Στη συνάντηση του Συμβουλίου που έγινε στις Βρυξέλλες στις 15 Μαρτίου, οι υπουργοί Περιβάλλοντος της ΕΕ συζήτησαν τρία σημαντικά και αλληλένδετα θέματα: την απώλεια της βιοποικιλότητας, την κλιματική αλλαγή και τη νέα οικονομική πολιτική της ΕΕ, που είναι πλέον γνωστή ως «Ευρώπη (EE) 2020». Πρόκειται για τρία θέματα τα οποία μπορούν να συμβάλουν στη μετάβαση της ΕΕ σε μια αειφόρο οικονομία του μέλλοντος.
Στο πλαίσιο αυτής της συνάντησης οι Ευρωπαίοι υπουργοί Περιβάλλοντος αποφάσισαν να υιοθετήσουν ένα όραμα για την προστασία της βιοποικιλότητας με ορίζοντα το 2050. Συμφώνησαν, δηλαδή, στην ανάσχεση της απώλειας της βιοποικιλότητας και της υποβάθμισης των λειτουργιών των οικοσυστημάτων μέχρι το 2020 με παράλληλη προώθηση της αποκατάστασης της βιοποικιλότητας. Ταυτόχρονα διεμήνυσαν την πρόθεσή τους να ενισχύσουν τις διεθνείς προσπάθειες διατήρησης της βιοποικιλότητας. To WWF υποστηρίζει αυτήν την απόφαση, τονίζοντας όμως ότι, αν και πρόκειται για κρίσιμο ορόσημο, αποτελεί μόνο ένα μικρό βήμα για την προστασία της φύσης στην Ευρώπη. Υπενθυμίζεται ότι παρόμοια απόφαση είχε ληφθεί και το 2001, αλλά εννέα χρόνια μετά ο στόχος δεν έχει επιτευχθεί. Για να αποφευχθούν τα ίδια λάθη είναι απαραίτητη η υποστήριξη αυτού του στόχου στο ανώτατο πολιτικό επίπεδο ώστε να διασφαλιστεί η ουσιαστική ενσωμάτωση της προστασίας της φύσης σε όλες τις τομεακές πολιτικές, και να υπάρξει ταυτόχρονα η απαραίτητη οικονομική ενίσχυση.
Ο Αντρέας Μπαουμούλερ, υπεύθυνος πολιτικής για τη βιοποικιλότητα στο Γραφείο Ευρωπαϊκής Πολιτικής του WWF, δηλώνει: «Ο στόχος για τη βιοποικιλότητα που αποφασίστηκε σήμερα από τους υπουργούς Περιβάλλοντος πρέπει να υιοθετηθεί και από τους αρχηγούς των κρατών μελών κατά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 25ης-26ης Μαρτίου. Όμως και αυτό θα αποτελέσει απλώς ευχολόγιο αν δεν ενσωματωθεί η προστασία της βιοποικιλότητας στη μακροπρόθεσμη οικονομική πολιτική της ΕΕ, μαζί με άλλους στόχους όπως η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα επιτευχθεί η μετάβαση σε μια ουσιαστική αειφόρο ανάπτυξη. Ανάπτυξη που αγνοεί τα φυσικά όρια και τις δυνατότητες του πλανήτη, απλά δεν αποτελεί ανάπτυξη».
Ο πλανήτης αντιμετωπίζει τριών ειδών κρίσεις: την οικονομική, την κλιματική και την απώλεια της βιοποικιλότητας. Η οικονομική και η κλιματική κρίση αντικατοπτρίζονται στην στρατηγική «Ευρώπη 2020». Όμως η σημασία της προστασίας της φύσης έχει αγνοηθεί πλήρως από τον πρόεδρο Μπαρόσο στη διατύπωση της στρατηγικής. «Ο κόσμος ξεχνάει ότι οι ζωές όλων μας εξαρτώνται από τη βιοποικιλότητα. Είδη χλωρίδας και πανίδας, οι βιότοποί τους και οι λειτουργίες που μας προσφέρουν δωρεάν, όπως είναι ο καθαρός αέρας που αναπνέουμε, η τροφή που τρώμε, το καθαρό νερό που πίνουμε, τα φάρμακα που μας διατηρούν υγιείς, και οι πρώτες ύλες από όπου παράγουμε τα ρούχα μας, είναι όλα θεμελιώδη για την επιβίωση της ανθρωπότητας. Είμαστε υπόλογοι και πρέπει να διασφαλίσουμε ότι η απώλεια της βιοποικιλότητας θα σταματήσει σήμερα», καταλήγει ο κ. Μπαουμούλερ.
Εκτιμάται ότι αν οι υπηρεσίες που προσφέρει μόνο η χερσαία βιοποικιλότητα δεν προστατευτούν, θα στοιχίζουν στην Ευρώπη από το 2050 κι εξής περίπου 1.1 τρις ευρώ το έτος. Το ποσό αυτό είναι πολλαπλάσιο του δημόσιου χρέους της Ελλάδας. «Με αυτό το δεδομένο είναι ιδιαιτέρως θετικό ότι η Ελλάδα ήταν ανάμεσα στις χώρες που στήριξαν την υιοθέτηση ενός φιλόδοξου στόχου για την ανάσχεση της βιοποικιλότητας. Αναμένουμε ο πρωθυπουργός της χώρας να υποστηρίξει τον ίδιο φιλόδοξο στόχο και κατά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο», σημειώνει η Ιόλη Χριστοπούλου, υπεύθυνη πολιτικής για το φυσικό περιβάλλοντος WWF Ελλάς.
