Μία από τις εικόνες που μένει χαραγμένη στο μυαλό μου είναι η γιαγιά μου να βάφει την Μεγάλη Πέμπτη τα αυγά.
«Γιαγιά, να βάψω και εγώ μαζί σου τα κόκκινα αυγά;», ρωτούσα μικρούλα κάθε Μεγάλη Πέμπτη.
Πώς είναι το τροπάρι της Κασσιανής, πώς είναι τα 12 Ευαγγέλια, έτσι ήταν στερεότυπη η ερώτησή μου, σαν ψαλμωδία, προς τη γιαγιά για να παίξω κι εγώ με τις μπογιές της.
Το έθιμο της βαφής των αυγών κρατά από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια. Συμβολίζει το αίμα του Χριστού που έβαψε τους βράχους κοντά στο σημείο της ταφής του.
«Ξέρεις γιατί βάφουμε κόκκινα τα αυγουλάκια;», έλεγε η γιαγιά και θεωρούνταν παράδοση πια να μας πει την ίδια και την ίδια ιστορία.
Φέτος πήγαινα στην έκτη δημοτικού, είχα μεγαλώσει. Θα την πω εγώ την ιστορία αρκεί να με βάψω τα αυγά. «Αλήθεια γιατί δεν τα βάφουμε άλλο χρώμα; Όλο κόκκινα. Η μαμά της Νέλης τα έκανε κίτρινα με τον Tweety!»
«Απαπα… Κόρη μου τα αυγά του Πάσχα πάντοτε κόκκινα. Μην το ξεχνάς , ακόμη κι αν εγώ δεν υπάρχω εσύ να με θυμάσαι τη γιαγιά που σου έλεγε να τα βάφεις κόκκινα.»
«Πες μου τώρα την ιστορία να δω τι θυμάσαι από πέρυσι.», άλλαξε διάθεση.
Λοιπόν, τα αυγά τα βάφουμε κόκκινα γιατί… Όταν είχε αναστηθεί ο Χριστός, μια γυναίκα περπατούσε στον δρόμο κρατώντας ένα καλάθι με αυγά. Της είπαν, κάποιοι περαστικοί, ότι ο Χριστός αναστήθηκε αλλά εκείνη δεν το πίστεψε. Τους απάντησε ότι αν είχε αλήθεια αναστηθεί, να γίνουν τα αυγά της κόκκινα, και τότε μόνο θα το πιστέψει. Έτσι και έγινε. Την ίδια στιγμή, τα αυγά που είχε στο καλάθι της έγιναν κόκκινα».
Τα αυγά τα βάφουμε είτε με κρύο νερό είτε με ζεστό, όπως απαιτούσαν οι παλιές βαφές. Προτιμήστε οικολογικές. Όπως λέει και η γιαγιά μου.
«Γιαγιά, παλιά πώς βάφατε τα αυγά;», απόρησα. «Τα παλιά χρόνια για να βάψουν αυγά χρησιμοποιούσαν φυσικά υλικά, μιας και βαφές δεν υπήρχαν. Μερικά από αυτά τα υλικά είναι τα κρεμμύδια, οι παπαρούνες, τα παντζάρια, κ.α.», μου είπε η γιαγιά μου.
«Έχεις δίκιο γιαγιά μου», αναφώνησα. «Έχουμε τα πιο όμορφα κόκκινα αυγά και τα πιο γυαλιστερά. Μόνο να σου ζητήσω μια χάρη», της είπα με το ύφος που «μύριζε» ζαβολιά… «Θέλω να μου βάψεις αυτό το ξύλινο μόνο μην το πεις σε κανέναν…»
Μου έκλεισε συνωμοτικά το μάτι. «Πονηρούλα, θα είσαι η νικήτρια. Και τον παππού μην ξεχνάς, που μας κερδίζει όλους!»
«Εντάξει, εξάλλου στο χρωστάω…», της είπα και ξεκαρδιστήκαμε στα γέλια. «Μα τι φασαρία κάνετε», ακούστηκε ο παππούς από το δίπλα δωμάτιο. «Γυναικείες κουβέντες», απάντησε η γιαγιά. «Θα δεις!».
