H Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή Ζωοφιλικών Σωματείων με ανακοίνωση της εκφράζει την αγανάκτηση και την οργή της για το ανηλεές κυνήγι των φαλαινών που εξαπολύουν κάθε χρόνο η Ιαπωνία, Νορβηγία και Ισλανδία, καταπατώντας ευθαρσώς το μορατόριουμ της Διεθνούς Επιτροπής Φαλαινοθηρίας (ΙWC).
Στην ανακοίνωση της αναφέρει ότι «Κάθε χρόνο τα φαλαινοθηρικά των κρατών αυτών δολοφονούν περίπου 1.500 κήτη, με την Ιαπωνία να σπάει το ρεκόρ, επικαλούμενη το διεθνές μορατόριουμ που επιτρέπει το κυνήγι των μεγάλων θηλαστικών για “ερευνητικούς σκοπούς”.
Για να εξασφαλίσει δε τη συνέχιση της βάρβαρης πρακτικής της, δε δίστασε να προβεί σε απάτη και δόλο εξαγοράζοντας την ψήφο τουλάχιστον 20 μικρών κρατών από την Αφρική, την Ασία, τον Ειρηνικό και την Καραϊβική, κατά την πρόσφατη σύνοδο της ΙWC στο Μαρόκο.
Ενώ η IWC είχε απαγορεύσει τη φαλαινοθηρία, ύστερα από πολλές δεκαετίες εξοντωτικού κυνηγιού, που οδήγησε πολλά είδη φαλαινών στην εξαφάνιση, τα φαλαινοθηρικά κράτη βρήκαν διέξοδο από το μορατόριουμ, προφασιζόμενα τη διαδικασία της “επιστημονικής έρευνας”.
Φυσικά, τα περισσότερα κήτη που σκοτώνονται καταλήγουν παράνομα στα γιαπωνέζικα εστιατόρια όλου του κόσμου και όχι στα επιστημονικά εργαστήρια. Το ερευνητικό ινστιτούτο «Cetacean» που κυνηγά φάλαινες για “ερευνητικούς σκοπούς”, πουλά το κρέας – των φαλαινών που αλιεύει – στα σχολεία σε πολύ χαμηλές τιμές.
Όμως και από τη στιγμή που επιβλήθηκε το μορατόριουμ η Ιαπωνία, η Νορβηγία και η Ισλανδία θανάτωσαν χωρίς κανένα δισταγμό περίπου 35.000 φάλαινες! Σύμφωνα με στοιχεία της Greenpeace, από τις μπλε φάλαινες της Ανταρκτικής έχει διασωθεί μόλις το 1% του αρχικού τους πληθυσμού, ενώ από τις γκρίζες φάλαινες του Δυτικού Ειρηνικού έχουν παραμείνει μόλις 100, όταν τα είδη αυτά τελούν υπό καθεστώς αυστηρής προστασίας επί 40 χρόνια.
Δεν είναι μόνο όμως η ασέβεια και η χυδαιότητα αυτή κατά του μεγαλείου της ζωής που προκαλεί αγανάκτηση, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο συντελείται. Στα φαλαινοθηρικά το μαρτύριο των φαλαινών μπορεί να παραταθεί έως και μία ώρα, ενώ συχνά τεμαχίζονται ζωντανές.
Επίσης, σε καμία περίπτωση η Ιαπωνία δεν μπορεί να ισχυριστεί “αειφόρο” κυνήγι όταν μια φάλαινα γεννάει μόλις ένα μικρό κάθε ένα-δύο χρόνια και πολλές από όσες θανατώνονται είτε είναι έγκυοι, είτε θηλάζουν.
Η Ιαπωνία, η Νορβηγία και η Ισλανδία, αρνούνται να σταματήσουν τη βάρβαρη πρακτική τους ισχυριζόμενες ότι η φαλαινοθηρία “υπηρετεί την επιστήμη” ή είναι μέρος των διατροφικών τους συνηθειών. Το περίεργο είναι ότι η Ιαπωνία ποτέ δεν έχει δημοσιεύσει στοιχεία για τις εν λόγω “επιστημονικές έρευνες”, ενώ η φαλαινοθηρία όπως διεξάγεται αποτελεί ασύδοτη σπατάλη. Κάθε χρόνο περίπου 4.000-5.000 χιλιάδες τόνοι κρέατος φάλαινας σαπίζουν σε ιαπωνικές αποθήκες, καθώς η ζήτηση για αυτό συνεχώς μειώνεται.
Καλούμε τη Διεθνή Επιτροπή Φαλαινοθηρίας να μην ενδώσει στις πιέσεις που ασκούνται για την άρση μορατόριουμ. Τα μεγαλειώδη αυτά πλάσματα χρειάζονται περισσότερο από ποτέ προστασία διότι δεν κινδινεύουν μόνο από τα φαλαινοθηρικά, αλλά και από την κλιματική αλλαγή, τη ρύπανση των ωκεανών, αλλά και την ηχορύπανση που προκαλείται από το θόρυβο των μηχανών των πλοίων και των ηχοβολιστικών συσκευών και που έχουν σα συνέπεια να αποπροσανατολίζουν τα κήτη».
