναι καλό, σταδιακά και με τρυφεράδα, να του/της μιλά, να δείχνει, να εξηγεί, να οριοθετεί ό,τι βιώνει. Έτσι ωριμάζει σταδιακά, έτσι εξασκείται αργά και σταθερά, ώστε αργότερα να μπορεί να εκπαιδεύεται χωρίς καμία μαθησιακή δυσκολία.
Οι πρώτοι δάσκαλοι, οι γονείς, θα αποκτήσουν αρκετό δέσιμο με το παιδί τους, εάν εκείνοι του μάθουν ότι: «το γατάκι νιαουρίζει, ενώ το σκυλάκι γαυγίζει», «ο ουρανός είναι πάνω ενώ το υπόγειο είναι κάτω», «με τα αυτιά ακούμε, ενώ με τα μάτια βλέπουμε». Να είναι σίγουροι ότι στο Νηπιαγωγείο θα φανεί έντονα η ικανότητά του, στα αθλήματα θα έχει τέλεια συνεργασία και ικανότητα ακολουθίας κανόνων, στη μουσική θα έχει αντίληψη συγκλονιστική.
Στο τέλος άφησα ένα επίκαιρο σχόλιο. Το 2012 θα είναι ένα έτος φτωχό! Η αναθεώρηση του τρόπου διαπαιδαγώγησης του παιδιού από τα 2 χρόνια, σχετικά με την ενίσχυση της ωριμότητας, είναι καθοριστικής σημασίας. Το εκπαιδευμένο παιδί δεν χρειάζεται ούτε φροντιστήρια ούτε περισσότερη βοήθεια από άλλους δασκάλους –το σχολείο και οι γονείς αρκούν.
Συνεπώς, μιλώντας στο παιδί σας από μικρό-μικρό, και εξοικονομείτε χρήματα και μεγαλώνει το δέσιμο μαζί του. Ποιος λοιπόν δεν θα προσπαθήσει να τα καταφέρει;
Το άρθρο υπογράφει η Μαριάννα Λαγουμίδη
Σύμβουλος Παιδιού με εξειδίκευση στη Δυσλεξία, συγγραφέας
● Εάν έχετε απορίες, επικοινωνήσετε στο mlag15@otenet.gr.
